Έχει ρωτηθεί επίμονα η κυβέρνηση και δεν έχει δώσει, ή μάλλον έχει αποφύγει, να δώσει απάντηση για το ποιον ακριβώς εκπροσωπεί, όταν δ...
Έχει ρωτηθεί επίμονα η κυβέρνηση και δεν έχει δώσει, ή μάλλον έχει αποφύγει, να δώσει απάντηση για το ποιον ακριβώς εκπροσωπεί, όταν διαπραγματεύεται ή όταν θα πάει να υπογράψει τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, και αν βέβαια διαθέτει ακόμα ή δεν διαθέτει κυβερνητική πλειοψηφία στο συγκεκριμένο θέμα.
Αυτήν τη στιγμή η χώρα κυβερνάται από δύο κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Οι ΑΝΕΛ διά του αρχηγού τους, Πάνου Καμμένου, έχουν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως δεν θα δεχθούν καμία ονομασία που να περιέχει τον όρο "Μακεδονία" και, άρα, γεννάται το αυτονόητο ερώτημα: o πρωθυπουργός κι ο υπουργός Εξωτερικών, οι οποίοι διαπραγματεύονται... στο όνομα ποιου ακριβώς διαπραγματεύονται; Της κυβέρνησης, της χώρας ή του ΣΥΡΙΖΑ; Διότι, αν δεν διαθέτουν 151 καθαρές ψήφους αυτήν τη στιγμή, αν δεν έχουν συνοδοιπόρους και τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, τότε δεν διαθέτουν απολύτως καμία νομιμοποίηση να διαπραγματευτούν τίποτε! Δεν διαθέτουν καμία απολύτως νομιμοποίηση να υπογράψουν οποιαδήποτε συμφωνία, διότι απλά δεν διαθέτουν τη δεδηλωμένη.
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο ένας εκ των δύο κυβερνητικών εταίρων και να λέει πως δεν δέχεται κανέναν όρο στον οποίο να συμπεριλαμβάνεται το όνομα της "Μακεδονίας" και, από την άλλη, σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις τους ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας να προωθούν και να ετοιμάζονται να υπογράψουν ονομασία που περιέχει φαρδιά-πλατιά στη μόστρα τον όρο "Μακεδονία".
Δεν διαθέτει η κυβέρνηση τη σύμφωνη γνώμη του έτερου κυβερνητικού της εταίρου, άρα δεν διαθέτει 151 ψήφους...
Άρα, πηγαίνουν στις διαπραγματεύσεις, καθώς και στις Πρέσπες για τις υπογραφές, που θα δεσμεύουν με αναστρέψιμα πια όλες τις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις, ως εκπρόσωποι των κομμάτων τους...
Πώς θα αντιδράσουν τώρα οι άλλοι - το δεκανίκι δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν μπορώ δυστυχώς να σας το εκμυστηρευτώ, δεν γνωρίζω και δεν μπορώ ούτε καν να μαντέψω... Απροσδιόριστες οι προθέσεις απροσδιόριστων όντων!
Μπορώ όμως να σας παραθέσω την επεξήγηση της θεωρίας του βλακός, μπας και αντιληφθείτε εσείς κάτι που εμένα μου διέφυγε και λυθεί ο γρίφος!
Τα έχω χαμένα... δεν βγάζω άκρη, οπότε αναγκαστικά ανατρέχω νοερά, στις "Ιστορίες του κύριου Κόινερ", του Μπέρτολντ Μπρεχτ, μπας και βγάλω άκρη και κατανοήσω τα ακατανόητα!
Ο βλάκας, φίλες και φίλοι, δεν κάνει λάθη συμπεριφοράς. Κάνει λάθος συλλογισμούς. Είναι αυτός που λέει ότι όλοι οι σκύλοι είναι κατοικίδια και όλοι οι σκύλοι γαβγίζουν, όμως και οι γάτοι είναι κατοικίδια ζώα, επομένως πρέπει, κατά τον βλάκα, υποχρεωτικά να γαβγίζουν.
"Πάντα όμως στην κοινωνία μας υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να συνδράμουν σε μια πλειοψηφία, έστω και εικονική. Αυτό είναι το μυστικό, αλλά και το κατ' εξοχήν όπλο του βλάκα".
Αυτή είναι η απάντηση που μπορεί να δοθεί σήμερα, αν κάποιος ρωτήσει: ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα -αυτό δηλαδή που τον καθιστά δακτυλοδεικτούμενο, ειδικά όταν κορδώνεται για να αποδείξει... όλα αυτά που ο ίδιος δεν διαθέτει!
Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, ειδικά αν πρόκειται για πολιτικό "ευκαιριατζή", είναι ότι μάλλον δεν του περνά καν από το "ακατοίκητο εν κρανίω"... δεν είναι σε θέση δηλαδή καν, να διανοηθεί, πως μπορεί, έστω για μια στιγμή, να έχει άδικο και να καταστεί κάποια στιγμή κυνηγημένο δίποδο στα λαγούμια της ιστορίας.
Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το... "κάτι σαν μυαλό", με το οποίο εκ λάθους, τον προίκισε η φύση, γρήγορα χαρωπός και ηλίθια αγέρωχος... τη διώχνει θυμωμένος.
Αυτός βλαξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι οι βλάκες που λόγω ζήλιας και κακίας τον στολίζουν με κακόγουστα επίθετα. Αυτός ξέρει πάντα να επιβιώνει, ακόμα και αν χρειαστεί να σκαρφαλώσει στις ακαθαρσίες που κολυμπούν στη λίμνη των αποβλήτων που ο ίδιος επέλεξε για να επιπλεύσει. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, ύπουλος, επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός, αλλά πείθει κάποιους εξίσου βλάκες σχετικά με... το όραμα και τα σχέδιά του, να τον ακολουθήσουν, γιατί πάντα θα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία... έστω και εικονική.
Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα και γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε και να εκριζώσουμε τη βλακεία, γιατί πάντα μετατρέπει σε βλάκες τους νοητικά κατατρεγμένους που τη συναντούν... και γοητεύονται απ' αυτήν.
Άραγε, οφείλουμε να αναλογιστούμε... η βλακεία οδηγεί στην κακεντρέχεια ή η κακεντρέχεια οδηγεί στη βλακεία;
Θα 'λεγα, ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά και τα δυο δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπτώματα της ίδιας γνωμάτευσης. Η βαθύτερη αιτία είναι η τερατώδης δυσανεξία απέναντι σε ένα απύθμενο και λαβυρινθικό εσωτερικό κενό, που ο βλαξ το υποψιάζεται μεν, αλλά, καθώς αδυνατεί να το παραδεχτεί, το απωθεί.
Το παραγεμίζει είτε σωματικά με λαιμαργία, είτε στρεφόμενος προς τον εξωτερικό κόσμο, με κακεντρέχεια και έπαρση, όντας σε εικονική πραγματικότητα. Προσπαθώντας να επιβάλει την εξουσία του, ελπίζει να ξεχάσει την εσωτερική του κενότητα, αλλά εκείνη επιστρέφει τα βραδιά καθώς ετοιμάζεται να κοιμηθεί ή τα πρωινά λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει τα ματιά του. Φαύλος κύκλος δηλαδή, σύντροφοι και συντρόφισσες...
Θα με ρωτήσετε εύλογα, τι επιλέγει συνήθως ο βλάκας, για να επιδείξει όλα αυτά που θεωρεί πως κατέχει;
Τα πράγματα είναι απλά και ορατά για τον κάθε "τρίτο" και ανεξάρτητο παρατηρητή! Επειδή είναι απίστευτα ανασφαλής και γονιδιακά φοβισμένος, επιλεγεί δραστηριότητες που του δίνουν την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας και είναι εγκλωβισμένος και δεμένος στο άρμα της βλακείας του, διαθέτει και κάποια πλεονεκτήματα, δανεισμένα από άλλους, που τον χρησιμοποιούσαν για τη δική τους ανέλιξη και ματαιοδοξία...
Αγορασμένη δηλαδή, οργανωτικότητα, επιμονή και υπομονή. Τα καταφέρνει όμως μια χαρά να οικειοποιείται τις όποιες δουλειές και επιτυχίες άλλων. Εξάλλου διαθέτει και ένα σπάνιο χάρισμα: δεν έχει καθόλου την αίσθηση της ευγνωμοσύνης, καθώς επίσης, όντας βλάκας, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι κάνει κάτι κακό, όταν καρπώνεται τον πνευματικό ή μη μόχθο άλλων, που τον πλαισίωσαν για το προσωπικό τους όφελος...
Πάντα θέλει να φαίνεται ο ίδιος και να εισπράττει τα εύσημα του κοπαδιού που τον πλαισιώνει χειροκροτώντας τη βλακεία του. Υπάρχει, όμως, στο ζωικό βασίλειο μια ύπαρξη που τον ενοχλεί ιδιαίτερα και είναι... η αλογόμυγα, γιατί τον βάζει σε υποψίες... αυτογνωσίας!
Εύλογα τίθεται πάλι το επόμενο ερώτημα που είναι αναμενόμενο σε νέα τέτοια συζήτηση: Γιατί αυτή η κακοηθέστατη αλογόμυγα πάει και κολλάει στα μούτρα του βλάκα; Γιατί δεν πάει στη μούρη κάποιου άλλου;
Η απάντηση είναι απλή: δεν μπορεί να ανεχτεί τη βλακεία και από την άλλη... αυτή είναι νομοτελειακά η μοίρα της αλογόμυγας, όχι μόνο τώρα, αλλά από τη γέννηση της ειδικής αυτής ράτσας των βλακών.
Ο βλάκας όμως, παρόλο που είναι πιο δυνατός δεν εξοντώνει την αλογόμυγα... γιατί εν πάση περιπτώσει είναι και βλάκας και υπερβολικός και παλεύει να την εξοντώσει με σφυριές λεκτικές ή φυσικές. Μόνο ένας αληθινός βλάκας θα προσπαθούσε να εξοντώσει μια αλογόμυγα στη μούρη του με βαριοπούλα!
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί αν υπάρχει λύση, όταν ο βλάκας προσπαθεί να γίνει κομμάτι της Ιστορίας! Μα και βέβαια υπάρχει λύση, που θα ήταν, να έπαυε να είναι βλάκας, αλλά καθώς αυτό είναι αδύνατον, δυστυχώς δεν υπάρχει λύση: Ούτε για τον βλάκα αλλά ούτε για τις αλογόμυγες που τον περιτριγυρίζουν για να γλείψουν από πάνω του τα όποια υπολείμματα της χαμένης του αξιοπρέπειας, με εκείνον να πρέπει να τις υποφέρει διαρκώς, σκαρφαλωμένος στα μούτρα να τον πασπατεύουν!
Τι να πούμε όμως όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που θα πρέπει να υποφέρουμε με τα καμώματα του βλάκα, που από την άλλη δεν διαθέτει καθόλου την αίσθηση του όποιου χιούμορ, αλλά παίρνει τα πάντα στα σοβαρά και επιτίθεται κατά παντός επιστητού, αδιαφορώντας που γίνεται περίγελος;
Δυστυχώς, φίλες και φίλοι, στην ουσία η έκλειψη χιούμορ προστατεύει τον βλάκα... διότι αν είχε στοιχειώδη αίσθηση αυτού, δεν θα έπαιρνε ούτε τον εαυτό του τόσο σοβαρά, οπότε θα έπαυε να’ ναι και βλάκας!
Ο βλάξ είναι καταδικασμένος να βασανίζει τους υπόλοιπους, διότι η διασύνδεσή του η εσωτερική με το "ακατοίκητο εν κρανίω", είναι παντελώς ανύπαρκτη... δεν έχει καμιά ικανότητα μεταφορικής σκέψης. Τα παίρνει όλα κυριολεκτικά και αδυνατεί να καταλάβει πότε ο συνομιλητής του μεταφέρει μια άποψη άλλων, δηλαδή του κόσμου, από τη δική του προσωπική άποψη. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την οποιαδήποτε εντός εισαγωγικών έννοια...
"Γαμώτο, την πατήσαμε με δαύτους", θα έλεγε κάποιος απογοητευμένος συμπολίτης μας... "...Μα δεν υπάρχει θεός;"
Σύντροφοι και συντρόφισσες, εγώ δεν γνωρίζω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Εκείνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι η ανθρώπινη βλακεία που δυστυχώς αντιμετωπίζουμε είναι κυριολεκτικά "α κ α τ α ν ί κ η τ η", ειδικά όταν συνδυαστεί με την τρέλα!
Ο Ουμπέρτο Έκο, στο βιβλίο του "Το εκκρεμές του Φουκώ", είχε γράψει: Τον τρελό τον αναγνωρίζεις αμέσως. Είναι ένας βλάκας που δεν ξέρει τα κόλπα. Ο βλάκας προσπαθεί να αποδείξει τη θέση του, έχει λογική αλλήθωρη, ωστόσο έχει λογική. Ο τρελός, αντίθετα, δεν νοιάζεται για τη λογική, προχωρεί με βραχυκυκλώματα. Γι’ αυτόν, το καθετί αποδεικνύει τα πάντα. Ο τρελός έχει μια έμμονη ιδέα, και οτιδήποτε βρει του κάνει, για να την υποστηρίξει. Τον τρελό τον αναγνωρίζεις από τις ελευθερίες που παίρνει μπροστά... στο καθήκον της απόδειξης και από την ευκολία με την οποία δέχεται επιφοιτήσεις...
Μπερδεύτηκα τώρα, αλλά μάλλον, έχουμε όλοι μπλέξει, σύντροφοι και συντρόφισσες...
Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω, ως επίλογο, πως αν υπήρχε στο άυλο λεξικό, το αποθηκευμένο στο ακατοίκητο της κεφαλής, των μελών του "ανεξάρτητου κοπαδιού ατόμων περιορισμένης αντίληψης" (ΑΝΕΑ) οι λέξεις "αξιοπρέπεια", "υπόληψη" και "τιμή", δεν θα υπήρχε το ξεπούλημα της Ελληνικής Ιστορίας, ούτε εμείς θα συζητούσαμε όλα αυτά που συζητάμε σήμερα... αλλά η βλακεία μαζί με την παράνοια κάποιων, μας έχουν φέρει στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίζουμε αντανακλαστικά τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, από θέση όμως... ρουά ματ!
*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”, & Μέλος του "Τομέα Υγείας” της Νέας Δημοκρατίας
