Page Nav

{fbt_classic_header}

Τελευταια νεα:

latest

Λυγίζω ... κι όπως θέλω τα γυρίζω

Είναι τέλη Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου. Η ακριβής ημερομηνία μετά από τόσους μήνες δεν έχει σημασία. Βρισκόμαστε σε επίσκεψη στο Γυμνά...

Λυγίζω ... κι όπως θέλω τα γυρίζω

Είναι τέλη Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου. Η ακριβής ημερομηνία μετά από τόσους μήνες δεν έχει σημασία. Βρισκόμαστε σε επίσκεψη στο Γυμνάσιο Μακρυγιάλου, για να ενημερώσουμε τους συναδέλφους για τα τρέχοντα θέματα. Όταν λέω βρισκόμαστε, εννοώ τον αιρετό στο ΠΥΣΔΕ Πιερίας και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας Δημήτρη Μπουλούμη και την αφεντιά μου, αναπληρωματικό αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Πιερίας και Αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Πιερίας.

Στο μέσο της ενημέρωσης χτυπάει το κινητό. Είναι ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ. Μας ενημερώνει ότι θα βρίσκεται στη ΔΙΔΕ Πιερίας ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης και είναι ευκαιρία να τον συναντήσουμε, για να θέσουμε κάποια αιτήματα. Ο ίδιος δεν μπορεί να είναι παρών, οπότε ζητάει από εμάς να παραβρεθούμε εκ μέρους της ΕΛΜΕ.

Αφήνουμε την ενημέρωση στη μέση και, για να μην αργήσουμε στη συνάντηση, παίρνουμε το αεροπλάνο … εεε … συγνώμη το αυτοκίνητο ήθελα να πω. Με το που φτάνουμε στη Διεύθυνση, βρίσκουμε καμιά δεκαριά συναδέλφους από το 1ο ΕΠΑΛ Κατερίνης, μεταξύ αυτών η Διευθύντρια και ο Υποδιευθυντής.

Ο Περιφερειακός βρίσκεται σε σύσκεψη με τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων που έχουν δεχθεί προσφυγόπουλα. Περιμένουμε υπομονετικά να τελειώσει η συνάντηση, το οποίο πράγματι συμβαίνει μετά από αρκετή ώρα. Παρά το ότι δεν υπάρχει κανονισμένο ραντεβού, ο Περιφερειακός, προς τιμή του, δέχεται να μας δει.

Μεταξύ των θεμάτων που τίθενται είναι και οι απλήρωτες υπερωρίες που αναγκάστηκαν να πάρουν ορισμένοι Διευθυντές σχολικών μονάδων, ύστερα από τηλεφωνική υπόδειξη, προκειμένου να «εξοικονομηθούν» όλες κι όλες 10 διδακτικές ώρες σε έναν νομό που είναι ούτως ή άλλως πλεονασματικός!

Το βασικό θέμα της συζήτησης όμως είναι η κατάργηση του τομέα πληροφορικής από το 1ο ΕΠΑΛ Κατερίνης. Εξηγήσαμε στον Διευθυντή ότι κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα, αφού το προσωπικό υπάρχει ούτως ή άλλως και σε κάθε περίπτωση, μπορεί και τα δύο ΕΠΑΛ να έχουν τομέα πληροφορικής, αλλά έχουν διαφορετικές ειδικότητες. Αναφέραμε τον παραλογισμό της με τη βία μετακίνησης των μαθητών του τομέα πληροφορικής από το ένα ΕΠΑΛ στο άλλο, αφού με αυτόν τον τρόπο, θα μείνουν καθηγητές πληροφορικής χωρίς ωράριο στο 1ο ΕΠΑΛ, ενώ αντίθετα στο 2ο ΕΠΑΛ μπορεί να υπάρξει πρόβλημα χώρου.

Στη συζήτηση παρενέβη η σύμβουλος των θεολόγων (!), η οποία μας ανέφερε ότι στη Θεσσαλονίκη τους πληροφορικούς τους βάζουν να κάνουν μαθηματικά. Αμέσως αντιδράσαμε και, μιας και ο νομός μας έχει πλεονάσματα σε μαθηματικούς, ρωτήσαμε αν έχουν σκοπό να μετακινήσουν τους πληροφορικούς στην Περιφέρεια. Ο Περιφερειακός Διευθυντής το διέψευσε άμεσα και δεσμεύθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.

Παρών στη συνάντηση ήταν και ο Διευθυντής του 2ου ΕΠΑΛ, ο οποίος συμφώνησε ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος για να καταργηθεί ο τομέας πληροφορικής από το 1ο ΕΠΑΛ και ότι τα πράγματα μπορούν να παραμείνουν ως έχουν.

Κατόπιν τούτου ο Περιφερειακός Διευθυντής δέχτηκε να μην υπάρξει καμία αλλαγή, αφού η μετακίνηση των μαθητών από το ένα ΕΠΑΛ στο άλλο θα διατάρασσε και την ισορροπία στο μαθητικό δυναμικό ανάμεσα στα δύο σχολεία.
Αποχωρήσαμε ευτυχισμένοι, αφού ήταν μία από τις σπάνιες φορές που οι αγώνες δικαιώνονται!

Η συνέχεια βέβαια ήταν εντελώς διαφορετική. Το ολιγομελές τμήμα πληροφορικής των επτά μαθητών από το 1ο ΕΠΑΛ δεν εγκρίθηκε και οι μαθητές μετακινήθηκαν χωρίς τη θέλησή τους στο 2ο ΕΠΑΛ.

Για την ιστορία να πούμε ότι είχαν ήδη εγκριθεί στο ίδιο ΕΠΑΛ ολιγομελή τμήματα με μικρότερο αριθμό μαθητών. Για παράδειγμα εγκρίθηκε τμήμα τριών μαθητών, από τους οποίους, σύμφωνα με δήλωση καθηγήτριας την οποία επανέλαβε τόσο μπροστά στους βουλευτές της πλειοψηφίας όσο και μπροστά στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, «ο ένας παρακολουθεί κιόλας»!!

Όσοι υπηρετείτε σε Γυμνάσια ή Γενικά Λύκεια και μπαίνετε σε 27αρια τμήματα, όταν ακούτε για τμήματα των τριών, τεσσάρων ή πέντε μαθητών, μπορεί να πηδάτε μέχρι το ταβάνι. Ωστόσο σκεφτείτε ότι για την κατάσταση αυτή δεν φταίνε οι εκπαιδευτικού των ΕΠΑΛ και πολύ περισσότερο δεν φταίνε οι μαθητές.

Την ευθύνη θα πρέπει να την αναζητήσουμε σ’ αυτούς που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα και σ’ αυτούς που, μέσω των κομματικών συνδικαλιστών, ζητούσαν όλο και περισσότερες ειδικότητες, όλο και περισσότερους διορισμούς.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Ηλεκτρονικές εγγραφές 2018. Μπαίνουν οι γονείς στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και με έκπληξη διαπιστώνουν ότι απουσιάζει ο τομέας πληροφορικής από το 1ο ΕΠΑΛ.

Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε καταργήθηκε ο τομέας πληροφορικής και δεν το καταλάβαμε; Υπάρχει κάποια υπουργική απόφαση, κάποιο ΦΕΚ, κάτι τέλος πάντων που να αναφέρεται στην κατάργηση του τομέα; Και με τους εκπαιδευτικούς του τομέα τι θα γίνει; Θα παραμείνουν στο σχολείο χωρίς ωράριο; Θα μετακινηθούν σε άλλα σχολεία; Και με ποια διαδικασία;

Όπως και να ‘χει, υπάρχει ένα γεγονός. Την ημέρα της συνάντησης, όπως περιγράφεται παραπάνω, ο Περιφερειακός Διευθυντής δεσμεύτηκε για δύο πράγματα. Το ένα ήταν η διατήρηση του τομέα πληροφορικής στο 1ο ΕΠΑΛ και το δεύτερο ότι δεν θα μετακινηθούν εκπαιδευτικοί στην Περιφέρεια. Το πρώτο το πήρε ήδη πίσω. Με το δεύτερο τι γίνεται;

Υπάρχει όμως και συνέχεια. Μπορεί να βρισκόμαστε στο 2018, αλλά το πνεύμα μας βρίσκεται στη δεκαετία του 80. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά.

- Έλα Στέργιο, τι χαμπάρια;
- Έλα τι έγινε;
- Ρε συ, εδώ στο 1ο ΕΠΑΛ καταργούν τον τομέα πληροφορικής. Μιλάμε για ένα σωρό ψήφους. Κάνε κάτι.
- Σαν τι δηλαδή;
- Κάτι για να τους ξεγελάσουμε.
- Να τους πούμε ότι, αν είναι καλά παιδιά, θα εγκρίνουμε φέτος μόνο τις εγγραφές στον τομέα πληροφορικής στη Γ’ ΕΠΑΛ.
- Μα έτσι, αν φέτος δεν υπάρχει Β’ ΕΠΑΛ στον τομέα της πληροφορικής, του χρόνου δεν θα υπάρχει ούτε στη Γ΄.
- Μην τους το πεις. Μπορεί να μην το καταλάβουν.

Η τεχνική είναι γνωστή από παλιά. Σου αφαιρώ κάτι που είχες, οπότε επαναστατείς, το ζητάς πάλι πίσω. Εγώ φυσικά αντιστέκομαι. Έχει αξία, μόνο αν παρακαλέσεις. Με τα πολλά παρακάλια, σου ικανοποιώ εν μέρει το αίτημα. Χάρη σου κάνω, να είσαι και ευχαριστημένος. Μέσα στην αναμπουμπούλα, ξεχνάς να διεκδικήσεις κάτι καινούργιο και είσαι ικανοποιημένος, επειδή δεν σου πήρα όλα αυτά που είχες!

Μικρός, ήμουν καλός στη γυμναστική. Μην κοιτάς πώς έγινα τώρα. Για την ακρίβεια ήμουν πολύ καλός. Μόνο δύο ασκήσεις δεν μπορούσα να κάνω. Κατακόρυφο και κυβίστηση. Μου φαινόταν αδιανόητο να έρθουν τα πάνω κάτω. Τα πόδια ψηλά και το κεφάλι κάτω. Και όλα αυτά με τη θέλησή μου. Όχι.

Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα, και να ‘θελα, κωλοτούμπα δεν μπορώ να κάνω. Ό,τι ασκήσεις δεν μπορώ να κάνω εγώ, τις κάνουν με ευκολία οι άλλοι. Απίστευτη ευλυγισία.  


Γιώργος Βαρδακώστας