Σταλαματιά σταλαματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά Και συ μια στάλα έγειρες σιμά να ξαποστάσεις, την πένα έπιασες ξανά το χρόνο να πρ...
Σταλαματιά σταλαματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά
Και συ μια στάλα έγειρες σιμά να ξαποστάσεις,
την πένα έπιασες ξανά το χρόνο να προφτάσεις
«Λεφτεριά στους Σκοπιανούς» ξέχασες να φωνάξεις,
και σα το Μέγ’ Αλέξανδρο τη σπάθα να αδράξεις.
Τη σφύρα από το δρέπανο αν θέλεις να χωρίσεις
του Ερνέστου το γεννήτορα θα πρέπει να γνωρίσεις.
Απόστρατος αριστερός θε να ’σαι τώρα πλέον
κι οι σύντροφοι φωνάζουνε πως ήσουν πάντα λέων.
Στα ουράνια χοροπήδαγες σαν είπαμε όλοι ΟΧΙ.
Στο σβέρκο μου ’χωσες βαθιά τη μαύρη ξιφολόγχη.
Φασίστα αριστερόστροφε, αγωνιστή του κώλου,
στη χώρα έδωσες σπρωξιά να πάει κατά διάολου.
Πες μου πως είναι ψέμα, παραίσθηση, οπτασία,
οι μπούρδες που ’γραψες ξανά κι έστειλες στα σχολεία.
Καθόμουν στην ακρογιαλιά και χάζευα τα μύδια,
και διάβαζα το ποίημα σου που μου ’πρηζε τα φρύδια.
… και σε λίγο πιο ελεύθερο στίχο
Θυμάσαι; Κάποτε σήκωνες την αριστερή γροθιά.
Τώρα η δική μας η γροθιά ψηλά είναι σηκωμένη,
τα δάχτυλα είναι ανοιχτά, παράσημο να μοιάζει
Θυμάσαι; Κάποτε πέταγες την πέτρα.
Τώρα την πέτρα καβαλάς, παρκάρεις τη τζιπάρα
και ο καφές σου αχνιστός πάνω στη γραφειάρα
Κάποτε ήθελες ν’ αλλάξεις τον κόσμο.
Τώρα βαριέσαι ν’ αλλάξεις εσώρουχα.
Θυμήσου. Η ζωή κάνει κύκλους
Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης
Με τους Θεούς τα βάζεις …
Ρε μπας και είσαι ο διάβολος;
Της δικαιοσύνης ήλιε καφτερέ
φασκέλωσε το βλάκα που φορούσε το μπερέ
Αφαίρεσε τον οίνο κι ελευθέρωσε το πνεύμα
Χικ
Ελεύθερος εκπαιδευτικός
