Page Nav

{fbt_classic_header}

Τελευταια νεα:

latest

Άι σεχτάρ

Πάλι αυτός εδώ; Δεν το πιστεύω. Ο Τσι Γκεβάρα είναι πάλι παρών, για να οργανώσει την επανάσταση. Αν ποτέ βγω στη σύνταξη, δεσμεύομαι...

Άι σεχτάρ


Πάλι αυτός εδώ; Δεν το πιστεύω. Ο Τσι Γκεβάρα είναι πάλι παρών, για να οργανώσει την επανάσταση. Αν ποτέ βγω στη σύνταξη, δεσμεύομαι δημόσια ότι θα περνάω τον χρόνο μου στο καφενείο παίζοντας τάβλι ή πρέφα. Κι αν θέλω να κάνω επαναστατική γυμναστική θα παίζω και stratego. Σε καμία περίπτωση δεν θα πηγαίνω ακάλεστος σε συνέδρια της Ο.Λ.Μ.Ε. ή σε συνελεύσεις Προέδρων, ακόμα κι αν προσφέρουν δωρεάν καφέ, χυμούς ή σάντουιτς.

Η συνέλευση ξεκινά μόνο με 2,5 ώρες καθυστέρηση. Για να πω την αλήθεια το φαντάστηκα και το εκμεταλλεύτηκα για να ρίξω μια ώρα ύπνο. Τι να σου κάνει μία ώρα, όταν είσαι άυπνος και έχεις κάνει 5,5 ώρες ταξίδι;

Στην αίθουσα της συνέλευσης όλες οι καρέκλες είναι πιασμένες! Αλλού είναι κρεμασμένο ένα μπουφάν, αλλού αναπαύεται μία τσάντα και αλλού ένα τετράδιο δηλώνει ότι η θέση είναι πιασμένη. Ωστόσο οι περισσότεροι αντιπρόσωποι λείπουν από την αίθουσα. Άλλωστε τα ενδιαφέροντα είναι έξω και όχι μέσα. Έξω είναι κι ο Τσι Γκεβάρα που είναι και ο μοναδικός που καπνίζει. Αν είσαι επαναστάτης, να το δείχνεις σε κάθε ευκαιρία.

Με χαιρετάνε διάφοροι που δεν γνωρίζω. Ένας μάλιστα μου δίνει το χέρι.

- Καλή χρονιά.
- Καλή χρονιά και σε σένα.

1η περίπτωση: Έχω γίνει διάσημος και δεν το ξέρω.
2η περίπτωση:  Έχω πάθει Alzheimer και δεν το ξέρω.
3η περίπτωση: Όλοι οι άλλοι έχουν πάθει Alzheimer και δεν το ξέρουν.

Ας κάνουμε ένα quiz:

- Κοντό μαλλί, μπάσα φωνή, είναι άντρας ή γυναίκα;
- Μακρύ μαλλί αλογοουρά ή χύμα, είναι άντρας ή γυναίκα;

Αν δεν ψαχουλέψεις χαμηλά, δεν θα είσαι ποτέ σίγουρος. Άλλωστε ο συνδικαλιστής έχει πάντα το δικό στυλ, για να ξεχωρίζει από μακριά. Τιράντες και γενειάδα. Τιράντες και άβαφη ρίζα στο μαλλί. Καράφλα με κοτσίδα και γενειάδα Βελουχιώτης-style. Απ’ όλα τα φρούτα έχει ο μπαχτσές. Ωστόσο κάποια φρούτα λείπουν αυτή τη φορά. Λες να βγήκαν στη σύνταξη;

Στις κυρίες αρέσει να μιλάνε πολύ. Τι νόημα έχει όμως να μπορείς να μιλάς, αν δεν υπάρχει κάποιος να σ’ ακούσει. Τη συζήτηση συντονίζει ο Πρόεδρος μονάχος.

- Τι γίνεται Πρόεδρε; Πού είναι οι υπόλοιποι;

Ο Πρόεδρος παραμένει ατάραχος. Βούδας.

- Δεν θα ’πρεπε τουλάχιστον τα μέλη του Δ.Σ. να είναι παρόντα;
- Και τι να κάνω; Να πάω να τους μαζέψω;

Κάποιος από το «πλήθος» ξέρει την απάντηση.

- Μπορεί να είναι έξω και να τρώνε. Ήρθε το γεύμα.
- Άμα δεν σας αρέσει την επόμενη φορά να το καταργήσουμε κι αυτό.

Τώρα βέβαια όταν μιλάμε για γεύμα εννοούμε κάτι σαντουιτσάκια μια χαψιά. Θέλεις τουλάχιστον τρία-τέσσερα για να πεις ότι κάτι έφαγες. Ωστόσο οι αντιπρόσωποι δεν ντρέπονται καθόλου. Σπεύδουν να γεμίσουν το πιάτο τους πριν αδειάσουν οι δίσκοι. Το ίδιο και ο  Πρόεδρος. Αφήνει την ομιλήτρια σύξυλη και μπαίνει στην ουρά. Η ξανθιά Πρόεδρος μεγάλης Ε.Λ.Μ.Ε. της βόρειας Ελλάδας τρέχει κι αυτή να προλάβει. Παρακάμπτει τη σειρά και μπαίνει μπροστά. 

- Να προλάβουμι πριν τιλιώσουν.

Πάνω στη βιασύνη της, της φεύγει κι ένας πόντος από το καλτσόν. Δεν πειράζει. Άλλωστε θα το χρησιμοποιήσει ως πειστήριο του «αγώνα». Τη διαδρομή μέσα έξω την κάνει ασταμάτητα από την ώρα της έναρξης της συνέλευσης μέχρι τις 2:00 τα ξημερώματα, που εγκατέλειψα την αίθουσα. Δύο λεπτά μέσα, είκοσι λεπτά έξω. Κι όλο και κάτι κουβαλάει. Την μια είναι χυμός, την άλλη καφές, την άλλη κουλουράκια, την άλλη coca cola. Και μετά πάλι χυμός, πάλι καφές, πάλι κουλουράκια, πάλι coca cola. Ασταμάτητα.   

Στο βήμα ανεβαίνει ο Άρης Βελουχιώτης.

- Ο Schrödinger πήρε μία γάτα και την έβαλε σ’ ένα κουτί. Μέσα στο κουτί σε κάποια τυχαία χρονική στιγμή ελευθερώνεται ένα φονικό αέριο. Μιας και δεν ξέρουμε πότε θα ελευθερωθεί το αέριο, δεν γνωρίζουμε αν η γάτα είναι νεκρή ή ζωντανή. Μέχρι ν’ ανοίξουμε το κουτί η γάτα είναι και ζωντανή και νεκρή. Θ’ ανοίξουμε ποτέ αυτό το κουτί; Αν και δε χρειάζεται να τ’ ανοίξουμε γιατί … βρώμησε.

Το χειροκρότημα πέφτει σύννεφο. Μόνο εγώ δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο ποιητής. Προφανώς πρόκειται για μεταφορά. Ποιος είναι μέσα στο κουτί; Είναι η Ο.Λ.Μ.Ε.; Είναι το συνδικαλιστικό κίνημα; Η μήπως είναι η γάτα του Τσι Γκεβάρα;  Ωστόσο και μέσα στην αίθουσα βρώμησε. Ποιος εκτόξευσε το φονικό αέριο; Εκτός κι αν είναι ποδαρίλα.

Καμία, μα καμία Ε.Λ.Μ.Ε. δεν κατάφερε να κάνει αξιοπρεπή γενική συνέλευση. Από 10 έως 25 άτομα στην καλύτερη. Σε δύο Ε.Λ.Μ.Ε. μαζεύτηκαν 60 άτομα. Respect. Και μετά φταίει ο αντισυνδικαλιστικός νόμος.

Μερικές από τις ομιλίες πάνε κάπως έτσι:

- Το κεφάλαιο … η ευρωπαϊκή ένωση … οι επιχειρηματικοί όμιλοι … η λαϊκή οικογένεια … αυτά.  

Οι ομιλητές είναι οοόλοι σύντομοι στις ομιλίες τους. Τα 5 λεπτά γίνονται 10, 11, 12, … 15 και όπως είναι φυσικό μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα πήγε 22:00. Άντε να μιλήσουν τώρα και τα μέλη του Δ.Σ.

- Θα είμαι επιγραμματικός. Δεν θα σας κουράσω … θα είμαι σύντομος … και τελειώνω … και ολοκληρώνω … άντε και λίγο ακόμα … ναι ναι … αααα … τελείωσα. 

Χρόνος 25 λεπτά. Αρκετά ικανοποιητικός. Έτσι είναι. Όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερο αργεί κάποιος να τελειώσει. Μόνο που δεν μιλάμε για σεξ, αν και για μερικούς φαίνεται να είναι το τέλειο υποκατάστατο.

Ο λόγος στο ΠΑΜΕ.

- Θα μιλήσει μόνο ένας από εμάς.
- Α, ωραία. Θα χρειαστεί τον χρόνο και των δύο;
- Όχι, όχι θα είμαι πολύ σύντομος.

Μπράβο παλικάρι μου ξεκίνα.

Ε ρε και ξεκινάει ένα λογίδριο ατελείωτο. Ατελείωτες και οι σελίδες που εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη. Χείμαρρος σαν αυτούς που σάρωσαν τη δυτική Αττική. Χρόνος 25 λεπτά.

Τα σαγόνια των αντιπροσώπων κοντεύουν να σχιστούν από το χασμουρητό. Κάποιοι καθόμαστε όρθιοι και κάποιοι δεν βολεύονται ούτε με δύο καρέκλες. Μία καρέκλα για να ξεκουράζεται ο κώλος τους και μία για τα πόδια τους. Στο βήμα ανεβαίνει η θεία.
  
- Δεν θα παρακολουθήσω τον σεχταριστικό κατήφορο του ΠΑΜΕ.

Άι σεχτάρ. Ένσταση. Διαμαρτύρομαι κύριε Πρόεδρε. Δεν μπορεί στις συνελεύσεις των Προέδρων να συμμετέχει ο κάθε αμόρφωτος σαν και του λόγου μου. Και τι θα πω στους συναδέλφους όταν θα γυρίσω πίσω; Χρειάζομαι επειγόντως τον Ζουράρι, να μου κάνει μετάφραση.

- Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν βρίσκεται σε κρίση. Ίσα ίσα που βρίσκεται σε άνθιση. Απόδειξη ότι η συμμετοχή των συναδέλφων στις πρόσφατες εκλογές των Ε.Λ.Μ.Ε. είναι αυξημένη. Κανονικά όχι μία αλλά τρεις 24ωρες απεργίες έπρεπε να προκηρύξουμε. 

Τι λε ρε θεία; Εσείς καλά πουλάτε τα αντιτετράδιά σας και τις φυλλάδες με τα σφυροδρέπανα. Εμείς οι υπόλοιποι, από πού θα τα βρούμε για να το παίξουμε αγωνιστές;

Ακολουθούν οι ομιλίες των ΣΥΡΙΖΟ-ΣΥΝΕΚ. Δώσε βάση. 

- Οι δανειστές και οι θεσμοί δεν αφήνουν την κυβέρνηση της αριστεράς να εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Όχι στις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, αλλά αν είναι δυο συστεγαζόμενα σχολεία τι πειράζει; Και το 30ωρο … σιγά, δεν άλλαξε τίποτα. Τους τη φέραμε τους κουτόφραγκους. Προσέξτε όμως, αν αλλάξει η κυβέρνηση, μπορεί να εμφανιστεί κάποια εφαρμοστική εγκύκλιος και τότε θ’ αλλάξουν τα πράγματα.

Το κατάλαβες; Οι νόμοι που ψηφίζουμε δεν είναι πρόβλημα γιατί δεν έχουμε σκοπό να τους εφαρμόσουμε. Αν έρθει όμως ο Κυριάκος, θα τους εφαρμόσει αυτός και τότε …

Και η ώρα του Κυριάκου ήρθε. Δηλαδή η ώρα της ΔΑΚΕ. Κάποιος από το κοινό διαμαρτύρεται.

- Μη μας πείτε κι εσείς τα ίδια!
- Όχι όχι εμείς δεν θα πούμε τα ίδια, αλλά … να ξέρετε τώρα … επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. 

Κι έτσι ακολουθούν άλλες τρεις ολόιδιες ομιλίες με τελευταίο τον Πρόεδρο, που λάβρος κάνει σκόνη όλους τους αντιπάλους, αλλά κυρίως το ΠΑΜΕ. Ο Πρόεδρος αποκαλύπτει:

- Εσείς του ΠΑΜΕ παίρνετε οδοιπορικά από την Ο.Λ.Μ.Ε. και γυρνάτε στα σχολεία, όπου αντί να ενημερώσετε για τις θέσεις του Δ.Σ. ενημερώνετε τους συναδέλφους για τις θέσεις του ΠΑΜΕ. Την επόμενη φορά, αν έχετε ίχνος τιμιότητας να πάτε να πάρετε οδοιπορικά από τον Περισσό, όπου έτσι κι αλλιώς περνάτε τις μέρες σας εκτός από τις Τρίτες που έχουμε Δ.Σ.

Σου θυμίζει κάτι αυτό; Όμως Πρόεδρε γιατί τα βάζεις με το ΠΑΜΕ; Η επανάσταση χρειάζεται πόρους και το ΠΑΜΕ απλά χρησιμοποιεί τις συνδρομές των συναδέλφων για να κάνει την προπαγάνδα του. Πού είναι το κακό;  

Η ώρα πήγε 1:00. Αν περιμένουμε λίγο ακόμα θα λαλήσουν τα κοκόρια. Ξέρω ότι στην Αθήνα δεν υπάρχουν κοτέτσια. Σίγουρα όμως έχει κοκόρια και σε λίγο αρχίζουν οι ψηφοφορίες. 

Οι ψηφοφορίες είναι το ζουμί. Όμως δεν θα σε κουράσω. Άλλωστε πρέπει να πάω για ύπνο γιατί αύριο είναι το ταξίδι της επιστροφής. Όμως δε γίνεται. Πρέπει να καταλάβεις. Συνδικαλισμός και ευφυΐα δεν πάνε μαζί.

Η Ο.Λ.Μ.Ε. έχει βγάλει μια εισήγηση που περιλαμβάνει κάποια αιτήματα, που ονομάζονται πλαίσιο και ένα πρόγραμμα δράσης, δηλαδή κάποιες κινητοποιήσεις, που περιλαμβάνουν και μία 24ωρη απεργία, όποτε αποφασίσει το Δ.Σ. 

Οι δεξιοί (ΣΥΡΙΖΟ-ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ, ΠΕΚ) δεν καίγονται ιδιαίτερα. Κι αν γίνει κι αν δε γίνει η απεργία κλάιν μάιν. Οι αριστεροί (ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις) θέλουν οπωσδήποτε απεργία. Δεν θέλουν όμως να περάσει η εισήγηση της Ο.Λ.Μ.Ε. Οπότε φρόντισαν στις Ε.Λ.Μ.Ε. που ελέγχουν, να περάσουν τις δικές τους εισηγήσεις. Έτσι υπάρχουν συνολικά τρεις προτάσεις.

Με δεδομένο ότι υπάρχουν τρεις προτάσεις ποια πρόταση νομίσεις ότι πέρασε; Καλά το κατάλαβες. Καμία. Παραλίγο βέβαια να γίνει το εξής ευτράπελο. Το πλαίσιο της Ο.Λ.Μ.Ε. απορρίφθηκε, αλλά παραλίγο να περάσει το πρόγραμμα δράσης. Δηλαδή απεργία χωρίς αιτήματα!

Κάποτε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση, οι συνδικαλιστές του φρόντιζαν στις κατά τόπους Ε.Λ.Μ.Ε. να εξουσιοδοτείται ο Πρόεδρος, ώστε σε περίπτωση που καμία πρόταση δεν περάσει στη συνέλευση των Προέδρων, να στηρίξει στο τέλος οποιαδήποτε συνθετική πρόταση οδηγούσε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Τέτοιες εξουσιοδοτήσεις αυτή τη φορά δεν υπήρχαν και έτσι μέχρι τις 2:00 το πρωί που αποχώρησα κανενός είδους σύνθεση δεν ήταν δυνατή.

Ο ωραίος Πρόεδρος παίρνει το λόγο:

- Δεν είναι δυνατόν. Έχουμε ξυπνήσει από τις 5:00 το πρωί. Πώς θα γυρίσουμε πίσω χωρίς τίποτα. Εμείς στη δικιά μας την Ε.Λ.Μ.Ε. ψηφίσαμε την εισήγηση της Ο.Λ.Μ.Ε. ως μίνιμουν και κάναμε και κάποιες προσθήκες.

Γέλια από κάτω. Ο Πρόεδρος δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει:

- Τουλάχιστον ας ψηφίσουμε αυτό το μίνιμουν.

Χαχαχα. Οι αντιπρόσωποι λύνονται στα γέλια. Ο ύπνος έχει πάει περίπατο και εγώ θυμάμαι το ανέκδοτο:

- Πρόεδρε, πώς λέμε το φεγγάρι στα αγγλικά;
- Μουν
- Μπράβο. Και τώρα πες μας, πώς λέγεται στα αγγλικά το φεγγαράκι;
- ;;!!

Άστα Πρόεδρε. Όταν γυρίσεις πίσω μην τους πεις τίποτα για το μίνιμουν. Πες τους κατευθείαν για τη μάξιμουν καπέλο συνέλευση των Προέδρων.  

Μια καινούργια μέρα ξημέρωσε. Συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, εγώ όμως είμαι ακόμα στην Αθήνα. Παντού μυρίζει κατρουλιό. Στους δρόμους κανείς δεν μιλά ελληνικά. Μωρέ μπράβο «τουρισμός» η Αθήνα.

Στο βαγόνι της επιστροφής συνταξιδεύω με τρεις γιαπωνέζους. Μπαμπάς μαμά και κόρη. Η μαμά ρίχνει μισό κεφάλι στον μπαμπά. Για τους Γιαπωνέζους λένε ότι είναι σοβαροί, μετρημένοι και λιγομίλητοι. Για τις Γιαπωνέζες σίγουρα αυτό δεν ισχύει. Η μαμά μιλάει ασταμάτητα. 

- Τσιν τσιεν χου.

Το κοριτσάκι προσπαθεί να κοιμηθεί. Η μαμά δεν το αφήνει με την πάρλα.

- Τσιεν τσι μο

Ο μπαμπάς πιάνει το κεφάλι του. Η μαμά του πρήζει τα ζουράρια μέζεα.

- Κου μα τιεν γιου.   

Αυτός κάνει πως διαβάζει ένα βιβλίο γραμμένο στα αγγλικά. Το διαβάζει από το τέλος προς την αρχή. Για την αποφύγει, κάνει πως διαβάζει την βιβλιογραφία! Αυτή συνεχίζει ακάθεκτη.

- Γιο κιν τα.
- Τάι τάι μα χαμ τσι.
- Ιτς τάι χο … χα

Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι. Μου φαίνεται πως θα βγάλω το χθεσινό φαλάφελ. Μήπως ήταν καλύτερα στη συνέλευση των Πρόεδρων;

Γιώργος Βαρδακώστας