Εδώ και αρκετούς μήνες δεχόμαστε το αφήγημα της ανάδειξης της ευαισθησίας, της ιδιαίτερης προσοχής και της προτεραιότητας του χώρου της ...
Εδώ και αρκετούς μήνες δεχόμαστε το αφήγημα της ανάδειξης της ευαισθησίας, της ιδιαίτερης προσοχής και της προτεραιότητας του χώρου της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΕΑΕ), σύμφωνα με τις εξαγγελίες των υπευθύνων.
Ενώ το υπουργείο επαίρεται για την «ευαισθησία» του, ταυτόχρονα διολισθαίνει συνεχώς σε μια πτωτική πορεία. Ο Ν. 4415/2016 αρ. 48, ανοίγει διάπλατα την πόρτα της ειδικής αγωγής σε εκπαιδευτικούς χωρίς κανένα προσόν. Όλοι τα κάνουν όλα. Είχε προηγηθεί η παρέμβαση για τα Τ.Ε. που στο πνεύμα της συμπερίληψης (τι ωραία ονοματοδοσία!) θέλησε να τα κάνει πιο «ευέλικτα», κάτι όμως που ήταν ήδη μέσα στην φιλοσοφία τους. Πριν λίγο καιρό, ήρθε ο Ν. 4452/2017 που προβλέπει πως για να μοιραστεί ένα τμήμα που περιλαμβάνει μαθητές με διάγνωση από το ΚΕΔΔΥ, θα πρέπει να έχει αποκλειστικά τον ανώτερο αριθμό που προβλέπεται (δηλαδή 25) και συγχρόνως 2 τουλάχιστον μαθητές με αναπηρία ή 5 τουλάχιστον μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και να μην λειτουργεί και Τ.Ε. στο σχολείο αυτό. Αυτά περιελάμβανε η έως τώρα «ευαισθησία» του υπουργείου. Η έκ-πτωση όμως συνεχίζεται. Δεν μιλάμε για τους βεβαιωμένους και ομολογημένους πλέον μηδενικούς διορισμούς αλλά και για σχεδιαζόμενη παρέμβαση στον τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών. Τέρμα η προτεραιότητα όσων έχουν βασικές σπουδές στην Ειδική Αγωγή. Έτσι θεωρούν οι υπεύθυνοι ότι βελτιώνουν τα πράγματα…
Η αρνητική επικαιρότητα συμπληρώνεται με την παρωδία των νέων σεμιναρίων. Είναι η «επιμόρφωση των μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών χωρίς κατάρτιση ή εξειδίκευση στην ΕΑΕ» που ανακοινώθηκε από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και υλοποιείται από τα ΚΕΔΔΥ, λίγο πριν το Πάσχα, για την χρονιά που τελειώνει σε ένα μήνα!!! Αχ, τι κάνει αυτό το ΕΣΠΑ σε καιρούς μνημονίου…
Ποιους αφορούν αυτά τα σεμινάρια; Εκπαιδευτικούς που βρέθηκαν στο χώρο της Ειδικής Αγωγής (ελέω του παραπάνω νόμου 4415/2016), χωρίς καμία, μα καμία, ιδιαίτερη γνώση του αντικειμένου. Το λέει και ο τίτλος του σεμιναρίου. Αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν διδάξει ήδη για μια ολόκληρη χρονιά, θα επιμορφωθούν τώρα στο τέλος και μάλιστα, μέσα σε δύο μέρες θα καλύψουν όλες τις ιδιαιτερότητες της Ειδικής Αγωγής. Λίγο μπερδεμένο και λίγο ανάποδο δεν ακούγεται; Μάλιστα, πριν τρία – τέσσερα χρόνια, πάλι τα ΚΕΔΔΥ είχαν υλοποιήσει την γ΄φάση κάποιων σεμιναρίων πριν από την β΄, για χάρη κάποιου άλλου ΕΣΠΑ!
Ποιος ο λόγος να μετακινηθούν ήδη υπηρετούντες εκπαιδευτικοί γενικής αγωγής σε δομές ειδικής, χωρίς καν στοιχειώδη προσόντα; Την απάντηση ας την δώσουν όσοι εμπνεύστηκαν τον νόμο και φυσικά όσοι τον ψήφισαν.
Τι θα κερδηθεί απ’ αυτή την μετακίνηση, αφού στη θέση όσων φύγουν θα πρέπει να πάνε κάποιοι άλλοι φυσικά; Εκτός κι αν δεν πάει κανένας. Μήπως είναι αυτός ο λόγος;
Με τι θράσος μπορούνε κάποιοι και μετακινούνται, οικειοθελώς, στην ειδική αγωγή, χωρίς στοιχειώδη γνώση του αντικειμένου; Δεν γνωρίζουν ότι Ειδική Αγωγή σημαίνει παρέμβαση κι όχι διδασκαλία; Ότι δεν είναι βοηθητικό προσωπικό, αλλά τα «κομάντος» της εκπαίδευσης;
Αυτοί που καλούνται να τα υλοποιήσουν, πώς το αποδέχονται; Δεν υπηρετούν την Ειδική Αγωγή; Καλά, η υπαλληλική τους σχέση τους υποχρεώνει να εκτελέσουν. Η επιστημονική τους επάρκεια και η δεοντολογία, τους επιτρέπει να τα δέχονται άκριτα; Καμία αντίδραση από τα ΚΕΔΔΥ; Οι Σχολικοί Σύμβουλοι, που έχουν και δικό τους συνδικαλιστικό φορέα, τίποτα; Όταν τους μειώνανε το επίδομα «βγήκαν στα κάγκελα», και ορθώς κάνανε, τώρα;
Μα αν ήταν η κατάρτιση και η εξειδίκευση και μάλιστα στις αναπηρίες, να παρέχονται σε ένα διήμερο σεμινάριο, αυτό θα ήταν θαυμάσιο!!! Τόσα χρόνια σπουδών πάνε περίπατο;
Το έγκλημα είναι διαχρονικό και δυστυχώς πτωτικό. Το ποιοτικό έλλειμμα αυξάνει και δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί, με όποιο λεκτικό περιτύλιγμα κι αν φτιασιδωθεί.
Οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, μακάριοι (εκτός εξαιρέσεων βέβαια)! Όσο και να προσπαθούνε κάποιοι να τους «ξυπνήσουν» δεν γίνεται τίποτα. Η πλειοψηφία των αναπληρωτών (αφού αυτούς πλήττει πρωτίστως, μετά βέβαια απ’ τους μαθητές) στον κόσμο τους! Το γονεϊκό κίνημα, ανύπαρκτο! Πώς προασπίζονται άραγε τα συμφέροντα των παιδιών τους;
Μ’ αυτές τις συνθήκες μάλλον πρέπει να περιμένουμε κι άλλα χειρότερα. Πώς είναι δυνατόν, συνεπώς, να μιλάμε για ευαισθησία και για προτεραιότητα στην Ειδική Αγωγή;
Το αυτονόητο θα ήταν να καλύπτονταν πρώτα οι θέσεις των ΚΕΔΔΥ, των Ειδικών Σχολείων και των Τμημάτων Ένταξης, με εκπαιδευτικούς ουσιαστικών προσόντων και εμπειρίας και στην συνέχεια, να ακολουθούν οι παράλληλες στηρίξεις, κατά σειρά βέβαια, δυσκολίας και προτεραιότητας. Τέλος, εάν εξαντλούνταν οι πίνακες Ειδικής Αγωγής, ας πήγαιναν στις «εύκολες» περιπτώσεις και κάποιοι της γενικής. Όχι όμως «γυμνοί» ή με διήμερα σεμινάρια στο τέλος της χρονιάς. Με ουσιαστική επιμόρφωση η οποία, φυσικά, και χρειάζεται. Άλλωστε, αίτημα χρόνων είναι πλέον η επανέναρξη των Διδασκαλείων, αλλά…
Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει έτσι. Τις θέσεις, εις βάρος των μαθητών που έχουν και τις μεγαλύτερες ανάγκες, θα τις καταλαμβάνουν τα περισσεύματα των ήδη διορισμένων της γενικής αγωγής και αν υπάρχουν άλλα κενά, θα παίρνουν και κανένα αναπληρωτή ειδικής αγωγής. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτόν τον στόχο υπηρετούν οι συγκεκριμένες διατάξεις.
Απύθμενη υποκρισία συνεπώς, αφού πλέον φαίνεται καθαρά, όχι ότι δεν μπορούν, αλλά ότι δεν θέλουν.
Κατά τα άλλα προτεραιότητα η ειδική αγωγή!!!
Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής
Δάσκαλος Ειδικής Αγωγής
