Θυμάμαι παιδί δεκατριών-δεκατεσσάρων ετών να περιμένω με αγωνία να βρεθώ με τα φιλαράκια μου στην πλατεία, από εκεί στο "Fever"...
Θυμάμαι παιδί δεκατριών-δεκατεσσάρων ετών να περιμένω με αγωνία να βρεθώ με τα φιλαράκια μου στην πλατεία, από εκεί στο "Fever" του Μπάμπη του Παπαδόπουλου, τερματοφύλακα τότε του ΑΟΚ, και να φύγουμε όλοι μαζί πορεία στο γήπεδο για να δούμε, να γουστάρουμε και να τραγουδήσουμε για την Πιερικάρα μας!!
Ήμασταν αγνά αλλά ξύπνια παιδιά οι περισσότεροι και δε τρώγαμε παραμύθια από κανέναν. Μακριά από διοικήσεις, σκοπιμότητες και παρλαπίπες. Κοντά μόνο στην ομάδα και ο ένας δίπλα στον άλλο. Να φανταστείτε δε ξέραμε ποιος είναι ο πρόεδρος της ομάδας τότε και ούτε μας ενδιέφερε να μάθουμε. Δε πάει να ήταν ο ...φούφουτος. Εμείς για την ομάδα πηγαίναμε και ξέραμε τον κάθε παίκτη του Πιερικού καλύτερα από ότι τον ήξερε η ...φιλενάδα του...
Εκεί στην 5 που μαζευόμασταν τότε και τραγουδούσαμε, ερχόταν και ο κυρ-Γιώργος ο ΝΤΙΡΛΑΝΤΑΣ!!! Μια μορφή της κερκίδας συνυφασμένη με την ιστορία και τους φιλάθλους της ομάδας μας εκείνα τα χρόνια!
Άρρωστος Πιερικός τότε όπως κι εμείς,με τη διαφορά ότι ήταν ώριμος άντρας και όχι νεαρός σαν κι εμάς. Και στα περισσότερα ταξίδια μας τότε εκτός Κατερίνης τον είχαμε συνήθως στο λεωφορείο μαζί μας και τραγουδούσαμε πηγαίνοντας στο Βόλο, την Καλαμαριά, την Έδεσσα, τα Γιαννιτσά, τη Βέροια, την Καβάλα, την Ξάνθη κλπ...
Παντού πηγαίναμε και μας σέβονταν και οι...πέτρες!
Έρχεται η "ΦΑΝΚ" ψιθύριζαν όταν ξεπροβάλαμε με τα πέτσινα μαύρα μπουφάν από τα λεωφορεία και περνάγαμε από δίπλα τους!! Ούτε μας κοιτούσαν στα πρόσωπα.
40-50 ήμασταν αλλά ένας κι ένας. Και πάντα ο ένας για τον άλλον και κανείς μόνος του!!
"Κι ώ Ντιρλαντά-ντιρλανταντα" έλεγε ο κυρ-Γιώργος ο ΝΤΙΡΛΑΝΤΑΣ!!!
Και σήκωνε στον αέρα την τρομπέτα του ο φίλος μου Νίκος κι όλοι εμείς τα χέρια στον ουρανό και το τραγούδι ξεκινούσε!! Η γιορτή στην κερκίδα γινόταν σημείο αναφοράς κάθε Κυριακή!
Και περιμέναμε λεπτό προς λεπτό κάθε εβδομάδα, την ώρα για να ξεκινήσει!
Ο κυρ-Γιώργος ο ΝΤΙΡΛΑΝΤΑΣ έφυγε χθες 26 Μαρτίου 2017 από τη ζωή και μας βύθισε όλους στη λύπη και το πένθος. Τον πρόδωσε η καρδιά του όπως με ενημέρωσαν.
Ήταν ένας από εμάς.
Μπορεί να μην ήταν ένας νεαρός που "έβραζε" το αίμα του τότε, σαν εμένα, τον Γερμανό, τον Βάιο, τον Μπουτζέτη, τον Παρτάλα, τον "Άγιο", τον Ντόφτα και τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας μας, αλλά ήταν ένας "σεσημασμένος" αγνός και γνήσιος Πιερικός όπως κι εμείς!!
Ένας άνθρωπος που με τα τραγούδια του έγραψε μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη ενότητα στο πλούσιο βιβλίο της ιστορικότερης ομάδας της περιοχής μας!!
Καλό ταξίδι κυρ-Γιώργο!!
Μας στεναχώρησες σήμερα γιατί έφυγες νωρίς από κοντά μας!
Δε θα σε ξεχάσουμε όμως! Θα σε θυμόμαστε πάντα μέσα από τα τραγούδια σου!
Όπως τότε, που ήταν όλα αγνά, όμορφα, γοητευτικά και "σκληρά"-ατόφια Πιερικά!!!!
