Δεν είναι και τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν αναγνωριστεί ιστορικά ως «Μεγάλοι». Αυτοί οι λιγοστοί, άνθρωποι με την ζωή τους και τ...
Δεν είναι και τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν αναγνωριστεί
ιστορικά ως «Μεγάλοι». Αυτοί οι λιγοστοί, άνθρωποι με την ζωή τους και
το έργο τους, προσέφεραν μεγάλες στιγμές στην παγκόσμια ιστορία και
σίγουρα άφησαν το στίγμα τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μέγας
Κωνσταντίνος. Η ορθόδοξη εκκλησία μάλιστα τον ανακήρυξε Άγιο και
ισαπόστολο.
Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 272, στην Ναϊσσο της Άνω Μισίας
(στην σημερινή Νις της Σερβίας). Το όνομα του, ως Ρωμαίος, ήταν Φλάβιος
Βαλέριος Αυρήλιος Κωνσταντίνος. Ήταν γιος του Ρωμαίου Αξιωματικού
Κωνστάντιου Χλωρού και της συζύγου του Ελένης. Ο πατέρας του ανέβηκε
στην ιεραρχία του Ρωμαϊκού στρατού βοήθησε και τον ίδιο στην μετέπειτα
πορεία του.
Το 305 ακολουθεί τον πατέρα του στην εκστρατεία στην
Μεγάλη Βρετανία. Ένα χρόνο μετά ο πατέρας του πέθανε και ο Κωνσταντίνος
έγινε διάδοχός του. Λόγω της πολυαρχίας, η κατάσταση στην Ρώμη ήταν
τεταμένη εκείνη την εποχή και ο Κωνσταντίνος θέλησε να κυριαρχήσει,
πρώτα στο Δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορία και ύστερα στο Ανατολικό.
Ανακηρύχτηκε Αύγουστος στην σημερινή Υόρκη και αποφάσισε ότι έπρεπε να
επικρατήσει του άλλου Αύγουστου της Δύσης, του Μαξέντιου.
Το 312,
οι στρατοί του Κωνσταντίνου και του Μαξέντιου συναντήθηκαν στα περίχωρα
της Ρώμης, στον ποταμό Τίβερη. Στις 27 Οκτωβρίου, την παραμονή της
μάχης, ο Κωνσταντίνος είδε το όραμα που του άλλαξε την ζωή. Ακτίνες
φωτός δημιούργησαν ένα σταυρικό σύμβολο στον ουρανό, συνοδευόμενο από
την φράση «Εν τούτω Νίκα». Η θεία αυτή έμπνευση, μαζί με τις στρατηγικές
του ικανότητες, τον οδήγησαν την επόμενη μέρα στην νίκη.
Ήταν
πλέον κυρίαρχος της Δύσης. Μετά από και σειρά μαχών, επικράτησε και επί
του συμμάχου του και γαμπρού του στην Ανατολή, Λικίνιου. Το 324 μ.Χ.
έγινε κυρίαρχος της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Θέλησε
εξ αρχής να κάνει την παρκμάζουσα αυτοκρατορία του να ανθήσει ξανά.
Κατήργησε τα αξιώματα του Αύγουστου και του Καίσαρα και περιόρισε
σημαντικά τις εξουσίες της Συγκλήτου. Έκοψε νόμισμα και αγόρασε χρυσό σε
μεγάλες ποσότητες, πράγμα που ανόρθωσε σημαντικά την οικονομία.
Κάποια
στιγμή αποφάσισε, για γεωπολιτικούς λόγους, να μεταφέρει την πρωτεύουσα
της αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη, όπως αρχικά ονομαζόταν η
Κωνσταντινούπολη, που αργότερα πήρε το όνομά του. Τα εγκαίνια της νέας
πρωτεύουσας έγιναν στις 11 Μαΐου του 330 μ.Χ.
Αρκετά χρόνια
νωρίτερα και ύστερα από το όραμα που είχε δει πριν την μάχη του με τον
Μαξέντιο, είχε υπογράψει το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» (σημερινού
Μιλάνου), ή αλλιώς το «Διάταγμα της Ανεξιθρησκείας», με το οποίο
σταμάτησαν οι διωγμοί των χριστιανών. Η εύνοιά του προς την εκκλησία
ήταν δεδομένη, και το 325 μ.Χ. συγκάλεσε στην Νίκαια της Βιθυνίας, την
Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου καθορίστηκε το δόγμα του Χριστιανισμού, το
«Πιστεύω». Έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ειδωλολάτρης, αλλά ήταν
γνωστό πως η πίστη του ήταν πια χριστιανική. Κάτι που φάνηκε από την
βάπτισή του λίγες μέρες πριν τον θάνατό του το 337 μ.Χ.
Παντρεύτηκε
δυο φόρες και απέκτησε έξι παιδιά. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν
αναγνωρίζει τον Μέγα Κωνσταντίνο ως Άγιο, επειδή το 326 μ.Χ. έδωσε
εντολή για την δολοφονία του γιου του και της δεύτερης συζύγου του,
επειδή, υπήρχε η υποψία ότι διατηρούσαν εpωτική σχέση.
Στα 65 του
χρόνια, Ο Μέγας Κωνσταντίνος άφησε πίσω του μια παγκόσμια κληρονομία και
ήταν ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους εκείνης της εποχής, που
καθόρισε την μετέπειτα ιστορία της ανθρωπότητας.
