Αυλαία για την Σχολή Γονέων Αυλαία για την Σχολή Γονέων Κατερίνης με την εκπληκτική διάλεξη του πατέρα Ανδρέα Κονάνου στην ασφυκτικά ...
 |
| Αυλαία για την Σχολή Γονέων |
Αυλαία για την Σχολή Γονέων Κατερίνης με την εκπληκτική διάλεξη του πατέρα Ανδρέα Κονάνου στην ασφυκτικά πλημμυρισμένη αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου Κατερίνης.
Μπορεί να είμασταν πάνω από 1000 άτομα στην χθεσινή εκδήλωση του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης, μα ΕΝΑΣ ήταν ο καημός όλων που μας ένωνε: Να νιώσουμε την ελπίδα και την αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας, που μπορεί να σώσει τους νέους, την οικογένεια, τον κόσμο μας!
Αυτό που συνέβη χθες στην ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου ήταν κάτι που είχε να συμβεί εδώ και πολλά χρόνια! Πάνω από 1000 άτομα κατέκλυσαν τον χώρο του Ανοιχτού Πανεπιστήμιου Κατερίνης.
Πλήθος νέοι, νέα ζευγάρια και γονείς, που ήρθαν από Κοζάνη, Λάρισα, Βόλο, Θεσσαλονίκη Δράμα, Πάτρα και άλλες περιοχές για να ακούσουν και να ωφεληθούν. Άλλοτε γέλασαν με την ψυχή τους, άλλοτε συγκινήθηκαν και έκλαψαν, άλλοτε ένιωσαν τα πολλά τους λάθη απέναντι στα παιδιά, μα σίγουρα όλοι έφυγαν με την ελπίδα ότι υπάρχει η θεία Χάρη και ο Χριστός, που όλα μπορεί να τα αλλάξει. Μια μοναδική εκδήλωση...
Ομιλητής ήταν ο π. Ανδρέας Κονάνος, καθηγητής – θεολόγος με θέμα «Πώς μιλάμε στους νέους για το Θεό σήμερα». Ο ομιλητής καθήλωσε το πολυπληθές ακροατήριο, που πλημμύρισε την αίθουσα, τους διαδρόμους και την έξοδο του κτιρίου, με το χάρισμα του ζωντανού λόγου του που απέπνεε εμπειρία από την βιωματική επαφή του με τον Θεό και τους ανθρώπους.
Ο π. Ανδρέας άρχισε την ομιλία του, παίρνοντας αφορμή κι από βιώματά του από τον άγιο Παϊσιο, λέγοντας ότι στο παιδί μιλάμε απλά για τον Θεό, αφού τον γνωρίσαμε πρώτα εμείς. Να αποτελεί ο Θεός βίωμά μας και προσωπική εμπειρία ώστε να εκπέμπεται στους γύρω, ιδίως στους νεότερους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην τον φοβούνται και να τον αγαπήσουν. Στο κάθε παιδί απαιτείται προσωπικός τρόπος διδασκαλίας και προσέγγισης, με σεβασμό στην προσωπικότητά του - άλλωστε δεν είναι πανομοιότυπα αντίγραφά μας. Η αγάπη των γονιών μεταξύ τους και προς τα παιδιά, η ομολογία της αγνοίας των μεγάλων για κάποια θέματα και η προσευχή τους αποτελούν τα ασφαλέστερα εχέγγυα για την ορθή αναζήτηση του Θεού στον προσωπικό δρόμο του νέου.
Μιλάμε, διδάσκουμε, εμπνέουμε οι μεγαλύτεροι αν αγαπάμε τον Θεό που είναι Αγάπη ή όπως λένε οι άγιοι δε χρειάζεται να μιλάμε, διότι μιλάει η ζωή μας, η διάθεσή μας. Πολλές φορές οι γονείς χάνουν την επαφή με τα παιδιά τους, διότι δε μιλάνε απαλά κι ακόμη λένε ωραία και σωστά πράγματα με λάθος τρόπο. Επιμελού ψυχής πράγματος αθανάτου, δηλαδή να φροντίσουμε πρώτα την αθάνατη ψυχή μας και μετά η ζωή θα μας διδάξει. Καλό είναι να αποφεύγουμε τη «βιτρίνα» προς τον έξω κόσμο, να είμαστε δηλαδή καλοί, ευγενικοί και το αντίθετο με τους δικούς μας.
Ο Θεός μας εκπλήσσει με την αγάπη του, δεν είναι Αυτός που νομίζουμε και πολλές φορές αγνοούμε τι θέλει για το παιδί. Να αξιωθούμε να γίνουμε εύπλαστοι σαν τον πηλό, για να μας πάει όπου θέλει ο Θεός με γαλήνη κι όχι ένταση. Να του επιτρέπουμε να περνάει μέσα από τη γλύκα της Αγάπης Του.
Πηγή: Πιερική Αλήθεια
