Αυτό το κείμενο δεν θα είχε γραφτεί ποτέ, γιατί είμαι άνθρωπος και κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του και κάποια στιγμή βαριέται. Έτσι κι α...
Αυτό το κείμενο δεν θα είχε γραφτεί ποτέ, γιατί είμαι άνθρωπος και κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του και κάποια στιγμή βαριέται. Έτσι κι αλλιώς ήταν μία από τα ίδια. Μια Γενική Συνέλευση των 15 ατόμων.
Οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει για τον «σκύλο του Παβλόφ», το πείραμα που έφερε την επανάσταση στην ψυχολογία. Ελάχιστοι όμως θα γνωρίζετε τις λεπτομέρειες του πειράματος.
Πριν γίνει διάσημος για τον «σκύλο» του, ο Παβλόφ μελετούσε το πεπτικό σύστημα των σκύλων. Είχε αναπτύξει μία δική του μέθοδο για να μετρά την ποσότητα γαστρικού υγρού που παρήγαγε ο οργανισμός τους. Με επεμβάσεις, χώριζε τον οισοφάγο απ’ το στομάχι και τον συνέδεε με ένα μπολ στο πάτωμα. Έτσι όσο κι αν έτρωγε ο σκύλος, το φαγητό δεν κατέληγε ποτέ στο στομάχι, αλλά στο μπολ, από το οποίο συνέχιζε να τρώει το σκυλί.
Το στομάχι του, συνδεόταν με ένα άλλο σωληνάκι, με το οποίο αφαιρούσε το γαστρικό υγρό και το μελετούσε. Όταν ολοκλήρωνε τις αναλύσεις του, το υγρό πωλούνταν στην αγορά ως θεραπεία για τη δυσπεψία. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα σκυλιά πέθαιναν μετά από λίγες μόνο επεμβάσεις και ο Παβλόφ έπρεπε να ξεκινήσει τη διαδικασία απ’ την αρχή.
Αν και τα σκυλιά βασανίζονταν άγρια, ο Παβλόφ δεχόταν συγχαρητήρια από τους συνεργάτες του, επειδή κατάφερνε να τα κρατήσει ζωντανά για περισσότερες από μία επεμβάσεις.
Καθώς μελετούσε τη συμπεριφορά των σκύλων, αντιλήφθηκε ότι έτρεχαν τα σάλια τους, όχι μόνο όταν είχαν το φαγητό μπροστά τους και ετοιμάζονταν να φάνε, αλλά κι όταν πίστευαν ότι θα έφτανε το φαγητό.
Τα σκυλιά τα τάιζαν οι βοηθοί του, που φορούσαν άσπρες ιατρικές ρόμπες. Ο Παβλόφ παρατήρησε ότι τα σκυλιά είχαν συνδέσει τις ρόμπες με το φαγητό και όποτε τις έβλεπαν, έτρεχαν τα σάλια τους.
Ο Παβλόφ εξέλιξε τη μελέτη του και χρησιμοποίησε διάφορα ερεθίσματα για να εξετάσει αν τα σκυλιά πράγματι αντιδρούσαν σε αυτό που προσλάμβαναν ως φορέα του φαγητού κι όχι το ίδιο το φαγητό. Η ιστορία που επικράτησε σχετικά με το πείραμα, αναφέρει ότι ο Παβλόφ χρησιμοποιούσε κουδούνια, τα οποία χτυπούσε κάθε φορά πριν ταΐσει τα σκυλιά. Μετά από λίγο, τα σκυλιά συνέδεσαν τον ήχο με το φαγητό και τα σάλια τους έτρεχαν, ακόμα και αν δεν τους έφερνε τροφή.
Η επανάσταση του 1917 δεν επηρέασε την καθημερινότητά του Παβλόφ, μέχρι που αναγκάστηκε να παραδώσει τα χρήματα του βραβείου Νόμπελ στο κράτος. Έφτασε σε σημείο να μη μπορεί να ταΐσει την οικογένειά του. Πολλοί απ’ τους συνεργάτες του πέθαναν απ’ την πείνα και το κρύο.
Ωστόσο ο Παβλόφ μπορούσε να κατηγορεί ανοικτά τους μπολσεβίκους, χωρίς συνέπειες, επειδή οι επιστημονικές του επιτυχίες δημιουργούσαν γύρω του ένα προστατευτικό τοίχος. Τόλμησε να γράψει στον Στάλιν ότι «ντρεπόταν που ήταν Ρώσος», αναφερόμενος στις μαζικές δολοφονίες του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης και αντί να τιμωρηθεί, απλώς αυξήθηκαν τα κονδύλια που χορηγούνταν για τις έρευνές του.
Τι σχέση έχει όμως ο Παβλόφ με τη Γενική Συνέλευση της Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας; Θα το μάθεις σε λίγο.
Η συνεδρίαση ξεκινά με την ανάγνωση της βαρετής εισήγησης της Ο.Λ.Μ.Ε. και ακολουθεί η ανάγνωση της επίσης βαρετή πρότασης της κομμουνιστικής συσπείρωσης.
Η πρόταση ξεκινά κάπως έτσι: «Κάτω τα ξερά σας από την απεργία …» και συνεχίζει όπως συνήθως καταλήγοντας σε πρόταση για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, όπως ακριβώς και η πρόταση της Ο.Λ.Μ.Ε.
Το ΠΑΜΕ εκπροσωπείται στη Γενική Συνέλευση με τα τρία πιο προβεβλημένα στελέχη του. Καλό είναι συνάδελφε να γνωρίζεις τον τρόπο με τον οποίο το ΠΑΜΕ σκοπεύει, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, να αξιοποιήσει την ψήφο σου.
Ο πρώτος σε ψήφους συνδικαλιστής εκπροσωπεί την παράταξη στο Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. για δυο τρεις μήνες. Αρνείται να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη και στη συνέχεια, παρά το ότι παιδιά σκυλιά δεν έχει, ανακαλύπτει ότι έχει πολλές υποχρεώσεις και παραιτείται.
Ο δεύτερος κατά σειρά παραιτείται κι αυτός κατευθείαν, γιατί καλοί είναι οι αγώνες, αλλά προτιμά τις πενιές και το ψάρεμα. Οπότε μένει αναγκαστικά ο τρίτος, να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Πρέπει επίσης να πούμε ότι σε όλες τις εκλογές ΠΥΣΔΕ, ΜΥΣΔΕ, ΕΛΜΕ Συνέδρια κ.λ.π. το ΠΑΜΕ παίρνει ακριβώς 100 ψήφους. Ωστόσο μόνο το 3% του εκλογικού σώματος του ΠΑΜΕ εκπροσωπείται σε μια Γενική Συνέλευση των 15 ατόμων. Είναι προφανές ότι αν ήθελε, εύκολα θα μπορούσε να κινητοποιήσει 15-20 άτομα και να περάσει όποια πρόταση θέλει. Δεν το κάνει όμως γιατί θέλει πάντα να μας κουνά το δάχτυλο και να μας υπενθυμίζει στο μέλλον πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε όλοι προσχωρήσει στις θέσεις του ΠΑΜΕ.
Το αφήγημα περί κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία είναι τόσο γελοίο, που ούτε τα μέλη του ΠΑΜΕ δεν το θεώρησαν αρκετά σοβαρό λόγο, για να συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση.
Μετά το πέρας της ανάγνωσης των δύο εισηγήσεων περνάμε στις τοποθετήσεις των παρατάξεων με πρώτη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ-ΜΛ και τα σχετικά).
- Και δηλαδή το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός κ.λ.π. και δηλαδή έπρεπε να κάνουμε γενικές συνελεύσεις μέσα στις γιορτές και αμέσως μετά τις γιορτές να ξεκινήσουμε απεργίες και δηλαδή κ.λ.π.
Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ακολουθεί η τοποθέτηση της κοινοβουλευτικής αριστεράς, βλέπε ΚΚΕ ή ΠΑΜΕ πλατεία ή Αγωνιστική Συσπείρωση. Αν μπερδεύτηκες και νομίζεις ότι είσαι στην βουλή ή στα παράθυρα των οχτώ, τότε μάλλον δεν έχεις έρθει ποτέ σε Γενική Συνέλευση. Το ένα από τα τρία του ΠΑΜΕ συμπεραίνει:
- Για το χάλι μας δεν φταίει ο κομματικός συνδικαλισμός, αλλά ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Το κατάλαβες; Δε το κατάλαβες. Να στο εξηγήσω λοιπόν, αφού αυτή η πρόταση θέλει ανάλυση, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο αθώο ή τόσο βλακώδες όσο φαίνεται. Αν είσαι συνδικαλιστής και το κόμμα στο οποίο ανήκει η παράταξή σου διαχειρίστηκε ή διαχειρίζεται την εξουσία, τότε είσαι κακός συνδικαλιστής και φταις για όλα. Αν όμως το κόμμα σου δεν διαχειρίστηκε ακόμα την εξουσία επειδή η Οκτωβριανή επανάσταση δεν έχει γίνει προς το παρόν, τότε είσαι καλός συνδικαλιστής και δεν φταις σε τίποτα.
Ακολουθεί η εισήγηση της συριζαϊκής αγωνιστικής κίνησης (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι και συνιστώσες)
- Το 30ωρο και η υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο είναι αιτία πολέμου … εάν είχε ψηφιστεί. Αλλά ευτυχώς δεν ψηφίστηκε κάτι τέτοιο. Αντίθετα αυτό που ψηφίστηκε είναι το ίδιο με το νόμο 1566 του 1985.
Το δεύτερο από τα τρία του ΠΑΜΕ θέλει οπωσδήποτε να διακόψει για να μας διαβάσει την επίμαχη παράγραφο από το πολυνομοσχέδιο. Μόνο που αντί να διαβάσει την παράγραφο όπως αυτή ψηφίστηκε, διαβάζει την παράγραφο που του έστειλαν από το κόμμα που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ψηφίστηκε. Ακολουθούν όπως είναι φυσικό γέλια. Ο Συριζοοικολόγος συνεχίζει.
- Όχι στην αξιολόγηση (άλλη μία αιτία πολέμου), όχι στις συμπτύξεις σχολείων, αλλά εδώ που τα λέμε πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται συγχωνεύσεις.
Πρόσεξε τώρα τρίπλα, προσποίηση και στο τέλος κωλοτούμπα.
- Όμως αν ένα δημοτικό σχολείο, που δεν είναι απομακρυσμένο, έχει τρεις μαθητές είναι παιδαγωγικά σωστό; Δεν είναι παιδαγωγικά καλύτερο να συμπτυχθεί με το δημοτικό σχολείο του διπλανού χωριού που έχει και αυτό τρεις μαθητές; Και εν πάση περιπτώσει αν το αποφασίσουν οι τοπικές κοινωνίες είναι κακό;
Έτσι μου ’ρχεται να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Ερώτηση. Αν το ένα το σχολείο (μονοθέσιο φυσικά) έχει τρεις μαθητές, στην α΄, στην β΄ και στην ε΄ δημοτικού αντίστοιχα και το άλλο (μονοθέσιο επίσης) έχει τρεις μαθητές στην γ΄, στην δ΄ και στην στ’ δημοτικού, είναι παιδαγωγικά σωστό να συμπτυχθούν και τα δύο σχολεία σε ένα επίσης μονοθέσιο που θα έχει έξι μαθητές σε έξι διαφορετικές τάξεις; Παρακαλώ να μην απαντήσει συριζαίος αλλά ο οικολόγος.
Και στη συνέχεια ο ίδιος ν’ απαντήσει αν ήταν παιδαγωγικά σωστό οι δύο μαθητές που είχε το Γυμνάσιο Μακρυγιάλου πέρυσι στην Α’ Γυμνασίου να μετακινηθούν στο Αιγίνιο, με αποτέλεσμα φέτος το σχολείο να έχει μόνο δύο τάξεις την Α’ και Γ’ Γυμνασίου. Αν ήταν σωστό, τότε ορθώς έγινε. Αν όμως δεν ήταν, τότε να μας πει τι έκανε αυτός, ως κυβερνητικός έτερος για να το αποτρέψει.
Δεν θα σε κουράσω άλλο αγαπητέ αναγνώστη. Πριν περάσουμε όμως στις ψηφοφορίες που έχουν γέλιο, μία μικρή παρένθεση που ακούστηκε από συνάδελφο που είχε την ατυχία να είναι παρών στη συνέλευση.
Η παράγραφος για το 30ωρο όπως ψηφίστηκε στο πολυνομοσχέδιο, δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη στο νόμο 1566 του 1985.
Ας υποθέσουμε ότι είμαι καθηγητής σ’ ένα σχολείο και έχω έναν κακό Διευθυντή. Είμαι υπεύθυνος τμήματος και έχω αναλάβει τη γιορτή της 25ης Μαρτίου που είναι ακόμα μακριά. Τελειώνω το διδακτικό μου ωράριο, έχω καταχωρήσει και τις απουσίες των μαθητών του τμήματός μου και ετοιμάζομαι να φύγω. Ο Διευθυντής με σταματά και μου ζητά να παραμείνω.
Πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, εξηγώ στον Διευθυντή ότι έχω τελειώσει με τις εργασίες που μου έχουν ανατεθεί από τα όργανα της διοίκησης του σχολείου και άντε γεια … αποχωρώ. Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου όμως, ο Διευθυντής μου απαντά.
- Θα καθίσεις να διορθώσεις τα γραπτά από το διαγώνισμα που έβαλες χθες, στη συνέχεια θα προετοιμάσεις το εποπτικό υλικό για το επόμενο μάθημα σου και αν σου μείνει χρόνος να συνεργαστείς με τους υπόλοιπους καθηγητές που διδάσκουν στο Β2.
Το τραγικό είναι ότι ο ηλίθιος που ξαναέγραψε αυτήν την παράγραφο, άφησε την τελευταία πρόταση που απαλλάσσει από αυτές τις εξωδιδακτικές εργασίες, όσους εκπαιδευτικούς έχουν παιδί μέχρι 2 ετών, οι οποίοι ούτε γραπτά είναι υποχρεωμένοι να διορθώνουν ούτε να ενημερώνουν τους γονείς, ούτε να συνεργάζονται με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς του σχολείου κ.λ.π.
Περνάμε στις ψηφοφορίες. Μια στιγμή. Ο Πρόεδρος του τίποτα έχει να κάνει μια πρόταση εκ μέρους της συριζαϊκής αγωνιστικής κίνησης. Μία προσθήκη στην εισήγηση της Ο.Λ.Μ.Ε.
- Εντάξει … να διεκδικήσουμε τη μείωση του ωραρίου αλλά …
Πάντα υπάρχει ένα αλλά. Φυσικά κάποιος θα έπρεπε να του πει ότι δεν διεκδικούμε μείωση του ωραρίου, αλλά επαναφορά του στα επίπεδα του 2013, πριν μας το αυξήσει ο τότε ανεκδιήγητος υπουργός, αλλά τέλος πάντων.
- … αλλά θα πρέπει πρώτα να προηγηθούν οι συνάδελφοι, που πηγαίνουν σε πάνω από τρία σχολεία.
- Τι λε ρε. Μωρέ μπράβο διεκδικήσεις! Προσοχή να μη σκιστεί κανένα καλτσόν! Κι αυτός που πηγαίνει σε τρία σχολεία ή ακόμα και σε δύο τι είναι;
- Ε, πώς να μη συμπληρώσει το ωράριό του;
- Εσύ πού συμπληρώνεις το ωράριό σου; Στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ;
- Άντε ρε φύγε από δω που θα μου πεις εμένα! Έχω γυρίσει εγώ σχολεία … τα έχω φάει με το κουτάλι.
- Παράφαγες όμως και βαρυστομάχιασες.
Ευτυχώς που υπάρχει και η κυβέρνηση της αριστεράς και μας βοηθάει να συμπληρώσουμε το ωράριο μας. Κι έτσι εκείνο το απαράδεκτο που ξέραμε κάποτε «μέχρι τρία σχολεία» έγινε «μέχρι πέντε σχολεία». Ωστόσο πετάγεται έτερος συριζαίος, για την ακρίβεια μισός συριζαίος, αφού δηλώνει με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω.
- Έχεις κάποια άλλη πρόταση;
- Φυσικά και έχω άλλη πρόταση και είναι και γραμμένη και κατατεθειμένη στα πλαίσια του εθνικού και κοινωνικού διαλόγου για την παιδεία. Από τη στιγμή που ένας εκπαιδευτικός μετακινείται την ίδια μέρα σε περισσότερα από ένα σχολεία, ο χρόνος της μετακίνησής του θα πρέπει να υπολογίζεται στο διδακτικό του ωράριο. Και στο κάτω κάτω δε χρειάζεται να πηγαίνει σε τρία, τέσσερα ή πέντε σχολεία. Μπορεί να συμπληρώνει με διοικητικό έργο.
Αγαπητέ αναγνώστη, αυτό ήταν το πρώτο κουδούνι. Ως άνθρωπος μπορεί να έχω αδυναμίες. Ως σκύλος όμως υπακούω μόνο στα ένστικτά μου. Και νιώθω ήδη τα σάλια μου να τρέχουν.
Ας περάσουμε επιτέλους στις ψηφοφορίες.
- Να ψηφίσουμε όπως πάντα. Χωριστά το πλαίσιο και χωριστά το πρόγραμμα δράσης.
- Γιατί μας το κάνεις αυτό Πρόεδρε; Ας το κάνουμε πακέτο για να τελειώνουμε.
- Πάμε πακέτο;
- ΠΑΜΕ πακέτο.
Για τους αγράμματους πρέπει να δώσουμε διευκρινίσεις. Πλαίσιο είναι οι διάφορες πολιτικολογίες και σάλτσες που περιλαμβάνονται σε μία εισήγηση. Στο πλαίσιο περιλαμβάνονται επίσης και τα αιτήματα. Το πρόγραμμα δράσης περιλαμβάνει όλες εκείνες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που πρέπει να γίνουν, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος, δηλαδή να ικανοποιηθούν τα αιτήματα.
Το ΠΑΜΕ μουρμουράει.
- Να μην ψηφίσουμε. Να αποφασίσει το Δ.Σ.
Αντί ν’ αποφασίσουν οι 15 παρόντες είναι καλύτερα να αποφασίσουν μόνο τα 6 παρόντα μέλη του Δ.Σ. Έτσι θα είναι σίγουρο ότι θ’ απορριφθεί η εισήγηση του ΠΑΜΕ, ενώ διαφορετικά … ποιος ξέρει; Φυσικά το αίτημα απορρίπτεται.
Ο Αετόφ αποχωρεί.
- Το ΠΑΜΕ αποχωρεί;
- Τι είναι αυτά που λες; Είσαι ψεύτης. Ποιος αποχωρεί;
- Αφού φεύγεις.
- Ότι θέλω θα κάνω. Είσαι ψεύτης και χαφιές. Άμα θέλω να φύγω θα φύγω και άμα θέλω να κάτσω, θα κάτσω.
Άμα θες να φύγεις φύγε
άμα θες να κλάψεις κλάψε
να γκρινιάζεις μόνο πάψε
δεν μπορώ να τ' ανεχτώ.
Ο Πρόεδρος προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα.
- Ηρεμήστε. Ειρήνη υμίν.
- Μα δεν τον ακούς τι λέει; Θα βγαίνει πάλι και θα γράφει ψέματα. Αφού ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ είναι εδώ, δεν έφυγε.
Ε καλά, μην κλάψεις κιόλας. Αυτό ήταν το δεύτερο κουδούνι. Δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα, δεν μπορώ όμως ν’ αντισταθώ στα ένστικτά μου. Τα σάλια μου τρέχουν. Θα το ξενυχτίσω πάλι σήμερα. Ωστόσο πρέπει να είμαι δίκαιος. Πράγματι δεν αποχωρεί το ΠΑΜΕ. Το ένα από τα τρία του ΠΑΜΕ αποχωρεί.
- Άντε γεια.
- Εσύ τι είσαι χαφιές;
- Χαφιές; Γιατί είναι το ΚΚΕ στην παρανομία και φοβάσαι μη σε καρφώσω ή μήπως φοβάσαι μη μάθουν τα αφεντικά σου στο κόμμα ότι έφυγες πριν την ψηφοφορία και σε μαλώσουν;
Κοίτα να δεις πόση δύναμη έχει η πένα. Έστω κι αν είναι η πένα ενός σκύλου. Ο Αετόφ δεν αποχωρεί τελικά. Δεν φοβάμαι τους μπολσεβίκους. Ίσα ίσα που τους αγαπάω και τους λυπάμαι ταυτόχρονα. Γι’ αυτό αν και διαφωνώ θα ψηφίσω την εισήγησή τους.
- Ποιοι ψηφίζουν την εισήγηση της Ο.Λ.Μ.Ε.; Ένα, δύο τρία … έξι. Κατά; Λευκά; Δεν περνάει.
- Ποιοι ψηφίζουν την εισήγηση του ΠΑΜΕ Ένα, δύο τρία … τέσσερα! Δεν περνάει ούτε αυτή. Να γραφεί στα πρακτικά ότι ο Βαρδακώστας ψήφισε την εισήγηση του ΠΑΜΕ.
- Τελειώσαμε;
- Όχι όχι να ψηφίσουμε για το πρόγραμμα δράσης.
- Αφού τα ψηφίσαμε πακέτο. Έτσι δεν είπαμε;
- Όχι όχι.
Τρίπλα από τον Πρόεδρο γιατί δε γίνεται να μην ψηφιστεί απολύτως τίποτα. Τζάμπα την κάναμε τη Γενική Συνέλευση;
Για να μην τα πολυλογούμε, και τα δύο προγράμματα δράσης καταψηφίζονται, παρά το ότι είναι ίδια μεταξύ τους!!
- Τελειώσαμε;
- Όχι, όχι … να κάνουμε σύνθεση.
Φυσικά, γιατί όχι. Το αποτέλεσμα της σύνθεσης είναι η μπαλάντα του νεκρού εκπαιδευτικού.
Να γίνει απεργία. Και να μη γίνει κλάιν μάιν (κλάιν μάιν πούτς πιο σωστά). Αν ήταν κόμικ, οι επόμενες δύο παράγραφοι θα ήταν δύο συννεφάκια πάνω από τα κεφάλια των συνδικαλιστών.
Κυβερνητικοί συνδικαλιστές: Αν γίνει απεργία και έχει 100% συμμετοχή, τότε υπολόγισε 70.000 καθηγητές επί 50 € έκαστος, να 3.500.000 € χαρτζιλίκι για τον Τσακαλώτο και τη Θεανώ να κάνουν κοινωνική πολιτική. Άσε που θα φαινόμαστε ότι είμαστε ακόμα αγωνιστές. Αν δε γίνει καθόλου ή αν έχει ελάχιστη συμμετοχή ακόμα καλύτερα, αφού ο λαός αποδέχεται τα μέτρα και συνεχίζουμε χωρίς να μας ζαλίζει κανένας τα φρύδια με ησυχία μέχρι το σωτήριο έτος 2019.
Αξιωματική αντιπολίτευση: Κι αν γίνει και αν δε γίνει στα φρύδια μας επίσης. Αν γίνει θα δείξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Αν δε γίνει, ακόμα καλύτερα. Θα έχουμε έναν κοιμώμενο κλάδο όταν θα πάρουμε την κυβέρνηση, για να μπορεί ο Κυριάκος να εφαρμόσει απερίσπαστος το πρόγραμμά του.
Και κάπου εκεί η συνεδρίαση έλαβε τέλος!
Γιώργος Βαρδακώστας
