Όταν κάποιος ξεπερνά τα όρια της γελοιότητας είναι δικαίωμά του. Ταυτόχρονα όμως ρισκάρει να ξεπεράσει τα όρια της υπομονής κάποιου άλ...
Όταν κάποιος ξεπερνά τα όρια της γελοιότητας είναι δικαίωμά του. Ταυτόχρονα όμως ρισκάρει να ξεπεράσει τα όρια της υπομονής κάποιου άλλου. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες της αυτογελοιοποίησης ενός διευθυντή, ο οποίος διαπίστωσε ότι όνειρό του να παραμείνει για πάντα διευθυντής αποδείχθηκε απατηλό.
Μας θυμίζει την ταινία με τον Βουτσά.
- Ήταν να μην τρουπώσω, τώρα που τρούπωσα ….
Τελευταία μάλιστα συνεχίζει να προκαλεί, ειρωνευόμενος την Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας, ζητώντας προφανώς στήριξη στην μεγάλη αδικία που του έγινε.
Μάλιστα δημοσιοποίησε τις ερωτήσεις που δέχτηκε, σχολίασε δύο από αυτές ως απαράδεκτες και μας έδωσε την απάντησή του μόνο σε μία από αυτές.
Επειδή όμως και η υπομονή έχει τα όριά της, ας πούμε τα πράγματα με τα’ όνομά τους και όποιος αντέξει.
Διευθυντής έγινε με τις αμαρτωλές κρίσεις του 2011, χωρίς κανένα απολύτως τυπικό προσόν, χάρις στη συνέντευξη. Τον προκαλώ να μας παρουσιάσει τις ερωτήσεις που του τέθηκαν τότε, τι απάντησε και τι βαθμό πήρε. Να μας δώσει επίσης και το μέσο όρο των βαθμολογιών του 2011, καθώς και τους «αριστούχους» για να βγάλουν όλοι τα συμπεράσματά τους.
Από τότε πέρασαν 6 χρόνια. Το πόσο καλός διευθυντής ήταν δεν μπορώ να το κρίνω. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι, αν οι κρίσεις του 2011 είχαν γίνει με αξιοκρατία, κάποιος άλλος θα ήταν στη θέση του.
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα. Άπαντες γνωρίζουν ότι η Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας δεν είναι ένα πράγμα. Για την ακρίβεια είναι 7 διαφορετικά πρόσωπα, που εκπροσωπούν 4 διαφορετικές παρατάξεις. Συνήθως διαφωνούν μεταξύ τους, υπάρχουν όμως και κάποιες λίγες φορές που όλοι ή οι περισσότεροι μπορεί να συμφωνούν. Ένα από τα λίγα στα οποία συμφωνούν είναι η στάση που πρέπει να κρατούν οι διευθυντές των σχολείων στις ημέρες της απεργίας.
Όλοι ξέρετε τη θέση μου για τις απεργίες ειδικά αυτές τις εθιμοτυπικές απεργίες, που γίνονται για την τιμή των όπλων. Αν και διαφωνώ, έχω «αναγκαστεί» να συμμετάσχω σε αρκετές από αυτές, όχι όμως σε όλες.
Όταν προκηρύσσεται απεργία, ο κάθε συνάδελφος έχει δικαίωμα να απεργήσει ή να εργαστεί. Σε καμία περίπτωση όμως η απεργία δεν αποτελεί ευκαιρία για γιορτή. Απεργία δε γίνεται για να κλείνουν τα κενά τους οι συνάδελφοι που δεν απεργούν ή για να σχολάνε πιο νωρίς οι μαθητές.
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι ελάχιστοι, που απεργούν όταν προκηρύσσεται απεργία. Κάποιοι τους λένε ανόητους, κάποιοι άλλοι τους αποκαλούν ιδεολόγους. Οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως αγωνιστές που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι δικαίωμα του κάθε διευθυντή να μην απεργεί, γιατί δεν θέλει να χάσει το παχυλό του μεροκάματο. Σε καμία όμως περίπτωση δε νομιμοποιείται να μετατρέπει τους συναδέλφους που εργάζονται σε απεργοσπάστες.
Δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να ευτελίζει τον αγώνα των λίγων με τη βλακώδη δικαιολογία της εύρυθμης λειτουργίας του σχολείου. Άμα ήταν το σχολείο να λειτουργεί κανονικά την ημέρα της απεργίας, τότε γιατί γίνεται η απεργία; Από πού κι ως πού είναι τιμωρία για έναν μαθητή να περιμένει μέχρι την 7η ώρα για να κάνει μάθημα με τον καθηγητή που δεν απεργεί; Και από πού προκύπτει ότι είναι χρέος του διευθυντή να τον διευκολύνει να σχολάσει νωρίτερα;
Συνάδελφε διευθυντή δικαίως διαμαρτύρεσαι για τη βαθμολογία. Το 7,43 είναι εξωφρενικά υψηλή βαθμολογία για έναν διευθυντή που δίνει τέτοιες απαντήσεις. Ο μόνος βαθμός που σου αξίζει είναι ένα στρογγυλό μηδέν. Ντροπή στο διευρυμένο Π.Υ.Σ.Δ.Ε. που σου έβαλε τόσο μεγάλο βαθμό, τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία των μελών του έχουν και συνδικαλιστική δράση.
Σε προκαλώ να μας δώσεις και τις υπόλοιπες απαντήσεις σου. Ακόμα καλύτερα, να ζητήσεις από το Π.Υ.Σ.Δ.Ε. το ηχητικό της συνέντευξης και να το αναρτήσεις να το ακούσουμε όλοι.
Επίσης προκαλώ και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας να πάρουν θέση, αντί να κάνουν like στις αναρτήσεις σου.
Και ένα τελευταίο που αφορά όλους αυτούς, διευθυντές και μη, που σχολιάζουν τις τελευταίες μέρες στα social media.
Στα σοβαρά, τώρα ανακαλύψατε τα πλαστά μεταπτυχιακά; Στις παρέες σας όλοι έχετε κάποιον με τέτοιο μεταπτυχιακό ή ακόμα και διδακτορικό. Τώρα σας έπιασε ο πόνος; Αλλά έστω και τώρα, ποτέ δεν είναι πολύ αργά. Σας προκαλώ. Αν γνωρίζετε έστω και ένα όνομα συναδέλφου που απέκτησε τέτοιον τίτλο, να το αναφέρετε τώρα δημόσια. Σ’ αυτή την περίπτωση μαζί να διεκδικήσουμε να του αφαιρεθούν τα μόρια του μεταπτυχιακού και της άριστης γνώσης της ξένης γλώσσας.
Διαφορετικά, καλό θα ήταν να αφήσετε κατά μέρος τις facebookικές μαγκιές και να κάνετε την πάπια, όπως κάνατε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Γιώργος Βαρδακώστας
