«Τα εγκλήματα αυτά αντικατοπτρίζουν περισσότερο από κάθε άλλο έγκλημα την απόγνωση ενός ανθρώπου ο οποίος απέτυχε να βρει την απάντηση σ...
«Τα εγκλήματα αυτά αντικατοπτρίζουν περισσότερο από κάθε άλλο έγκλημα την απόγνωση ενός ανθρώπου ο οποίος απέτυχε να βρει την απάντηση σε δύο θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής: «Ποιος είμαι;» και «Ποιος θέλω να είμαι;»
«Δεν υπάρχει οργή πιο φοβερή και αθεράπευτη από αυτήν που γεννιέται ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αγαπηθεί», λέει κάπου ο χορός στην Μήδεια του Ευριπίδη, φωτίζοντας με τον πιο δραματικό τρόπο την σκοτεινή πλευρά του έρωτα. Εγκλήματα πάθους σε μία μόνο «πράξη», χωρίς «πρόβες θανάτου», χωρίς κερδοσκοπικές «παραστάσεις», χωρίς «εισιτήριο επιστροφής». Εγκλήματα με πρωταγωνιστές άντρες της διπλανής πόρτας που λίγο πριν λάβουν τον ρόλο του αδίστακτου δολοφόνου ήταν οι κομπάρσοι μιας απόλυτης και σαρωτικής αγάπης. Μιας αγάπης στο όνομα της οποίας «θυσίασαν» με μαχαίρια, καραμπίνες και σφυριά την γυναίκα που αγάπησαν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο αυτό.
Παναγιώτης Φραντζής
«Επί 4 ώρες κομμάτιαζα το άψυχο σώμα της στο λουτρό με σύνεργα ένα μαχαίρι κι ένα σφυρί», είχε πει στην κατάθεσή του ο Παναγιώτης Φραντζής για την άτυχη Ζωή
Προσπαθώντας να συνθέσω το παζλ των αντρών που σκότωσαν στο όνομα της «αγάπης» το μυαλό μου ταξίδεψε στο καλοκαίρι του 1987. Εγώ, με μια φίλη μου στο πλοίο της γραμμής για Πάρο, όταν ξαφνικά τα μάτια της καρφώνονται στο πρωτοσέλιδο της Απογευματινής και το γέλιο της μετατρέπεται σε κραυγή: «Δεν είναι δυνατόν! Τον Παναγιώτη τον ξέρω. Μένει λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι μου. Είναι συμφοιτητής της αδερφής μου στο Πανεπιστήμιο. Όχι. Δεν μπορεί, θα έχουν κάνει λάθος. Ο Παναγιώτης είναι ένας άγγελος…». Ένας άγγελος που το πάθος του για την Ζωή, ή Ζωζώ όπως την φώναζε χαϊδευτικά, τον μετέτρεψε σε «ανθρωπόμορφο τέρας», σε «στυγερό δολοφόνο», στον μεγαλύτερο «media overkiller» της Ελλάδας, όπως χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο της εποχής.
Ο Παναγιώτης Φραντζής, γόνος εύπορης οικογένειας γνωρίζει την 17χρονη Ζωή Γαρμανή τον Οκτώβριο του 1985. Την ερωτεύεται παράφορα, διαλύει τον πεντάχρονο αρραβώνα του και παρά τις σθεναρές αντιρρήσεις των δικών του την παντρεύεται. Με το «καλημέρα» σας, οι ομηρικοί καβγάδες γίνονται θέμα ημερήσιας διάταξης στην ζωή του ζευγαριού. Στις 25 Ιουνίου 1987 ένας ρακοσυλλέκτης ψάχνοντας στα σκουπίδια ανακαλύπτει μέσα σε νάιλον σακούλες τα κομμάτια μιας γυναίκας. Λίγες ώρες αργότερα αποκαλύπτεται ότι ανήκουν στην Ζωή Γαρμανή.
Ο Παναγιώτης ομολογεί το έγκλημά του μέσα από ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που συγκλονίζουν ολόκληρη την χώρα: «Τσακωθήκαμε. Την έσπρωξα και χτύπησε στην γωνία του κρεβατιού. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί. Θόλωσα… Επί 4 ώρες κομμάτιαζα το άψυχο σώμα της στο λουτρό με σύνεργα ένα μαχαίρι κι ένα σφυρί..», θα πει στην απολογία του. Όσο για το «γιατί»; «Δεν μπορώ να δώσω στην πράξη μου αυτή λογική εξήγηση. Τύψεις θα έχω σε όλη μου τη ζωή και δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου. Δεν είμαι φονιάς και ούτε σκοπεύω να γίνω ποτέ μου. Αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς ως τώρα είναι ο δικός μου πόνος. Δολοφονήθηκε η γυναίκα μου και δεν είχα κανέναν να κυνηγήσω…».
Επαμεινώνδας Τατσής
«Το έκανα γιατί με κυρίευσε το πάθος. Την υπεραγαπούσα…», είχε πει ο Επαμεινώνδας Τατσής για τη Χαρά Οικονόμου
Ο Επαμεινώνδας Τατσής είναι ένα ακόμη πρόσωπο το οποίο συγκλόνισε την κοινή γνώμη το καλοκαίρι του 1993.
Ήταν μια βραδιά του Ιουλίου όταν ο 42χρονος μαθηματικός μπήκε από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα στο σπίτι της 25χρονης πρώην φίλης του Χαράς Οικονόμου. Το τέλος της σχέσης τους ήταν κάτι που δεν μπορούσε να αποδεχτεί. Του ήταν αδύνατον να ζήσει χωρίς την Χαρά. Κρατώντας ένα λοστό στο χέρι του κάθεται στα σκοτεινά περιμένοντας την Χαρά να επιστρέψει στο σπίτι της.
Μόλις εκείνη μπαίνει στο διαμέρισμα πολτοποιεί το κεφάλι της με τον λοστό, στην συνέχεια περιλούζει το άψυχο κορμί της με βενζίνη και ανάβει ένα σπίρτο. Με τα χέρια γεμάτα αίμα γράφει σε έναν καθρέφτη «Επιτέλους Τέλος» και βγαίνει στους δρόμους αφήνοντας το απανθρακωμένο πτώμα στο διαμέρισμα.
Όταν συλλαμβάνεται λίγο αργότερα θα πει: «Το έκανα γιατί με κυρίευσε το πάθος. Την υπεραγαπούσα…».
Ανδρέας Κοντογεωργακόπουλος
Η ζήλια τύφλωσε τον Ανδρέα Κοντογεωργακόπουλο και με πρωτοφανή αγριότητα δολοφόνησε την Αιγύπτια φίλη του Σαχάρ Σάλι Σαράφ
Το Πανελλήνιο θα «παγώσει» ξανά τον χειμώνα του 1996 μέσα από δύο στυγερά εγκλήματα πάθους. Στις 6 Νοεμβρίου ο 26χρονος σερβιτόρος Ανδρέας Κοντογεωργακόπουλος σκοτώνει την 19χρονη καλλονή Αιγύπτια φίλη του Σαχάρ Σάλι Σαράφ, όταν πληροφορείται ότι η κοπέλα συναντά έναντι αμοιβής άλλους άντρες σε γνωστό ξενοδοχείο της Γλυφάδας.
Μετά από κοινή νυχτερινή έξοδο το ζευγάρι επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο του Κοντογεωργακόπουλου. Σε κάποιο ερημικό σημείο εκείνος ακινητοποιεί το αυτοκίνητο και αρχίζει να χτυπά με βία την κοπέλα η οποία χάνει την ισορροπία της και πέφτει στο έδαφος. Τότε ο δράστης παίρνει μία μεγάλη πέτρα, με δυνατά χτυπήματα της πολτοποιεί το κεφάλι και στην συνέχεια την εγκαταλείπει. Στην αρχή ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τίποτε για την εξαφάνισή της. Ομολόγησε όταν βρέθηκε το πτώμα της κοπέλας: «Ναι, εγώ το έκανα αλλά ήμουν μεθυσμένος. Ήμουν εκτός εαυτού…».
Βασίλης Μουζακίτης
Διπλό φονικό έκανε ο Βασίλης Μουζακίτης, ο οποίος σκότωσε και τη γυναίκα του και την πεθερά του
Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 9 Δεκεμβρίου, ένας άντρας εισβάλει με μία καραμπίνα στον θάλαμο 160 της Θωρακοχειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου «Σωτηρία» όπου νοσηλευόταν η εν διαστάσει σύζυγός του την οποία είχε τραυματίσει ο ίδιος με μαχαίρι μία ημέρα πριν.
Ο 25χρονος Βασίλης Μουζακίτης σκοτώνει με 2 σφαίρες την 20χρονη Δέσποινα Κώτση και στην συνέχεια πυροβολεί και σκοτώνει με 4 σφαίρες και την μητέρα της συζύγου του, Μαρία Κώτση, η οποία βρισκόταν στο πλευρό της κόρης της. Ο δράστης ζήλευε παθολογικά την όμορφη γυναίκα του την οποία βασάνιζε καθημερινά με σκηνές ζηλοτυπίας και άγριους καβγάδες. Όταν εκείνη τον εγκατέλειψε, ο Βασίλης δεν μπόρεσε να το αντέξει και ο θάνατος της Δέσποινας ήταν για εκείνον η μοναδική λύση. Μία λύση που ο θύτης επέλεξε αγνοώντας την μετέπειτα τύχη και τα ψυχολογικά τραύματα που θα προκαλούσε στα δύο ανήλικα παιδιά του.
«Δεν ήθελα να τις σκοτώσω. Ήθελα μόνο να τις τρομάξω γιατί με είχαν πονέσει πολύ. Μακάρι να υπήρχε η θανατική ποινή να τελείωνα εδώ. Δεν αντέχω άλλο», θα πει λίγο αργότερα στην ομολογία του.
Κωνσταντίνος Πασενώφ
Περίπου τέσσερις μήνες αργότερα, στις 2 Απριλίου του 1997 ένας 21χρονος σκορπά την φρίκη στο Πανελλήνιο. Ο 26χρονος Κωνσταντίνος Πασενώφ θολωμένος από το πάθος του για την 21χρονη Γιώτα Γιουβάνη αναρριχάται στην ταράτσα της πολυκατοικίας της άτυχης κοπέλας, η οποία για μεγάλο διάστημα δεν ενέδιδε στις ερωτικές του προτάσεις, βουτάει μέσα από την τζαμαρία, την αρπάζει από τον λαιμό και με ένα μαχαίρι αρχίζει να την χτυπάει με μανία στον θώρακα, στους αγκώνες και στον λαιμό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η οργή του και η μανία του για εκδίκηση ήταν τόσο μεγάλη που το μαχαίρι έσπασε στα χέρια του αφήνοντας την λάμα καρφωμένη στον λαιμό της άτυχης Γιώτας. Ο Πασενώφ συνελήφθη από τις Αρχές το βράδυ της επομένης, όταν με σκισμένα τα ρούχα και σε άθλια κατάσταση από το ποτό και το χασίς, χτυπούσε το κεφάλι του στους δρόμους της Αθήνας ουρλιάζοντας: «Εγώ την σκότωσα…».
Γρηγόρης Κούλας
Ο Γρήγορης Κούλας όταν υποψιάστηκε ότι η γυναίκα του είχε εξωσυζυγική σχέση την στραγγάλισε
Από τον «πάνθεον» των εγκλημάτων πάθους δεν θα μπορούσε να λείπει εκείνο του 40χρονου δικηγόρου Γρηγόρη Κούλα ο οποίος στις 11 Μαΐου του 1999 δολοφονεί με στραγγαλισμό την 38χρονη σύζυγό του Άντα Σίμου μέσα στην πολυτελέστατη μεζονέτα τους στην Κηφισιά, όταν υποψιάζεται ότι εκείνη διατηρεί εξωσυζυγική σχέση.
Μετά το φονικό αφήνει πλάι στο άψυχο σώμα της γυναίκας του ένα ερωτικό γράμμα: «Κράτα με στα λεπτά σου δάχτυλα και φίλα με με λύσσα. Προστάτευσέ με». Λίγο αργότερα θα πει: «Ένιωσα παγωμένο το χέρι της Άντας. Ήταν άκαμπτη, το πρόσωπό της μελανό, αλλά ήρεμο. Τα μάτια της κλειστά. «Ξύπνα» της είπα, «μη μου το κάνεις αυτό». Τότε είδα στο πρόσωπό της μια σταγόνα αίμα κι ένα δάκρυ, που εκ των υστέρων κατάλαβα ότι είναι δικό μου. Της έδινα πνοή από την δική μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί…».
Δάνος Μουρατίδης
Ο Δάνος Μουρατίδης είχε πετάξει σε ερημική περιοχή το πτώμα της Κικής Κούσογλου
Ακόμη ένα έγκλημα πάθους που πάγωσε την ανάσα της κοινής γνώμης έλαβε χώρα στην Βέροια τον Απρίλιο του 2005. Στις 11 Απριλίου εκείνης της χρονιάς, τα ίχνη της όμορφης Κικής Κούσογλου χάνονται από την πόλη. Οι γονείς της την αναζητούν και στο «παιχνίδι» της αναζήτησης δεν αργεί να μπει και ο 23χρονος φίλος της Δάνος Μουρατίδης με τον οποίο η Κική είχε χωρίσει λίγο καιρό πριν την εξαφάνισή της. Ο 23χρονος σερβιτόρος προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των αρχών με συνεντεύξεις και… δακρύβρεχτες τηλεοπτικές εμφανίσεις. Τέσσερις μήνες αργότερα μετά από πίεση των αρχών, ο Φάνης ομολογεί ότι στραγγάλισε ο ίδιος την Κική και στην συνέχεια μετέφερε το πτώμα στην περιοχή Φράγμα Ασωμάτων Ημαθίας. Εκεί, το πέταξε σε ερημική περιοχή και το επόμενο βράδυ το έθαψε με την βοήθεια συγγενικού του προσώπου.
Τάσος Τσιουχάρας
Το τελευταίο έγκλημα πάθους που συγκλόνισε το πανελλήνιο ήταν αυτό στο Βελβεντό Κοζάνης τον Ιανουάριο του 2016. Ο Τάσος Τσιουχάρας στραγγάλισε την γυναίκα του Ανθή και άφησε ορφανά τα τρία τους παιδιά
Το ημερολόγιο γράφει Σάββατο, 9 Ιανουαρίου 2016, και η ώρα πλησιάζει 11 το βράδυ. Στο Βελβεντό Κοζάνης ένας άνδρας ο Τάσος Τσιουχάρας επιστρέφει στο σπίτι του. Είναι νευρικός, απότομος, έτοιμος να πιαστεί στα χέρια για το παραμικρό.
Η γυναίκα του, η Ανθή, έχει ξαπλώσει. Τα τρία τους παιδιά κοιμούνται παραδίπλα και η τηλεόραση είναι ανοιχτή. Λίγα λεπτά αργότερα κάποιοι περαστικοί ακούνε φωνές από το σπίτι της οικογένειας. Κι ύστερα σιγή. Ο Τάσος έχει στραγγαλίσει την Ανθή.
Απαλλαγμένος πλέον από τον τρόμο της εγκατάλειψης, μπαίνει στο τούνελ ενός άλλου τρόμου, ακόμη πιο ισχυρού. Πρέπει να ξεφορτωθεί το πτώμα της χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανείς. Σκάβει στο κτήμα του. Ο τάφος της ήταν έτοιμος. Από την εσωτερική σκάλα του σπιτιού, ο συζυγοκτόνος, μεταφέρει το άψυχο κορμί σε ένα από το αγροτικά του αυτοκίνητα και ύστερα το πετά σαν σκυλί στον λάκκο. Επιστρέφει σπίτι.
Το επόμενο πρωινό πηγαίνει ξανά στο κτήμα και φρεζάρει το σημείο της «ταφής» προκειμένου να εξαφανίσει κάθε ίχνος. Στη συνέχεια κατευθύνεται στο Αστυνομικό Τμήμα για να δηλώσει την εξαφάνιση της Ανθής, η οποία «μου είπε ότι θα βγει για ένα ποτό με μια φίλη της κι έκτοτε αγνοείται». Το νέο ταξιδεύει με ταχύτητα αστραπής στο Βελβεντό και πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών όλοι είναι σίγουροι ότι «ο Τάσος σκότωσε την Ανθή» παρά τις δηλώσεις του πεθερού της ότι «το ’σκασε με άλλον».
Την ίδια στιγμή βατραχάνθρωποι πέφτουν στη λίμνη Πολυφύτου, εθελοντές ανεβαίνουν στα βουνά, όλοι ρωτούν, όλοι ανησυχούν, όλοι αγωνιούν. Όχι. Κανείς δεν έχει δει την Ανθή. Η Αστυνομία βρίσκει στο σπίτι της τα γυαλιά της -χωρίς τα οποία δεν κυκλοφορούσε-, το κινητό της τηλέφωνο και τις πατερίτσες. Ενας ηλικιωμένος αγρότης σχεδόν τους παρακαλά: «Παιδιά, μην την ψάχνετε σε άσχετα σημεία. Γρήγορα, πάτε στα χωράφια του Τάσου. Και όπου βρείτε δύο επί ένα σκαμμένο, εκεί βρίσκεται η Ανθή. Τώρα ψάξτε, σήμερα, γιατί μετά από μία βδομάδα δεν θα βρείτε τίποτα». Εκεί είναι η Ανθή. Ο Τάσος φορά τώρα χειροπέδες, ομολογεί πως την στραγγάλισε κι ότι δεν τον νοιάζει να φάει και ισόβια. Το αρρωστημένο πάθος του για εκείνη ήταν πιο ισχυρότερο από τα πάντα...
Τα εγκλήματα πάθους δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος
Ο κατάλογος των εγκλημάτων πάθους δεν έχει αρχή ούτε και τέλος και στις σελίδες του το μόνο κοινό σημείο είναι το ψυχολογικό αδιέξοδο του δράστη. Όπως αναφέρει και ο δικηγόρος Παναγιώτης Παπαϊωάννου στο βιβλίο του με τίτλο «Εγκλήματα Ζηλοτυπίας»: «Τα εγκλήματα αυτά αντικατοπτρίζουν περισσότερο από κάθε άλλο έγκλημα την απόγνωση ενός ανθρώπου ο οποίος απέτυχε να βρει την απάντηση σε δύο θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής: «Ποιος είμαι;» και «Ποιος θέλω να είμαι;»
Τα εγκλήματα πάθους σε αριθμούς -Το προφίλ του δράστη
- Ήταν άντρας σε ποσοστό 95,7%
- Ήταν Έλληνας σε ποσοστό 78,3%
- Ανήκε στην ηλικιακή ομάδα από 36 έως 45 ετών σε ποσοστό 31,8%
- Χαρακτηρίστηκε ψυχικά υγιής σε ποσοστό 87%
- Χαρακτηρίστηκε κοινωνικός σε ποσοστό 87%
- Καταγόταν από χωριό σε ποσοστό 43,5%
- Εξασκούσε επιστημονικό ή ελεύθερο επάγγελμα σε ποσοστό 17,4%
- Ήταν μεγαλύτερος από το θύμα σε ποσοστό 76,9%
- Χρησιμοποίησε μαχαίρι, σουγιά ή στιλέτο σε ποσοστό 34,8%
- Δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ σε ποσοστό 78,3%
- Δεν βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών σε ποσοστό 87%
- Δεν τέλεσε άλλο έγκλημα σε ποσοστό 91,3%
- Δεν ζήτησε «συγνώμη» για το έγκλημα σε ποσοστό 65,2%
- Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη σε ποσοστό 31,6%
Το τελικό δείγμα της παρούσας έρευνας συγκροτήθηκε από το σύνολο 23 υποθέσεων ανθρωποκτονίας με κίνητρο το ερωτικό πάθος, που εκδικάστηκαν από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (ΜΟΔ) της Αθήνας από το 1986 έως το 1995 και τα στοιχεία που παρουσιάζονται περιέχονται στο βιβλίο του διδάκτορα της Εγκληματολογίας κ. Άγγελου Τσιγκρή με τίτλο «Εγκλήματα από έρωτα».
