- Έλα, για κάντε τριάδες. Στοιχηθείτε. Για να δω. Ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, … σαράντα εννιά, πενήντα. Χμ, λείπουν άλλοι 350, αλλά δεν ...
- Έλα, για κάντε τριάδες. Στοιχηθείτε. Για να δω. Ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, … σαράντα εννιά, πενήντα. Χμ, λείπουν άλλοι 350, αλλά δεν θα τους περιμένουμε. Ξεκινάμε για τη εκκλησία.
- Τι λέτε κύριε; Δεν θα πάρουμε απουσίες;
- Όχι.
- Δηλαδή εμείς που ήρθαμε, είμαστε ηλίθιοι;
- Έλα, δεν θέλω ν’ ακούω εξυπνάδες. Προχωράτε.
Να και κάνα δυο καθυστερημένοι, που φτάνουν ασθμαίνοντας.
- Τι έγινε; Πήραμε απουσία;
- Όχι.
- Τιιι, τζάμπα τρέχαμε;
- Καθόλου τζάμπα. Τρέχατε για να προλάβετε την εκκλησία.
- ???
Ας γυρίσουμε όμως 3 μέρες πριν. Στην πρωινή σύνταξη του σχολείου. Ο Διευθυντής απευθύνεται στους μαθητές.
- Λοιπόν παιδιά τη Δευτέρα θα έρθετε στο σχολείο και όλοι μαζί θα πάμε για εκκλησιασμό. Στη συνέχεια θα φύγετε. Όσοι είστε από χωριά, μπορείτε να εκκλησιαστείτε στο χωριό σας.
Ναι αλλά οι μαθητές δεν είναι «κορόιδα». Μπήκαν στο Internet και διάβασαν:
«Μετά από ερωτήματα που δέχθηκε η Υπηρεσία μας, διευκρινίζουμε ότι στα Γυμνάσια και στα ΓΕ.Λ. των οποίων οι Σύλλογοι Διδασκόντων αποφασίσουν να διοργανώσουν εκδηλώσεις σχετικά με τη συμβολή των Τριών Ιεραρχών στα Γράμματα, η παρουσία των μαθητών/τριών είναι προαιρετική, συνεπώς δεν θα καταχωρηθούν απουσίες.»
Δηλαδή στα σχολεία αυτά «δύνανται» οι Σύλλογοι να διοργανώσουν εκδηλώσεις στις οποίες δεν θα συμμετέχουν οι μαθητές! Προφανώς θα συμμετέχουν μόνο καθηγητές!
Πρώτη φορά γιορτάζω
Κι έχω μείνει πάλι μόνος
Θα στο φωνάζω
Γιατί με πνίγει ο πόνος
Τα νέα διαδόθηκαν παντού με την ταχύτητα του φωτός, εκτός από ελάχιστους που δεν πήραν χαμπάρι. Αυτοί οι ελάχιστοι εμφανίστηκαν τη Δευτέρα το πρωί στο σχολείο, νομίζοντας ότι πρόκειται για «κανονική» δραστηριότητα του σχολείου, στην οποία όποιος δεν συμμετέχει παίρνει απουσίες.
Εν τω μεταξύ από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας είχε έρθει email στα σχολεία, με το οποίο κατανέμονταν τα σχολεία στις εκκλησίες της πόλης. Μην πέσουμε όλοι μαζί στην ίδια εκκλησία και δεν χωράμε!
Ας γυρίσουμε όμως στη Δευτέρα και στο καλό σχολείο, που οδεύει προς την εκκλησία. Στο δρόμο παρατηρούνται απώλειες, όπως άλλωστε σε κάθε μάχη, οπότε μέχρι να φτάσουν οι πενήντα μαθητές στο σχολείο, έχουν μείνει κάπου τριανταπέντε. Απ’ το τίποτα καλοί είναι και οι τριανταπέντε.
Μόνο που η εκκλησία φαίνεται άδεια.
Και να σου εμφανίζεται ένα δεύτερο σχολείο. Μα αυτοί είναι πολλοί.
- Συνάδελφε, πώς και είστε τόσοι πολλοί;
- Αα συνάδελφε, εμείς τους είπαμε ότι θα πάρουμε απουσίες και στην αρχή και στην επιστροφή στο σχολείο.
Υπήρχαν βέβαια και σχολεία που δεν μπήκαν καθόλου σ’ αυτή τη διαδικασία. Είπαν στους μαθητές να μην πάνε καθόλου στο σχολείο και να πάνε όσοι θέλουν κατευθείαν στην εκκλησία και όλα καλά.
Θα μπορούσε ένας κακοπροαίρετος να σκεφθεί:
- Όλο αυτό το μπάχαλο έγινε κατά λάθος; Είναι μήπως τόσο ανίκανοι; Ή μήπως έγινε επίτηδες; Μήπως όλος αυτός ο εξευτελισμός έγινε για να αποδομηθεί η θρησκευτική εορτή των τριών ιεραρχών; Μήπως το επόμενο βήμα είναι να καταργηθεί και η γιορτή αλλά και ο εκκλησιασμός;
Ευτυχώς εγώ δεν είμαι κακοπροαίρετος. Χρόνια πολλά σε όλους.
Γιώργος Βαρδακώστας
