Είμαι από αυτούς που τις μισές φορές λέω το όνομά του λάθος. Από αυτούς που σνόμπαρα, την μεταγραφή του στο NBA, από αυτούς που έκριναν...
Είμαι από αυτούς που τις μισές φορές λέω το όνομά του λάθος. Από
αυτούς που σνόμπαρα, την μεταγραφή του στο NBA, από αυτούς που έκριναν
τις εμφανίσεις του με την Εθνική ομάδα μπάσκετ. Ο λόγος για τον Γιάννη
Αντετοκούνμπο.
Αλλά είμαι και από αυτούς που υποκλίνονται μπροστά του, τον
θαυμάζουν, και χαίρονται κάθε φορά που βλέπει ένα δημοσίευμα για αυτόν.
Όχι για την καταπληκτική πορεία του στο μαγικό κόσμο του ΝBA, αλλά γιατί
είναι ένα παιδί που δεν ξέχασε τη ζωή που έζησε, δεν έκρυψε ποτέ ότι
ήταν πάμφτωχος, σεβέται ιδέες και σύμβολα, που άλλοι αγνοούνε, γιατί δεν
έγινε ένας ακόμη πλούσιος, πετυχημένος Νεοέλληνας που μετά την επιτυχία
του, ξοδεύτηκε στις παραλίες της Μυκόνου, στα πρώτα τραπέζια των
μπουζουκιών, και σε φωτογραφίσεις με μοντέλα.
Δουλεύει σκληρότερα
από πριν, δεν επιδεικνύει την επιτυχία του, υπογράφει αυτόγραφα, όποτε
τον καλεί η πατρίδα του (αποκαλεί την Ελλάδα πατρίδα του, την ίδια χώρα
που τον είχε για χρόνια χωρίς εθνικότητα), είναι παρών, τη στιγμή που
όλος ο κόσμος ασχολείται με αυτόν, είπε ευχαριστώ στους Έλληνες γιατί
τον ψηφίσανε, και αν σας φαίνεται μικρό ή λίγο, σκεφτείτε την τελευταία
φορά που είπατε ευχαριστώ. Για να καταλάβατε την σπανιότητά του,
σκεφτείτε τον αντίστοιχο μεγάλο παίχτη που ζει στην Ελλάδα, και πόσες
φορές τον θαυμάσατε εκτός παρκέ.
Η ζωή του μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για την σημερινή Ελλάδα,
ώστε να σταθεί στα πόδια της ξανά. Γεννήθηκε εδώ, πήγε σχολείο εδώ,
κατάλαβε από νωρίς ότι η επιβίωση δεν είναι πάντα εύκολη. Η επιβίωση,
όχι η καταξίωση, η καριέρα, απλά η επιβίωση. Επιμένω γιατί, ο ίδιος
δήλωσε πως πολλές μέρες της ζωής του, δεν έφαγε, για να φάνε τα
μικρότερα αδέλφια του. Πουλούσε, μαζί με τον αδέλφο του που επίσης
παλεύει να καθιερωθεί στο επαγγελματικό μπάσκετ, ρολόγια, τσάντες,
γυαλιά ηλίου για να βγάλει τα προς το ζην. Ο Γιάννης θα ακούει συνέχεια
διθυραμβικά σχόλια τα επόμενα χρόνια, ας πούμε όμως ένα τεράστιο
συγχαρητήρια στον προπονητή του στον Φιλαθλητικό, που τον έπεισε να
παίξει, που βρήκε δουλειά στους γονείς του, για να μένουν ελεύθερες ώρες
για να προπονείται, ένα μεγάλο συγχαρητήρια για ένα μεγάλο εργάτη του
μπάσκετ, που δεν εκμεταλλεύτηκε, με την κακή έννοια, το διαμάντι που
ανακάλυψε.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε, ντραφτ, συμβόλαιο με ομάδα του
NBA, εμφανίσεις που τον κατατάσσουν τον καλύτερο παίχτη αυτή τη στιγμή
στο κόσμο, συμμετοχή στο All Star Game, και ο Γιάννης μόλις ξεκίνησε.
Αυτό που θα αναφέρω πριν κλείσω το θέμα, είναι δύο περιστατικά. Ο
Γιάννης έξω από το γήπεδο υπογράφει αυτόγραφα, ένα ελληνόπουλο του δίνει
την σημαία μας να την υπογράψει, ο Γιάννης αρνείται λέγοντας πως πάνω
στη σημαία δεν υπογράφω. Τα συμπεράσματα δικά σας. Το δεύτερο
περιστατικό, το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Γιάννης έχει ολιγοήμερη άδεια
από την ομάδα του. Αντί να απολαύσει τα χρήματα που έβγαλε, έδωσε το
παρών σε εκδήλωση για παιδιά, εθελοντικά, το τονίζω, δίνοντας όραμα με
μια απλή κίνηση σε δεκάδες παιδιά.
Είτε γίνει νούμερο 1, είτε χαθεί, κάταφερε να μας ξαναθυμήσει τι θα πει αξίες, σεβασμός, ήθος. Καλή τύχη Γιάννη Αντετοκούνμπο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
