Για να σε απογοητεύσει κάποιος, πρέπει να περιμένεις κάτι από αυτόν. Και εμείς από αυτούς δεν περιμένουμε απολύτως τίποτα. Για την ακρίβ...
Για να σε απογοητεύσει κάποιος, πρέπει να περιμένεις κάτι από αυτόν. Και εμείς από αυτούς δεν περιμένουμε απολύτως τίποτα. Για την ακρίβεια περιμένουμε τα χειρότερα. Έτσι είμαστε απλά ευτυχισμένοι όταν δεν κάνουν τίποτα.
Όσο κι αν έχουμε συνηθίσει στην ιδέα πως μας κυβερνούν οι πλέον ανίκανοι κυβερνήτες των τελευταίων 50 χρόνων, υπάρχουν μερικά πράγματα, που δε χωνεύονται εύκολα. Δεκάδες τα παραδείγματα, διαλέγω ένα από την επικαιρότητα των ημερών.
Δευτέρα μεσημέρι ξυλοκοπείται άγρια από τους μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων ο Διοικητής τροχαίας Αθηνών και αιμόφυρτος μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Όλοι καταδικάζουν. Αμηχανία από την κυβέρνηση. Με μία μέρα καθυστέρηση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με μισή καρδιά βγάζει ένα κείμενο τεσσάρων σειρών με το οποίο καταδικάζει το περιστατικό και ζητά να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν οι δράστες!
Είναι γνωστό βέβαια ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους αντιεξουσιαστές, οπότε η καταδίκη του περιστατικού, αν μη τι άλλο είναι μία πρόοδος.
Εσύ αναγνώστη που δεν καταλαβαίνεις τι λέω, σου προτείνω να κάνεις το παρακάτω πείραμα όταν βρεθείς παρέα με «αριστερό».
Πιάσε κουβέντα για τα επεισόδια, που γίνονται κάθε τρεις και λίγο στα Εξάρχεια με τους μπαχαλάκηδες, που στήνουν οδοφράγματα, καίνε κάδους και τα αυτοκίνητα του κοσμάκη και πετάνε πέτρες και μολότοφ στους μπάτσους (καλύτερα να αποφύγεις τη λέξη αστυνομικούς). Πες πως καταδικάζεις τη βία γενικά και ρώτα το συνομιλητή σου, αν συμφωνεί. Αν θέλεις, μπορείς να αναφέρεις και το περιστατικό με τον Διοικητή της τροχαίας Αθηνών.
Η απάντηση, που θα πάρεις, με μικρές παραλλαγές, είναι περίπου έτσι:
«Καταρχήν βία με βία έχει διαφορά. Άλλο ο μπάτσος, που χτυπάει με το κλομπ, άλλο ο πιτσιρικάς, που πετάει την πέτρα. Για να φτάσει ο πιτσιρικάς να πετάει την πέτρα, κάποιον λόγο θα έχει. Πριν τον καταδικάσεις θα πρέπει να ξέρεις τους λόγους του».
Εννοείται ότι δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου οι λόγοι, που έχει ο μπάτσος, που χτυπάει με το κλομπ. Η δική του βία είναι καταδικαστέα ούτως ή άλλως. Η επιχειρηματολογία όμως δεν σταματάει εδώ.
«Άλλωστε τις περισσότερες φορές αυτά, που βλέπεις και ακούς στην τηλεόραση είναι προβοκάτσια. Οι κουκουλοφόροι, που δημιουργούν τα επεισόδια είναι της ασφάλειας! Τη βία δεν μπορείς να την καταδικάσεις γενικά. Σκέψου τους Κούρδους ή τους Παλαιστίνιους, που πολεμούν για την ελευθερία τους. Θυμήσου τους δικούς μας προγόνους. Όταν ξεσηκώθηκαν ενάντια στους Τούρκους, μπορούσαν να το κάνουν χωρίς να ασκήσουν βία;»
Η σύγκριση του σκλαβωμένου Έλληνα με τον σκλαβωμένο κουκουλοφόρο των Εξαρχείων είναι συγκλονιστική και ανατριχιαστική συνάμα!
Ας επιστρέψουμε όμως στον ταλαίπωρο Διοικητή τροχαίας Αθηνών. Είπαμε να καταδικάσουμε το περιστατικό, αλλά πρέπει να διερευνήσουμε τι έγινε στην πραγματικότητα. Και εδώ εμφανίζεται η καλή «Εφημερίδα των Συντακτών». Για όσους δεν γνωρίζουν πρόκειται για την εφημερίδα, που προέκυψε από τη διάλυση της «Ελευθεροτυπίας». Είναι ένα είδος συνεταιριστικής εφημερίδας, μια κολεκτίβα σα να λέμε. Θα μπορούσε να ονομάζεται «Αυγή Νο 2», θα ήταν όμως πολύ φανερό.
Η εφημερίδα στην αναζήτηση της αλήθειας αναζητά μαρτυρίες. Και όποιος αναζητά, βρίσκει. Πού μπορείς όμως να βρεις την αλήθεια; Πού αλλού; Στην ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου athens.indymedia. Διαβάστε την μαρτυρία του «αυτόπτη μάρτυρα».
Αν δεν με πιστεύεις, ρώτα και τον φίλο μου τον ψεύτη. Είπα και γω. Είναι δυνατόν αυτά τα καλά παιδιά με τις κουκούλες να επιτεθούν με καδρόνια και ξύλα και να χτυπήσουν τον μπάτσο; Οι πραγματικοί άντρες δεν κάνουν τέτοια.
Ένας πολίτης λοιπόν, όχι αναρχικός, αυθόρμητα και τυχαία, πλάκωσε με μπουνιές και κλοτσιές τον μπάτσο, ο οποίος δεν ήταν μόνος. Ήταν κι ένας άλλος μπάτσος δίπλα, ο οποίος φοβήθηκε μην τις φάει και αυτός και την κοπάνησε κι έφυγε!
Απλά πράγματα δηλαδή. Όχι καδρόνια και ξύλα, αλλά οι γροθιές του Superman. Και γιατί δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο αυθόρμητος πολίτης πήρε και το καπέλο του μπάτσου ως λάφυρο φεύγοντας; Οεεο;
Αντικειμενική ενημέρωση από την εφημερίδα της Αριστεράς. Ααα και μην το ξεχάσετε. Την επόμενη φορά να γράψετε και αυτό που ξέρουμε όλοι. Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη!
Εδώ κολλάει και η δήλωση του υπουργού κυρίου Τόσκα: «Οι αστυνομικοί είναι υπηρέτες του κοινωνικού συνόλου και όχι ορντινάτσες κάποιων».
Και ενίοτε, αν επιθυμεί το κοινωνικό σύνολο ή υποσύνολο, ας κάθονται και να τις τρώνε κιόλας. Είναι και χριστιανικό στο κάτω κάτω. Αν φας μία σφαλιάρα, γύρνα και το άλλο μάγουλο.
Εσύ φίλε, συνάδελφε, συμπολίτη, πόσες σφαλιάρες αντέχεις ακόμα;
Γιώργος Βαρδακώστας
