Σε τι διαφέρει η κόλαση από τον παράδεισο; Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Όχι ίδιοι, πλην όμως ίσοι. Και σε μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα ...
 |
| Σε τι διαφέρει η κόλαση από τον παράδεισο; |
Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Όχι ίδιοι, πλην όμως ίσοι. Και σε μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα έχει ο καθένας το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη, την οποία προς το παρόν μπορεί να εκφράζει ελεύθερα και δημόσια. Και αυτό μου το δικαίωμα το έχω εξασκήσει τα τελευταία χρόνια, πληρώνοντας βέβαια το ανάλογο τίμημα.
Ξέρω ότι, εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές μπορεί να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί μου. Ή ακόμα (το πιο φυσιολογικό) μπορεί άλλες φορές να συμφωνείς κι άλλες να διαφωνείς. Ακόμα κι αν συμφωνείς όμως, σίγουρα, αν ήσουν στη θέση μου, θα το έλεγες ή θα το έγραφες διαφορετικά.
Από όσους διαβάζουν κατά καιρούς τα κείμενά μου, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα, που επικοινωνεί μαζί μου. Τους περισσότερους δεν τους γνωρίζω προσωπικά, επικοινωνούν όμως μαζί μου τηλεφωνικά ή με email ή με sms ή (όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο) με σταματούν ακόμα και στο δρόμο. Τα σχόλιά τους είναι συνήθως θετικά και εγκωμιαστικά. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις εκφράζονται αρνητικά και διατυπώνουν τη δική τους αντίθετη άποψη.
Υπάρχει και μια άλλη μερίδα συμπολιτών μας, που τη διαφορετική τους άποψη την εκφράζουν δημόσια ενυπόγραφα και μερικές φορές ανυπόγραφα. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις τα αρνητικά αυτά σχόλια συνοδεύονται από ύβρεις, συκοφαντίες και προσβολές.
Παρά το ότι προσβάλλομαι, τιμώ το δικαίωμα όλων αυτών των ανθρώπων στη διαφορετική άποψη. Συνήθως μάλιστα αναρτώ αυτά τα κείμενα και στον τοίχο μου στο facebook. Μερικές φορές απαντώ, άλλοτε με επιχειρήματα και άλλοτε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Το σημερινό όμως κείμενο δεν αναφέρεται σε όλους αυτούς, αλλά στους «άλλους». Μέσα σ’ αυτούς τους άλλους μπορεί να συμπεριλαμβάνεσαι και εσύ αναγνώστη. Μη στεναχωριέσαι όμως, δεν είσαι ο μόνος.
Ίσως διαβάζοντας τα κείμενά μου εκνευρίζεσαι. Ίσως τα θεωρείς γελοία ή ρατσιστικά ή προσβλητικά ή δεν ξέρω τι άλλο. Συνήθως, κρίνοντας από τον εαυτό σου, προσπαθείς να βρεις τι κρύβεται από πίσω. Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετείται;
- Μπορεί να φαντάζεσαι επιχειρηματικά συμφέροντα ή χορηγούς.
- Πιθανώς φαντάζεσαι μία μελλοντική πολιτική σταδιοδρομία (με ποιο κόμμα άραγε;).
- Ίσως πιστεύεις ότι είναι αποτέλεσμα ακροδεξιάς (!) ή ακροαριστερής (!) ιδεολογίας.
Σκέψου λίγο. Αν δεν έχω κάποιο «σκοτεινό» συμφέρον ή κάποια σκοπιμότητα, δεν έχω και λόγο να λέω την άποψή μου;
Το να σε ενημερώνω για τα όσα συμβαίνουν π.χ. σε μια συνεδρίαση του Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. ή σε μια Γενική Συνέλευση ή όταν συνεδριάζει η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας ή το Δημοτικό Συμβούλιο, υποκρύπτει πάντα δόλο;
Αν πω την άποψή μου, καταθέτοντάς την ενυπόγραφα κι επίσημα στα πλαίσια του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία ή αν πω τι πιστεύω για το προσφυγικό, θα υπάρχει πάντα κάτι από πίσω;
Εσύ που διαφωνείς μαζί μου, θα ήθελες να μου απαντήσεις, ίσως να με βρίσεις ή να με προσβάλλεις. Ωστόσο δεν το κάνεις ούτε δημόσια ούτε σε προσωπικό επίπεδο. Προτιμάς άλλο δρόμο. Θεωρείς ότι πρέπει να με βάλλεις στο περιθώριο.
- Φροντίζεις να αποκλειστώ από τα ΜΜΕ, προκειμένου οι απόψεις μου να μην ακούγονται.
- Καταθέτεις προτάσεις μομφής εναντίον μου, λες και την αξία στα κείμενά μου τη δίνει το αξίωμα και όχι τα επιχειρήματα.
- Απειλείς με μηνύσεις και αγωγές, όχι εμένα, αλλά το συγγενικό και φιλικό μου περιβάλλον.
- Απομονώνεις κοινωνικά συγγενείς και φίλους, μόνο και μόνο επειδή έχουν σχέση μαζί μου.
- Προχωράς σε καταγγελίες, με συκοφαντείς, με λασπολογείς, πάντα από πίσω εννοείται, για να μην έχω τη δυνατότητα να απαντήσω.
Σε σένα απευθύνομαι.
- Αν θέλεις να μου απαντήσεις κάντο δημόσια. Αν δε θέλεις, πέστα μου κατά πρόσωπό ή αν ντρέπεσαι στείλε μου ένα email. Αυτό είναι το σωστό και το τίμιο. Αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από τα δύο, καλύτερα να σιωπήσεις.
- Αν θέλεις να μάθεις τι ρόλο βαράω ή αν έχεις οποιαδήποτε άλλη απορία, ρώτα πρώτα εμένα.
- Αν θέλεις να με βρίσεις, βρίσε με κατά πρόσωπο. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα αντιδράσω.
- Μην προσβάλλεις και μην απειλείς τους γνωστούς, τους φίλους, τους συγγενείς μου.
- Αν θέλεις οπωσδήποτε να βλάψεις κάποιον, βλάψε εμένα, όχι τους γύρω μου.
- Και τέλος, αν θέλεις να με κάνεις να σιωπήσω, έχεις διαλέξει τον λάθος τρόπο.
Μόνο εγώ είμαι υπεύθυνος για αυτά που λέω και αυτά που γράφω. Και θα το κάνω πάντα δημόσια. Αλλά και αυτά ακόμα τα λάθη μου, είναι μόνο δικά μου και πληρώνω γι’ αυτά το αντίστοιχο τίμημα.
Σε εσένα λοιπόν φίλε, συνάδελφε, συμπολίτη, που αναρωτιέσαι τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά, αφιερώνω την ακόλουθη άσχετη ιστορία.
Σ’ ένα κινέζικο μοναστήρι κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του:
«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι, καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο. Υπήρχε η ίδια χύτρα του ρυζιού, η ίδια ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.
«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».
Έτσι. Γιατί η Αλήθεια είναι μερικές φορές πιο απλή απ’ ότι φαντάζεσαι.
Γιώργος Βαρδακώστας
