Η ζωή δεν είναι παιχνίδι. Και γιατί θα πρέπει να διαλέξει κανείς; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ασκήσεις θάρρους για να μπορούμε να λέμε την α...
Η ζωή δεν είναι παιχνίδι. Και γιατί θα πρέπει να διαλέξει κανείς; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ασκήσεις θάρρους για να μπορούμε να λέμε την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος.
Η ιστορία που ακολουθεί, αφορά έναν καημένο, που προσπαθεί να επιβιώσει στα χρόνια της κρίσης. Τι να επιβιώσει δηλαδή; Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας. Ο φίλος μας προσπαθεί για την κάθε μέρα ξεχωριστά. Κι όταν νυχτώνει λέει ευχαριστώ στο Θεό, όπως οι κότες. Κοιτάει ψηλά και μονολογεί:
- Ευχαριστώ Θεέ μου που βγήκε κι αυτή η μέρα. Πάμε για την επόμενη.
Και η επόμενη είναι σαν την προηγούμενη και η ιστορία συνεχίζεται οχτώ χρόνια τώρα, ακριβώς όσα χρόνια διαρκεί η κρίση.
Ας γυρίσουμε όμως μερικά χρόνια πριν την κρίση. Τότε που ο φίλος μας δεν ήταν καημένος, αλλά ένας αξιοπρεπής πολίτης, που τα κατάφερνε μια χαρά. Ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του και δεν χρωστούσε σε κανέναν. Το αντίθετο, του χρωστούσαν κιόλας. Ξέρετε τώρα. Τα φέσια που σας ρίχνουν γνωστοί ή ακόμα και φίλοι, μέχρι να διαπιστώσετε ότι μόνο εσείς τους βλέπατε ως φίλους.
Οι συστημικές τράπεζες την εποχή εκείνη δεν ήταν τέσσερις, αλλά εκατόν τέσσερις. Το κινητό χτυπούσε σχεδόν καθημερινά. Ποτέ όμως μέσα στο μεσημέρι. Ποτέ σε ώρες ακατάλληλες.
- Παρακαλώ.
- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα.
- Είμαστε από τη συστημική τράπεζα Νο 10 και έχουμε προεγκρίνει για σας μία πιστωτική κάρτα με πιστωτικό όριο 3.000 €.
- Μα … εγώ ξέρετε δεν χρησιμοποιώ πιστωτικές κάρτες.
- Δεν πειράζει. Είναι χωρίς συνδρομή έτσι κι αλλιώς. Τη βγάζετε τώρα και τη χρησιμοποιείτε όποτε τη χρειαστείτε.
- Ας είναι.
Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα η τράπεζα χτυπούσε και πάλι.
- Παρακαλώ.
- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα και σας.
- Επειδή είστε πολύ καλός πελάτης, έχουμε εγκρίνει για σας και μία δεύτερη κάρτα, πάλι με όριο τις 3.000 €.
- Μα την προηγούμενη κάρτα δεν την έχω χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα. Τι να την κάνω και μία ακόμα;
- Δεν έχετε κάποια επιβάρυνση. Είναι χωρίς συνδρομή.
- Έχει καλώς.
Ο φίλος μας δεν ήταν κανένα κορόιδο. Δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει τις κάρτες. Όμως σκεφτόταν ότι κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστούν. Μ’ αυτά και μ’ αυτά έφτασε να έχει στο πορτοφόλι του καμιά δεκαπενταριά κάρτες.
Οι τράπεζες όμως δε σταματούσαν.
- Αυξήσαμε το πιστωτικό σας όριο στις 7.500 €
- Ευχαριστώ, να είστε καλά.
- Για να παραμείνει η κάρτα σας χωρίς συνδρομή θα πρέπει ν’ αρχίσετε να τη χρησιμοποιείτε.
- Τότε … να την πάρετε πίσω, δεν τη θέλω.
- Καλά καλά … κρατήστε την χωρίς συνδρομή.
- Αν κάνετε μια συναλλαγή από 200 € και πάνω, η τράπεζα θα σας επιστρέψει 50 € να κάνετε ότι θέλετε.
- Πολύ καλά, ευχαριστώ.
Η ιστορία πήγε κάπως έτσι μέχρι τις αρχές της κρίσης. Ο φίλος μας είχε και άλλα τραπεζικά προϊόντα (στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια), τα οποία εξυπηρετούσε κανονικά χωρίς πρόβλημα.
Στις αρχές του 2010 προέκυψε το πρώτο μνημόνιο. Τότε κανείς δεν φανταζόταν ότι θα κρατούσε για πάντα. Οι τράπεζες, ακαριαία, σταμάτησαν να δίνουν δάνεια και να βγάζουν καινούργιες κάρτες.
Τότε ήταν που ο φίλος μας χρειάστηκε χρηματοδότηση. Όχι για να πάει ταξίδι αναψυχής ή για να κάνει αγορές, αλλά για να επεκτείνει τη επιχείρησή του. Ελλείψει άλλων πόρων αποφάσισε να χρησιμοποιήσει επιτέλους τις κάρτες κι ας είχαν τοκογλυφικό επιτόκιο (πάνω από 20 %).
Αντί όμως για ανάκαμψη ήρθε η επίκυψη. Τα εισοδήματα μειώθηκαν δραματικά και οι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) εκτοξεύθηκαν στα ουράνια. Σταμάτησε να εξυπηρετεί τα δάνεια και να πληρώνει τις κάρτες.
Κάθε τράπεζα που σέβεται τον εαυτό της έχει τρεις τρόπους για να εισπράξει τα χρωστούμενα:
1) Αναθέτει σε μία εισπρακτική εταιρεία να σου κάνει το βίο αβίωτο. Οι εταιρείες αυτές αυτοαποκαλούνται εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών, αλλά στην πραγματικότητα είναι εταιρείες ανελέητου πρηξίματος των καημένων οφειλετών, όπως ο ήρωας της ιστορίας μας. Το «καλό» είναι ότι άπαξ και σηκώσεις το τηλέφωνο και απαντήσεις, μπορείς να τους το κλείσεις στα μούτρα και ξενοιάζεις για δύο μέρες, γατί ο νόμος τους απαγορεύει να καλούν συχνότερα. Οι εταιρείες αυτές ηχογραφούν τις συνομιλίες με τους οφειλέτες.
2) Η δεύτερη λύση, που είναι και η χειρότερη για τον οφειλέτη, είναι τα δικηγορικά γραφεία. Στην πραγματικότητα πρόκειται και πάλι για εισπρακτικές εταιρείες που καλύπτονται πίσω από κάποια νομική φίρμα. Τα δικηγορικά γραφεία δεν περιορίζονται από κανέναν νόμο. Μπορούν να καλούν τον οφειλέτη όλη μέρα ασταμάτητα, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Εκβιάζουν, απειλούν με κατασχέσεις στο όνομα της τράπεζας και όλα αυτά χωρίς να ηχογραφείται η συνομιλία για να μην υπάρξουν αποδείξεις της παρανομίας τους. Η λογική τους είναι «ή θα πληρώσεις ή θα ψοφήσεις». Αν τους ενημερώσετε όμως ότι θα καταγράψετε εσείς τη συνομιλία, σας κλείνουν το τηλέφωνο και τους ξεφορτώνεστε. Απλώς τον επόμενο μήνα θα σας καλέσει κάποιο άλλο δικηγορικό γραφείο και φτου κι απ’ την αρχή.
3) Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως εκεί που έχουν αποτύχει οι προηγούμενες, αναλαμβάνουν οι ίδιες οι τράπεζες να παίξουν το ρόλο της εισπρακτικής εταιρείας. Συνήθως αυτή είναι και η πιο ευνοϊκή περίπτωση για τον οφειλέτη, που μερικές φορές καταφέρνει και συνεννοείται. Σε γενικές γραμμές όμως, το πρήξιμο είναι πάντα πρήξιμο.
Πάντα μα πάντα οι κλήσεις γίνονται σε ώρες ακατάλληλες, συνήθως μεσημέρι, που ο κόσμος κοιμάται ή προσπαθεί να ξεκουραστεί. Προσπαθούν να σας πιάσουν στον ύπνο, ώστε οι αντιστάσεις να είναι μειωμένες. Είναι μέρος του σχεδίου. Θα πληρώσετε, αν θέλετε να έχετε δικαίωμα στη μεσημβρινή σιέστα.
Ο φίλος μας είναι πολύ έμπειρος. Σήμερα δε χρειάζεται πλέον πορτοφόλι. Τι να βάλει άλλωστε μέσα; Κάρτες δεν έχει πια, αλλά ούτε και μετρητά. Οχτώ χρόνια τώρα τους έχει αντιμετωπίσει όλους άπειρες φορές. Έχει γλιτώσει το εγκεφαλικό μόνο και μόνο επειδή αγαπάει ο Θεός τον τοκογλύφο, αλλά αγαπάει και τον πρώην νοικοκύρη. Η κατάσταση εν έτη 2018 έχει ως εξής. Έχει ρυθμίσει όλες τις οφειλές προς τις τράπεζες και προσπαθεί να είναι συνεπής. Όμως, αν περάσει έστω και μια μέρα από την ημερομηνία πληρωμής, το τηλέφωνο χτυπάει αμέσως.
Από εκατόν τέσσερις, έχουν μείνει μόνο τέσσερις συστημικές τράπεζες. Μπορείτε, αν θέλετε, να μη σηκώσετε το τηλέφωνο. Όμως στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να γνωρίζετε ποιος σας καλεί. Έχουν εφεύρει έναν απίστευτο τρόπο για να σας αναγκάζουν να απαντάτε. Κάθε φορά στην αναγνώριση κλήσης εμφανίζεται διαφορετικό νούμερο. Τη μία φορά φαίνεται σα σας καλεί κάποιος από τη Λάρισα, μετά από τις Σέρρες, ύστερα από την Κόρινθο και πάει λέγοντας. Έτσι κάποια στιγμή, από περιέργεια ο φίλος απαντά:
- Παρακαλώ.
- Χαίρετε. Ο κύριος Κατακαημένος;
- Ο ίδιος.
- Σας καλούμε από τα κεντρικά της συστημικής τράπεζας Νο ένα.
- Αποκλείεται, δεν σας πιστεύω.
- Τι δεν πιστεύετε;
- Είναι τα κεντρικά της συστημικής σας τράπεζας στο Αίγιο;
- Όχι, στην Αθήνα είναι.
- Και τότε γιατί φαίνεται ότι με καλεί ένα νούμερο από το Αίγιο;
- Ξέρετε … καλείστε συστημικά και κάθε φορά σας καλεί όποιο νούμερο είναι ελεύθερο.
- Γι’ αυτό λέγεται συστημική η τράπεζά σας; Επειδή έχει σύστημα, ώστε να μπερδεύει τους οφειλέτες;
- Δεν σας καταλαβαίνω. Σας ενημερώσω ότι η κλήση μας θα καταγραφεί για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων σας.,
- Πως εξασφαλίζονται τα δικαιώματά μου με την καταγραφή της κλήσης;
- Είναι ο νόμος.
- Πάμε παρακάτω.
- Έχετε μια τρίμηνη ληξιπρόθεσμη οφειλή.
- Από πού προκύπτει το «τρίμηνη»;
- Είναι 101 €. Από 50 € ο προηγούμενος μήνας, 50 € η τρέχουσα δόση συν 1 € που έχει μείνει από προηγούμενους μήνες.
- Αυτό το 1 € το προσθέσατε εσείς από μόνοι σας. Εγώ πήγα στο ταμείο και πλήρωσα όσα μου είπε η ταμίας.
- Εν πάση περιπτώσει, πότε θα κάνετε την καταβολή;
- Στις 15 του μηνός, που θα μπουν λεφτά στον τραπεζικό μου λογαριασμό.
- Ναι αλλά ο μήνας έχει 5.
- Ε και;
- Έχετε υπογράψει μία σύμβαση με την τράπεζα.
- Μη βάζετε αυτή την κασέτα γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Ισχύουν όσα σας είπα και προχθές που με καλέσατε. Θα μπορούσατε, αντί να με καλέσετε να ακούσετε την ηχογραφημένη συνομιλία και να γλιτώσετε εσείς από τον κόπο και εγώ από τη σύγχυση.
- Έχει καλώς, το σημειώνω.
- Γιατί το σημειώνετε; Αφού έτσι κι αλλιώς θα με ξαναπάρετε σε δύο μέρες.
- Είναι ο νόμος.
- Τι λέει ο νόμος; Ότι πρέπει να με πρήζετε κάθε δύο μέρες; Σε δύο μέρες η οικονομική μου κατάσταση θα είναι ίδια. Επομένως δεν με καλείστε για ενημέρωση, αλλά για να μου σπάσετε τα νεύρα. Δεν σκέφτεστε όμως ότι από το πολύ πρήξιμο μπορεί να πάρω ανάποδες και να μην πληρώσω καθόλου; Χαίρετε.
Τα τηλέφωνα συνεχίζονται και οι διάλογοι κάθε φορά είναι πάνω κάτω οι ίδιοι. Μέχρι που φτάνει η μέρα που ο φίλος μας πηγαίνει στην τράπεζα για να πληρώσει τις καθυστερημένες δόσεις συν τη δόση του επόμενου μήνα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο και να μπορεί να κοιμηθεί τα μεσημέρια για έναν μήνα τουλάχιστον. Μετά από αναμονή μιας ώρας φτάνει κάποια στιγμή μπροστά στο ταμείο.
- Γεια σας Θέλω να πληρώσω τις δόσεις για το δάνειό μου.
- Είναι 100,85 €.
- Θέλω να πληρώσω και την επόμενη δόση.
- Δε γίνεται.
- Τι εννοείτε «δε γίνεται»; Δεν μπορώ να πληρώσω την επόμενη δόση;
- Όχι, δεν μπορείτε να πληρώσετε ούτε ένα λεπτό περισσότερα από τα 100,85 €.
- Δεν είμαστε καλά. Δηλαδή θα πρέπει να ξαναυποστώ την ίδια ταλαιπωρία μετά από μερικές μέρες;
- Λυπάμαι.
Καταλαβαίνει κανείς γιατί η τράπεζα, που υποτίθεται ότι θέλει να εισπράξει τα χρήματά της, δεν δέχεται την επόμενη δόση; Μήπως ο σκοπός δεν είναι να εισπράξει, αλλά να φορτώνει με τόκους υπερημερίας τους οφειλέτες, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται κάθε τρεις και λίγο στις τράπεζες;
Όπως και να ‘χει ο φίλος μας συγχυσμένος, βγάζει ένα κέρμα του ενός ευρώ και δύο καινούργια πενηντάρικα, τα οποία έχει πάρει από άλλη τράπεζα, και τα δίνει στην ταμία. Η ταμίας περνάει τα χαρτονομίσματα από το μηχάνημα, το οποίο τα βγάζει γνήσια, όμως δεν ολοκληρώνει τη συναλλαγή. Το ένα πενηντάρικο έχει ένα «πρόβλημα». Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του πενηντάρικου, όμως μία «ασημένια» ταινία στη μία άκρη φαίνεται κάπως φθαρμένη. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για πλαστό χαρτονόμισμα. Απλά είναι φθαρμένο.
- Δεν έχετε άλλο;
- Γιατί; Τι έχει αυτό; Αφού περνάει από το μηχάνημα.
- Περνάει, αλλά και την άλλη φορά περνούσε και η τράπεζα μου το χρέωσε.
- Μάλλον μου κάνετε πλάκα. Έτσι δεν είναι;
- Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ. Λυπάμαι.
Ο κόσμος που περιμένει για να εξυπηρετηθεί έχει αρχίσει να εκνευρίζεται. Η υπάλληλος δεν θεωρεί το χαρτονόμισμα πλαστό, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση έχει υποχρέωση να το κρατήσει και να καλέσει την αστυνομία. Ούτε και γνήσιο όμως το θεωρεί, φοβούμενη ότι η τράπεζα θα της «χρεώσει» το χαρτονόμισμα, παρά το ότι το μηχάνημα της τράπεζας το περνάει ως γνήσιο.
Κανονικά η τράπεζα κρατάει τα φθαρμένα χαρτονομίσματα, τα οποία στέλνει για απόσυρση και αντικατάσταση με καινούργια. Αλλά αυτό γινόταν παλιά. Τώρα οι τράπεζες δεν μπαίνουν καν σ’ αυτή τη διαδικασία. Προτιμούν να ταλαιπωρούν τους πελάτες. Ο φίλος μας, εκνευρισμένος, επιμένει.
- Αν έχω ένα χαρτονόμισμα που είναι γνήσιο, αλλά φθαρμένο, δεν μπορώ να πάω στην τράπεζα να το αλλάξω;
- Μπορείτε, αλλά όχι σε ιδιωτική τράπεζα. Μόνο στην Τράπεζα της Ελλάδας.
- Πρέπει να πάω στην Αθήνα, για να αλλάξω το χαρτονόμισμα;
- Έχει και στη Θεσσαλονίκη Τράπεζα της Ελλάδας.
- Αυτό πιστεύετε ότι θα κάνω βγαίνοντας από εδώ;
- Κάντε ό,τι νομίζετε.
Ακριβώς απέναντι από τη συστημική τράπεζα βρίσκεται το μη συστημικό κρεοπωλείο του κυρ Αντώνη.
- Ευτυχώς σας πρόλαβα.
- Καλώς τον παίδαρο. Τι καλό να σου δώσουμε;
- Ένα κιλό κιμά ανάμικτο.
- 8,5 €
- Ορίστε.
- Ευχαριστώ.
- Εγώ ευχαριστώ. Καλό μεσημέρι.
Και μ’ αυτά τα «ανάμικτα» συναισθήματα ο φίλος μας έφυγε για το σπίτι.
- Τουλάχιστον θα κοιμηθώ ήσυχος.
Η ώρα είναι 16:00. Ο φίλος μας στριφογυρνάει στο κρεβάτι. Τον τρώνε οι τύψεις για το πενηντάρικό που φόρτωσε στον καημένο τον κρεοπώλη. Ώσπου …
Ντριιιιν
Δεν είναι δυνατόν! Ποιος καλεί μεσημεριάτικα; Λες να είναι ο κρεοπώλης; Όχι δεν είναι. Αυτό είναι νούμερο από τα Γιάννενα. Ποιος τηλεφωνεί από Γιάννενα; Λες να έπαθε κάτι το παιδί;
- Παρακαλώ.
- Χαίρετε. Ο κύριος Κατακαημένος;
- Ο ίδιος.
- Σας καλούμε από τα κεντρικά της συστημικής τράπεζας Νο ένα.
- Είναι κάποιου είδους αρρωστημένο αστείο;
- Τι εννοείτε; Σας ενημερώσω ότι η κλήση μας θα καταγραφεί για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων σας. Μου λέτε το πατρώνυμο και το ΑΦΜ σας;
- Από πού είπατε ότι με καλείτε;
- Από τα κεντρικά της συστημικής τράπεζας Νο ένα.
- Και γιατί με καλείτε;
- Έχετε μία ληξιπρόθεσμη οφειλή.
- Είστε σίγουρη ότι με καλείτε από την τράπεζα;
- Γιατί; Αμφιβάλετε;
- Εννοείται ότι αμφιβάλλω. Είστε σίγουρη ότι έχω ληξιπρόθεσμη οφειλή;
- Έχετε κάνει κάποια καταβολή;
- Με καλείτε από τα κεντρικά της τράπεζας και δεν γνωρίζετε αν έχω κάνει καταβολή;
- Καλείστε αυτόματα μέσα από το σύστημα.
- Και το σύστημά σας λέει ότι έχω οφειλή;
- Μισό λεπτό … κάνατε σήμερα μία καταβολή.
- Γιατί δεν το κοιτάξατε πριν με καλέσετε;
- Σας είπα … σας καλεί το σύστημα.
Ο υπόλοιπος διάλογος είναι ακατάλληλος για ανήλικους. Ο φίλος μας νοσηλεύεται με ένα τεράστιο όγκο στην περιοχή κάτω από το υπογάστριο και ακόμα αναρωτιέται:
- Αλήθεια … τι θράσος!!
Ο ανεκδιήγητος
