Κάνεις δεξί κλικ πάνω στην φωτογραφία του προφίλ του στο facebook και στο μενού που εμφανίζεται κάνεις κλικ στο «αναζήτηση Goggle για ...
Κάνεις δεξί κλικ πάνω στην φωτογραφία του προφίλ του στο facebook και στο μενού που εμφανίζεται κάνεις κλικ στο «αναζήτηση Goggle για εικόνα»
Ψάχνει ψάχνει η Google και μετά από λίγο σου παρουσιάζει τ’ αποτελέσματα:
«Δεν βρέθηκαν άλλα μεγέθη αυτής της εικόνας.
Η καλύτερη εκτίμηση για αυτήν την εικόνα είναι: man»
Στα δεξιά ένα πλαίσιο σ’ ενημερώνει:
Άνδρας ή άντρας ονομάζεται ο άνθρωπος που ανήκει στο αρσενικό φύλο. Με τον όρο άνδρας αναφερόμαστε συνήθως σε έναν ενήλικα αρσενικού φύλου. Για το παιδί ή τον έφηβο αρσενικού φύλου χρησιμοποιείται η λέξη αγόρι.
Μάλιστα. Ένας άντρας μοναδικός, που σ’ ολόκληρο το διαδίκτυο δεν υπάρχει άλλος που να του μοιάζει. Ένας άντρας που απαιτεί από εσένα να τηρείς τους κανόνες. Αυτό θα πει αληθινός άντρας. Φυσικά ένας τέτοιος άντρας θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να τηρεί τους κανόνες. Τους τηρεί όμως;
Ψάχνεις στο facebook και βρίσκεις δύο προφίλ με το ίδιο όνομα και την ίδια φωτογραφία. Πρώτο φάουλ. Παραβιάζει τους κανόνες του facebook. Μήπως ο πρώτος είναι; Εξάλλου το 90% των προφίλ στο facebook δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Και καλά η φωτογραφία. Μήπως όμως και το όνομα είναι fake; Ας το γκουγκλάρουμε. Ένας και μοναδικός. Και τρομερός επίσης. Ειδικός στα ιντερνετικά και στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Αν τολμήσεις και αντιγράψεις κάτι από την ιστοσελίδα του, ακόμα κι αν αναφέρεις την πηγή και έχεις μάλιστα και ενεργό σύνδεσμο προς αυτή, σε εγκαλεί αμέσως. Επικαλείται τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας και σε παραπέμπει στο «φανταστικό» νομικό τμήμα της ιστοσελίδας, το οποίο θα σου δείξει … στα δικαστήρια εννοείται.
Και καλά, είναι κακό να γνωρίζουμε τους νόμους και να ζητάμε από τους άλλους να τους εφαρμόζουν; Όχι βέβαια, αρκεί να είμαστε εμείς πρώτοι αυτοί που τους τηρούμε.
Ας δούμε λοιπόν αν ο ένας και μοναδικός τους τηρεί. Καταρχάς ανάμεσα στις χιλιάδες δημοσιεύσεις της ιστοσελίδας του δεν υπάρχει ούτε μία για δείγμα στην οποία να αναφέρεται κάποιου είδους πηγή. Άρα προφανώς πρόκειται για πρωτότυπο περιεχόμενο. Ή μήπως όχι;
Παράδειγμα πρώτο: Σε ιστοσελίδα Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου που ανήκει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αναρτάται μία ανακοίνωση δύο σελίδων:
«Μπλα μπλα μπλα … μπλα μπλα μπλα … μπλα μπλα»
Ο μάγκας παίρνει την ανακοίνωση copy paste, ως εξής:
«Το Ν.Π.Ι.Δ. ανακοίνωσε ότι:
Μπλα μπλα μπλα … μπλα μπλα μπλα … μπλα μπλα»
Φυσικά χωρίς καμία αναφορά στη πηγή γιατί κατά την άποψή του δεν πρόκειται για πνευματικό δημιούργημα, αλλά για ανακοίνωση που ο ίδιος ο φορέας επιθυμεί την αναπαραγωγή της. Ακόμη κι έτσι όμως, είναι λογικό όταν διαβάζω την ανακοίνωση από αυτόν που την αναπαρήγαγε, θα ήθελα να μπορώ να ελέγξω αν αυτή αλλοιώθηκε κατά την αναπαραγωγή.
Όποιος τώρα τολμήσει να αντιγράψει την αντιγραμμένη ανακοίνωση, μαύρο φίδι που τον έφαγε, διότι μαζί με την ανακοίνωση αναπαράγει και τις 4 λέξεις που τη συνοδεύουν και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του αντιγραφέα!!
Παράδειγμα δεύτερο: Ο άντρας ο σωστός αντιγράφει ολόκληρα λήμματα από τη wikipedia και τα μετατρέπει σε ψηφιακά αρχεία pdf τα οποία τα ανεβάζει στην ιστοσελίδα του. Έχει δικαίωμα να το κάνει, αφού τα λήμματα της wikipedia μέσω της άδειας creative commons επιτρέπουν την αντιγραφή, αναδιανομή και τροποποίηση του υλικού με κάθε μέσο και τρόπο για κάθε σκοπό, ακόμα και εμπορικό. Αρκεί μια αναφορά στον δημιουργό με σύνδεσμο της άδειας, και με αναφορά αν έχουν γίνει αλλαγές. Το τροποποιημένο υλικό θα πρέπει κι αυτό με τη σειρά του να αναδιανεμηθεί με την ίδια άδεια χρήσης.
Καλά μέχρι εδώ; Ο πονηρός χρησιμοποιεί τμήματα αυτών των ψηφιακών αρχείων, για να φτιάξει αναρτήσεις για την ιστοσελίδα του, χρησιμοποιώντας ως πηγή όχι την wikipedia, αλλά τα δικά του αντιγραμμένα ψηφιακά αρχεία!
Και σα να μην έφτανε αυτό, αν κάποιος τολμήσει να κάνει μια ανάρτηση χρησιμοποιώντας το αρχικό λήμμα της wikipedia και πάλι ο μάγκας τον εγκαλεί στην τάξη καλώντας τον να σβήσει την αρχική ανάρτηση και να φτιάξει μία καινούργια, όπου θα αναφέρει ως πηγή όχι το αρχικό λήμμα, αλλά την ανάρτηση του αντιγραφέα! Διαφορετικά το νομικό τμήμα κ.λ.π. κ.λ.π.
Στους μάγκες του Internet, που βγάζουν λεφτά εις βάρος των κορόιδων, αφιερώνουμε τον παρακάτω μύθο του Αισώπου:
Αετός και Σκαθάρι
Μύθος για τους αλαζόνες ηγέτες
Ένας αετός κυνηγούσε κάποτε έναν λαγό με τόσο μεγάλη ταχύτητα και επιδεξιότητα που όλα έδειχναν ότι το άτυχο ζώο δεν θα αργούσε να πέσει στα νύχια του. Κατατρομαγμένος, απελπισμένος και κουρασμένος από το τρέξιμο ο λαγός συνάντησε ξαφνικά στον δρόμο του ένα μικροσκοπικό σκαθάρι και προσπέφτοντας στα πόδια του είπε:
«Σε παρακαλώ, προστάτεψέ με από τον αετό και… βοήθησέ με να γλιτώσω τη ζωή μου.»
Το σκαθάρι λυπήθηκε τον λαγό, του έδωσε θάρρος και υποσχέθηκε ότι θα του συμπαρασταθεί. Πράγματι, όταν ο αετός πλησίασε το θήραμά του το σκαθάρι μπήκε ανάμεσα σε αυτόν και το λαγό και του φώναξε:
«Αυτό το πλάσμα είναι υπό την προστασία μου. Άσε το να ζήσει και ψάξε κάπου αλλού για την τροφή σου.»
Ο αετός όμως ακούγοντας τα γενναία λόγια του σκαθαριού και βλέποντας το μικρό μέγεθός του, γέλασε αυτάρεσκα, έκανε μια χαψιά το λαγό και πέταξε μακριά, αδιαφορώντας για τις διαμαρτυρίες του μικροσκοπικού εντόμου.
Το σκαθάρι όμως πήρε πολύ βαριά αυτή την προσβολή. Ανέβηκε λοιπόν στην απόκρημνη φωλιά όπου προστάτευε τα αυγά του αετός και τα έσπρωξε όλα στον γκρεμό για να σπάσουν.
Από τότε ο αετός δεν κατάφερε να ξαναποκτήσει παιδιά γιατί, όσο καλά και αν προστάτευε τη φωλιά του, κάθε φορά που γεννούσε αυγά και απομακρυνόταν για να βρει τροφή, το σκαθάρι ανέβαινε πετώντας μέχρι εκεί και του τα έσπαγε όλα.
Απελπισμένος, ο αετός απευθύνθηκε στο Δία του οποίου ήταν το σύμβολο και ζήτησε την προστασία του. Ο Δίας λοιπόν πήρε τα αυγά του αετού στην αγκαλιά του και υποσχέθηκε να τα προστατεύει μέχρι αυτά να εκκολαφθούν και να προσέχουν πλέον μόνα τους τον εαυτό τους.
Το σκαθάρι όμως δεν πτοήθηκε ούτε από τον νέο γιγαντιαίο και ισχυρό προστάτη των αυγών. Μάζεψε μια μικρή μπάλα κοπριά, πέταξε μέχρι τον Όλυμπο και την έριξε πάνω στο μπράτσο του Δία. Εκνευρισμένος τότε εκείνος έπιασε τον βόλο αυτής της βρωμιάς με το άλλο του χέρι και τον πέταξε μακριά. Πάνω στη βιασύνη του όμως, ξέχασε τα αυγά του αετού που κρατούσε και αυτά έπεσαν κάτω, σπάζοντας για άλλη μια φορά.
Η υπεροψία των πλούσιων και ισχυρών που νομίζουν ότι η δύναμή τους και μόνο αρκεί για να υποτάξει τον φτωχό και τον αδύνατο εξακολουθεί να ματώνει αθώους και από τις δύο πλευρές.
