Η ανάρτηση στο facebook έλεγε: «Με την βοήθεια του Θεού και φέτος πήρα την απόσπαση ...». Από κάτω 50 σχόλια συνοδευόμενα από...
Η ανάρτηση στο facebook έλεγε:
«Με την βοήθεια του Θεού και φέτος πήρα την απόσπαση ...».
Από κάτω 50 σχόλια συνοδευόμενα από ευχές για τη νέα σχολική χρονιά και πάνω από 400 like.
Είναι λογικό να μπερδεύεσαι. Ναι πράγματι, αυτός που σου «κανονίζει» την απόσπαση είναι ένας μικρός Θεός αφού καθορίζει όχι τη μετά θάνατον αλλά αυτή εδώ τη μίζερη ζωή σου. Η οικογένειά σου δεν θα διαλυθεί (πάντως όχι φέτος) και οικονομικά τη γλίτωσες (τουλάχιστον για φέτος).
Μπορεί όμως η ανάρτηση να είχε δίκιο. Αν είναι έτσι, τότε όλοι εσείς, αντί να τρέχετε στα βουλευτικά γραφεία, τρέξτε στις εκκλησίες. Ζητήστε το από τον Θεό, όχι από τον βουλευτή.
Μακάρι όμως να ήταν οι αποσπάσεις το μοναδικό πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης, η οποία βρίσκεται σε βαθιά χειμερία νάρκη μακράς διάρκειας.
Ήταν 2,5 χρόνια πριν, αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές του 2015. Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2017. Από εκείνη την ημέρα στα λύκεια αρχίσαμε να βλέπουμε τις πλάτες των μαθητών, οι οποίοι σίγουροι για την κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, έχασαν κάθε κίνητρο και κάθε ενδιαφέρον σχεδόν για όλα τα μαθήματα.
Είναι απλό. Αφού ο βαθμός του σχολείου δεν μετράει πουθενά και αφού ούτως ή άλλως δεν μένει πλέον κανείς στην ίδια τάξη (ούτε καν από απουσίες), τι νόημα έχει να παρακολουθεί κανείς τον καθηγητή που βασανίζεται στον πίνακα; Τι νόημα έχει για τον μαθητή ν’ ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο, εκτός ίσως από δυο τρία μαθήματα που θα χρειαστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις της Γ Λυκείου;
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα αριστούχου μαθητή που στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις συγκέντρωσε 19.500 μόρια περνώντας με πολύ καλή σειρά στην ιατρική, ο οποίος μερικές μέρες πριν, στις ενδοσχολικές εξετάσεις, έδωσε σχεδόν λευκή κόλλα στα μαθηματικά, όπου βαθμολογήθηκε με 3.
Οι «μεταρρυθμίσεις» όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Την σχολική χρονιά 2016-17 καταργήθηκαν οι ενδοσχολικές εξετάσεις στα γυμνάσια, με εξαίρεση 4 μόνο μαθήματα. Αυτομάτως, όπως μπορούν να βεβαιώσουν οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε γυμνάσια, εξαφανίστηκε και το ενδιαφέρον των μαθητών για όλα τα μαθήματα, συμπεριλαμβανομένων και των τεσσάρων γραπτώς εξεταζομένων. Τα αποτελέσματα αυτής της «καινοτομίας» θα φανούν τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Μία άλλη φοβερή «καινοτομία» ήταν η θέσπιση των θεματικών εβδομάδων με τις «έμφυλες ταυτότητες» να διχάζουν εκπαιδευτικούς και γονείς. Να μην ξεχάσουμε και τις συνθετικές δημιουργικές εργασίες. Η μπαχαλοποίηση του δημόσιου σχολείου στα καλύτερά της.
Όμως και μέσα στο καλοκαίρι, που εσύ αναγνώστη λιαζόσουν στις παραλίες, η πολιτεία δεν έμεινε αδρανής. Μία ακόμη «καινοτομία» θα εφαρμοστεί από φέτος. Οι σημαιοφόροι στα δημοτικά θα επιλέγονται με κλήρωση ανάμεσα σε όλους τους μαθητές και όχι μόνο τους αριστούχους!
Και εδώ μπορεί κανείς ν’ αναρωτηθεί. Είναι για έναν μαθητή δημοτικού η σημαία το σωστό κίνητρο για να διαβάζει; Προφανώς και όχι. Έτσι η πολιτεία το κατάργησε, αλλά ξέχασε να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο.
Μακάρι όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί να είχαμε το χάρισμα να συνεπαίρνουμε τους μαθητές. Να τους μαγεύαμε με την παρουσία μας μέσα στην τάξη και να ήταν αυτό αρκετό για να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον. Μακάρι η απόκτηση της γνώσης να ήταν χαρά και όχι αγγαρεία για τους μαθητές μας.
Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.
- Τι είναι όλα αυτά κύριε; Πού θα μας χρειαστούν; Γιατί να τα μάθουμε;
Ρωτήστε έναν οποιοδήποτε εκπαιδευτικό, πόσες φορές έχει ακούσει την παραπάνω ερώτηση. Ρωτήστε τον πόσο βασανίζεται κάθε φορά που μπαίνει στην τάξη για να πείσει τους μαθητές να τον προσέξουν.
Γι’ αυτό χρειάζεται το κίνητρο αγαπητέ υπουργέ μας.
Είναι η σημαία κίνητρο; Είναι η υψηλή βαθμολογία κίνητρο; Είναι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο κίνητρο; Εδώ φαίνεται ότι οι απόψεις διαφέρουν.
Είναι προφανές ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα παιδιά των μη προνομιούχων είναι σε μειονεκτική θέση. Μήπως όμως το ίδιο δεν συμβαίνει παντού, ακόμα και στην πολιτική; Οι έχοντες πληρώνουν αδρά για να μας εκπροσωπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είναι δίκαιο; Όχι βέβαια.
Ευκαιρία λοιπόν να τ’ αλλάξουμε όλα.
- Με κλήρωση θα επιλέγεται ο σημαιοφόρος, όχι μόνο στο δημοτικό, αλλά επίσης στο γυμνάσιο και το λύκειο.
- Με κλήρωση θα γίνεται η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Με κλήρωση θα γίνεται η επιλογή των διευθυντών, όχι μόνο στα δημόσια σχολεία, αλλά γενικά στο δημόσιο.
- Με κλήρωση θα επιλέγονται οι τοπικοί άρχοντες.
- Και τέλος με κλήρωση θα επιλέγονται οι εκπρόσωποι του έθνους και ένας από αυτούς (πάλι με κλήρωση) θα επιλέγεται ως πρωθυπουργός.
Πόσο θα κρατήσει ο χειμώνας; Πότε θα τελειώσει η χειμερία νάρκη; Υπάρχει ελπίδα;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, ας κουβεντιάσουμε κάτι τελευταίο.
Την υπόσχεση για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων ακολούθησε η δήλωση του υπουργού ότι εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις δεν μπορεί να υπάρξει! Έτσι λοιπόν αντί για κατάργηση έχουμε διπλασιασμό των εξετάσεων, που εφεξής θα ονομάζονται κεντρικά οργανωμένες εξετάσεις. Θα μετράει όμως και ο βαθμός του απολυτηρίου.
Δείτε τώρα τις δηλώσεις:
Πρόεδρος φροντιστών: Να επεκταθεί το μέτρο και στις υπόλοιπες τάξεις του λυκείου!
Πρόεδρος Ο.Λ.Μ.Ε.: Οι εκπαιδευτικοί θα λυγίσουν στις πιέσεις γονέων και μαθητών για μεγαλύτερες προφορικές βαθμολογίες!
Η πρώτη δήλωση … ασχολίαστη. Δεν κρατιέμαι όμως να μη σχολιάσω τη δεύτερη.
Αγαπητέ Πρόεδρε, από τις πληροφορίες που έχεις, πιστεύεις ότι οι συνάδελφοί μας βάζουν μικρούς ή μεγάλους βαθμούς στους μαθητές τους; Έχεις ακούσει σε κάποιο σχολείο να γίνεται κλήρωση για τη σημαία ανάμεσα σε 30 μαθητές που έχουν βαθμό καθαρό 20; Μην ανησυχείς. Δεν θα λυγίσουμε, γιατί είμαστε ήδη λυγισμένοι. Ίσα ίσα που μπορεί να συμβεί ακριβώς το αντίθετο και ν’ αρχίσουμε να αξιολογούμε τους μαθητές μας δικαιότερα.
Αγαπητέ αναγνώστη, εσύ τι πιστεύεις; Υπάρχει ελπίδα;
Κι όμως υπάρχει. Αρκεί κάποιοι να προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Έχει δίκιο ο υπουργός. Δεν μπορεί να υπάρξει εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τουλάχιστον στις σχολές υψηλής ζήτησης, χωρίς κάποιου πανελλαδικές εξετάσεις. Αν όμως θέλουμε πραγματικά να αναβαθμίσουμε το Λύκειο, πρέπει να δώσουμε κίνητρα στους μαθητές μας.
Δυστυχώς, η αγάπη για τη γνώση, δεν αποτελεί κίνητρο σχεδόν για κανέναν. Ένας καλός βαθμός (που όμως δεν μετρά πουθενά) και ένα χτύπημα στην πλάτη του στυλ «μπράβο μεγάλε» δεν φτάνει. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν. Ωστόσο ένα «λάθος» κίνητρο είναι καλύτερο από το «καθόλου» κίνητρο. Μέχρι να βρούμε το «σωστό», ας βολευτούμε και με το «λάθος» κίνητρο.
Η μόνη λύση είναι να υπολογίζονται για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση (σε κάποιο ποσοστό) οι επιδόσεις των μαθητών και στις τρεις τάξεις του λυκείου. Δεν είναι δυνατόν η προσπάθεια που καταβάλλει ένας μαθητής σε ολόκληρο το λύκειο, να μην λαμβάνεται πουθενά υπόψη. Δεν είναι ούτε λογικό ούτε δίκαιο.
Κάποιοι θα αναρωτηθούν. Πώς θα εξασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνονται αδικίες; Θα υπάρχουν πλασματικές βαθμολογίες; Πώς θα ελέγχονται οι εκπαιδευτικοί; Τι θα γίνει με τα ιδιωτικά σχολεία;
Οι ερωτήσεις αυτές έχουν εύκολες και απλές απαντήσεις. Ασφαλιστικές δικλείδες υπάρχουν πολλές. Αρκεί να τις αναζητήσει κανείς. Εμείς πάντως ως εκπαιδευτικοί είμαστε έτοιμοι. Τόσα χρόνια χειμώνας βαρεθήκαμε. Η άνοιξη είναι κοντά. Θα την αφήσετε να έρθει;
Καλή σχολική χρονιά!!
Γιώργος Βαρδακώστας
