Αν αισθάνεσαι καλά, αν έχεις κέφια, μη διαβάσεις αυτό το κείμενο. Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην ξέρεις. Μην κάνεiς κι εσύ το ίδιο ...
Αν αισθάνεσαι καλά, αν έχεις κέφια, μη διαβάσεις αυτό το κείμενο. Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην ξέρεις. Μην κάνεiς κι εσύ το ίδιο λάθος, που έκανα κι εγώ. Το λάθος, που θα με σημαδεύει για την υπόλοιπη ζωή μου.
Είναι Κυριακή απόγευμα. Ζεσταίνομαι παρά το ότι έχω δύο ανεμιστήρες να με βαράνε. Ταξιδιώτης του Internet, αναζητώ ενδιαφέρουσες ειδήσεις, κάτι για να ξεχάσω τη ζέστη. Ξαφνικά σε μια ειδησεογραφική σελίδα του facebook μου τραβά την προσοχή μια ανάρτηση. Ένας άντρας με πορτοκαλί στολή είναι ξαπλωμένος στο έδαφος με τα χέρια πίσω από την πλάτη. Ο τίτλος λέει:
«Παλουκωτές κεφαλιών. Κρεσέντο ανθρωποθυσιών. Έτσι τιμωρούνται ο καταδότες του ISIS».
Σε διαφορετική περίπτωση θα το είχα προσπεράσει. Άλλωστε οι μπούρδες του κάθε blogger και η αγωνία του για μερικά κλικ παραπάνω, έχω αποφασίσει ότι δεν αξίζουν τον πολύτιμο χρόνο μου.
Έλα όμως που αυτή τη φορά δεν έγινε έτσι. Θες η κακιά στιγμή, θες η ζέστη, θες ο διάβολος, που δε σ’ αφήνει ν’ αγιάσεις, αυτή τη φορά το πάτησα. Κλικ.
Ανοίγει η σελίδα και διαβάζω ένα λιτό κείμενο. Αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο ISIS τιμωρεί τους καταδότες. Τους αποκεφαλίζουν και παλουκώνουν τα κεφάλια.
Ο καθένας μπορεί να γράψει ένα τέτοιο κείμενο. Ίσως είναι έτσι, ίσως όχι.
Στο τέλος, ο συντάκτης του κειμένου με προειδοποιεί. Ακολουθεί σκληρό βίντεο … απαγορεύεται σε ανήλικους κάτω των 18.
Σκέφτομαι ότι είμαι ενήλικος και μάλιστα πολύ πάνω των 18. Σκέφτομαι επίσης ότι, όταν κάποιος μου λέει ότι δεν πρέπει να κάνω κάτι, πιο πολύ μου το λέει για να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Δε βαριέσαι. Χρόνο έχω και δεν τρομάζω εύκολα, οπότε αγνοώ την προειδοποίηση και πατάω το δεύτερο κλικ, αυτό, που θα θυμάμαι σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Το εικοσάλεπτο βίντεο ξεκινάει.
Σκόρπιες εικόνες στην αρχή, που προσδιορίζουν γεωγραφικά τον τόπο. Μέση Ανατολή. Μια σημαία του ISIS δεν αφήνει αμφιβολία. Πρόκειται για εδάφη, που ελέγχονται από τους τζιχαντιστές. Μια γυναίκα χτυπάει με ένα ραβδί έναν άντρα με το κοινό να παρακολουθεί, ένα χέρι δεμένο και κάποιος ετοιμάζεται να το κόψει, χωρίς όμως να μας το δείχνε κομμένο τελικά.
Δε μασάω και συνεχίζω. Η γλώσσα είναι αραβική, όμως η εικόνα είναι εύγλωττη. Μοιάζει με ταινία. Περιγράφει τη ζωή 5 αντρών που ζουν και εργάζονται κάπου στη Συρία ή το Ιράκ. Κάποια στιγμή τους πλησιάζει κάποιος άγνωστος και τους πείθει να δίνουν πληροφορίες για πιθανούς στόχους των αμερικανών ή των ρώσων, ποιος ξέρει. Ακολουθούν βομβαρδισμοί και εικόνες πτωμάτων, ακόμα και μωρών. Το αίμα ρέει άφθονο και τα πράγματα σοβαρεύουν. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να συνεχίσω. Άλλωστε είπαμε, μοιάζει με ταινία.
Οι εικόνες καταστροφής συνεχίζονται. Οι 5 άντρες συνεχίζουν το έργο τους μέχρι που κάποια στιγμή συλλαμβάνονται. Εξακολουθώ να νομίζω ότι βλέπω ταινία και ότι οι 5 άντρες είναι ηθοποιοί. Έχουν περάσει τα 10 από τα 20 λεπτά και εγώ βλέπω πόσο εκπαιδευμένος είναι ο στρατός του ISIS και τα σχετικά.
Στη συνέχεια οι 5 άντρες ντυμένοι με πορτοκαλί στολές φαίνονται μετανιωμένοι και μιλάνε στην κάμερα. Μάλλον εξηγούν τα εγκλήματά τους και πόσο λάθος έκαναν ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Βαρέθηκες; Μακάρι και εγώ να είχα βαρεθεί και να σταμάταγα το βίντεο σ’ αυτό το σημείο.
Το πλάνο αλλάζει. Οι 5 άντρες με τις πορτοκαλί στολές, είναι δεμένοι πισθάγκωνα γονατισμένοι στο έδαφος ο ένας δίπλα στον άλλο. Άλλοι 5 άντρες εμφανίζονται. Αυτοί είναι μαυροντυμένοι. Οι τέσσερις φοράνε κουκούλα. Ο πέμπτος κάνει κάποιου είδους κήρυγμα. Εκτοξεύει απειλές. Και οι 5 κρατάνε μαχαίρια.
Οι 5 άντρες με τις πορτοκαλί στολές φαίνονται καταπονημένοι, όχι όμως ιδιαίτερα φοβισμένοι, κάτι που ενισχύει την πεποίθησή μου ότι πρόκειται για ηθοποιούς. Δεν προσπαθούν να διαφύγουν, δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Απλώς περιμένουν.
Οι 5 μαυροντυμένοι παίρνουν θέση από πίσω τους. Τους τοποθετούν σε ημικύκλιο. Με το ένα χέρι τους τραβούν από τα μαλλιά και με το άλλο τοποθετούν τα μαχαίρια κάτω από το λαιμό τους.
Μπορεί να σας έχει τύχει να παρακολουθήσετε τέτοιες σκηνές στα δελτία των ειδήσεων. Στη συγκεκριμένη φάση το βίντεο θολώνει και συνήθως σταματά.
Τι ηλίθιος που είμαι. Αυτό δεν είναι δελτίο ειδήσεων.
Το μαχαίρι κόβει το λαιμό και το αίμα πετάγεται σαν από βρύση. Αποκλείεται σκέφτομαι. Πρόκειται εφέ. Αφού είναι ηθοποιοί. Πριν το καταλάβω το μαχαίρι συνεχίζει να κόβει. Κάνω εμετό ακριβώς τη στιγμή που κόβεται ολόκληρο το κεφάλι. Όταν επιστρέφω από την τουαλέτα, τα κεφάλια είναι καρφωμένα σε παλούκια με το αίμα να συνεχίζει να στάζει.
Σοκ. Ανατριχίλα. Τρόμος. Φρίκη. Δε νομίζω ότι γνωρίζω κάποια λέξη που να μπορεί να περιγράψει αυτό το συναίσθημα. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξανακοιμηθώ χωρίς εφιάλτες.
Έχω δει εκατοντάδες ταινίες και ντοκιμαντέρ. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το αίμα, ήξερα όμως ότι ήταν ψέματα. Ειδικά εφέ.
Και τώρα αυτό. 5 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μπροστά στα μάτια μου. Όχι στα ψέματα. Στ’ αλήθεια. Δεν ήταν σφαίρα, δεν ήταν έκρηξη, δεν ήταν τροχαίο ατύχημα. Δεν ήταν ηλεκτρική καρέκλα ή θανατηφόρα ένεση. Δεν ήταν καν μία μάχη σώμα με σώμα.
5 άνθρωποι δεμένοι χειροπόδαρα σαν κατσίκια. Χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης. Θάνατος αργός, βασανιστικός, μαρτυρικός. Στο όνομα του Αλλάχ.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Γιατί τέτοια αγριότητα;
Φίλε αναγνώστη, μην έχεις καμία αμφιβολία ότι έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Θα μπορούσα απλά να σου δώσω το link. Έτσι για να σε τιμωρήσω. Να πάθεις ότι έπαθα και εγώ. Όμως όχι. Μην κάνεις το ίδιο λάθος. Όσο δυνατά κι είναι μερικές φορές τα λόγια, όση αηδία κι αν ένιωσες, δεν συγκρίνεται με τίποτα με το σοκ, που προκαλεί η εικόνα.
Μην αγνοείς όμως την πραγματικότητα. Θέλουν να σε κάνουν να φοβάσαι και καλά θα κάνεις να φοβάσαι λίγο. Άσχημα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο. Τα περισσότερα τα αγνοούμε. Και η άγνοια αυτή ίσως είναι ένα είδος προστασίας. Όμως ας έχουμε το νου μας. Ο τρόμος ζει στη γειτονιά μας. Κάποια στιγμή ίσως χτυπήσει την πόρτα μας.
Γιώργος Βαρδακώστας
