Επανάσταση του 1821 Είναι ντροπή μας ένα γένος που με το αίμα του Πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά να παραδε...
 |
| Επανάσταση του 1821 |
Είναι ντροπή μας ένα γένος που με το αίμα του Πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν - στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίψουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που 'ναι πιο δαιμονισμέ-νοι από τους Τούρκους.
25η Μαρτίου 2016 και η Ελλάδα πάλι βρίσκεται στην "μπούκα" της σύγχρονης "ιεράς συμμαχίας" που χάριν της ...εξέλιξης της real politik μετονομάσθη σε "Ευρωπαϊκή ένωση".
(Παπουλάκος)
Ο αλήστου μνήμης καγκελάριος Κλέμενς φον Μέτερνιχ ήταν αυτός που ...οραματίσθηκε και τελικά πραγματοποίησε την "ιερή συμμαχία" μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815.
Επίσης ήταν αυτός που φανατικά πρότεινε να επέμβουν οι μεγάλες δυνάμεις και να καταστείλουν την εξέγερση των "ραγιάδων τρομοκρατών" λέγοντας:
«Η Ελλάδα είναι λέμβος άνευ εδάφους και πηδαλίου - πέρα απ' τα ανατολικά μας σύνορα. 300 ή 400 χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι, παλουκωμένοι δεν σημαίνει τίποτα για μας.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πνίξαμε δύο επαναστάσεις, στη Νεάπολη και στο Πεδεμόντιο.
Ας ελπίσουμε ότι και η κρίση στην Ανατολή δεν θα 'χει καλύτερη τύχη.
Οι Έλληνες είναι επικίνδυνος λαός, η επανάστασή τους πρέπει να συντριβεί» (Κ. Σιμόπουλος, «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», σελ. 400)
Δυστυχώς για τους "Φραγκο-λεβαντίνους" και τους λοιπούς συγγενείς των προτεσταντών Νιμπελούγκεν "προοδευτικών" , οι Ρωμιοί πολεμώντας για την πίστη και την ελευθερία τους νίκησαν και από "επικίνδυνοι τρομοκράτες" έγιναν απελευθερωμένοι Έλληνες .
Και επειδή δεν κατάφεραν να μας στραγγαλίσουν ή να μας παλουκώσουν σκέφτηκαν να μας στείλουν για βασιλιά έναν δικό τους μια και εμείς κουρελήδες και απολίτιστοι δεν ξέραμε από ..."τέτοια".
Ήταν η πρώτη φορά που οι Ευρωπαίοι μας έβαλαν σε επιτήρηση.
Τα χρόνια που πέρασαν ήταν δύσκολα , βασιλείες, δημοκρατίες, δικτατορίες, πόλεμοι, κατοχές.
Με κάθε τρόπο οι "φίλοι" μας προσπάθησαν να αποτελειώσουν αυτό που άφησαν στη μέση φεύγοντας οι Τούρκοι.
Ο Έλληνας απρόβλεπτος δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί σε όσα ήθελαν να τον "εκπαιδεύσουν" οι ξένοι "ιεραπόστολοι" , πάντα είχε το δικό του Ευαγγέλιο που το φύλαγε βαθειά στον κόρφο του ακόμα κι όταν φίλαγε το χέρι του Όθωνα ή χειροκροτούσε την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ .
Ίσως γι΄αυτό δεν κατάλαβε ποτέ κανένας ξένος ή ντόπιος υποτελής τα εσωτερικά όρια αυτής της αδούλωτης ψυχής , αφού όταν τα ξεπερνούσε βρισκόταν μπροστά σε ένα θηρίο ανήμερο έτοιμο να διαλύσει τα πάντα.
Τον Σεπτέμβριο 1994 ο δρ. Χένρυ Κίσσιγκερ μιλώντας σε ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον σε τελετή βράβευσής του ενώπιον κορυφαίων στρατιωτικών, πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων της Αμερικανικής ελίτ, περιέγραψε με την ίδια "γλαφυρότητα" του Μέτερνιχ το " φαινόμενο Έλληνας" και τους τρόπους ...αντιμετώπισής του:
"Ο λαός των Γραικών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτεί. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή.
Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας" .
"The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East" .
Το γεγονός ότι η επανάσταση, όχι μόνο θα ξεσπάσει παρά και κόντρα στην πολιτική βούληση της ηγεσίας , αλλά θα διαρρήξει και τον αξιακό πυρήνα της κοσμοθεωρίας της «…το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού έθνους αντί να δείξει την απέραντη ευγνωμοσύνη [στο σουλτανικό κράτος] ξέχασε αυτή την απέραντη ευγένεια με την άρνηση και καταπάτηση των θεσμών που παραγγέλλουν πλήρη υποταγή και υπακοή σ’ αυτή την ουρανοσκεπή αυτοκρατορική δύναμη».
Για πρώτη φορά τόσο μαζικά, οι αναμφισβήτητα θρησκόληπτοι ραγιάδες και σ’ ολόκληρο τον «ελλαδικό χώρο» θ’ αρνηθούν ν’ ακολουθήσουν τις απειλητικές προσταγές «…να καταθέσουν», δηλαδή, «αμέσως τα όπλα τους και να επανέλθουν στην αρχική κατάσταση της τέλειας και νόμιμης υποταγής», και θα συνεχίσουν με πάθος «τα άσκοπα κινήματα, που τόσα τρελά σχεδιάστηκαν υπό την επήρεια του άθλιου Δαίμονα», κινήματα στα οποία θα πάρουν μέρος, μαζί με τους χιλιάδες καταπιεσμένους, και εκατοντάδες απλοί κληρικοί, αρνούμενοι στην πράξη τις εντολές μιας κοσμοθεωρίας που επαγγελλόταν την, μέσω μιας αναξιοπρεπούς επιβίωσης, κατάκτηση της βασιλείας των ουρανών και προκρίνοντας το ρίσκο του αγώνα για την απόκτηση της ελευθερίας επί της γης.
«Οι επαναστάσεις δεν αυτοσχεδιάζονται, δεν γίνονται αυθαίρετα ούτε από άτομα ούτε ακόμα από τα πιο δυνατά σωματεία. Ανεξάρτητα από κάθε θέληση κι από κάθε συνωμοσία, οδηγούνται πάντοτε απ’ την πίεση των πραγμάτων. Μπορούμε να τις προβλέψουμε προαισθανόμενοι, καμιά φορά, το πλησίασμά τους, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να επιταχύνουμε την έκρηξή τους».
Το ιστορικό αξίωμα που θέλει τις μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις να συλλαμβάνουν κατά κανόνα εξ απροόπτου και σε βαθύ λήθαργο τις βαρυστομαχιασμένες απ’ τον εκμεταλλευτικό δείπνο και σίγουρες –παρά τα έκδηλα σημάδια της αρρώστιας– για την ευρωστία τους εξουσίες, αλλά συνήθως και τους καραδοκούντες επίδοξους διαχειριστές της κληρονομιάς τους, θα βρει την εφαρμογή του και στην ελλαδική περίπτωση.
Νίκος Χατζηαυγουστίδης
