Καλωσορίζω τον εκλεκτό και συμπαθή συνάδελφο στο δημόσιο διάλογο. Ξέρω ότι για να γράψει κανείς ένα κείμενο τεσσάρων σελίδων, απαιτούν...
Καλωσορίζω τον εκλεκτό και συμπαθή συνάδελφο στο δημόσιο διάλογο. Ξέρω ότι για να γράψει κανείς ένα κείμενο τεσσάρων σελίδων, απαιτούνται πολλές ώρες. Χρόνος πολύτιμος, που θα πρέπει κανείς να αφαιρέσει από την οικογένειά του και από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του. Με σεβασμό λοιπόν στο προσωπικό χρόνο που ο συνάδελφος έκρινε ότι έπρεπε να μου αφιερώσει, είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω. Τι να κάνω; Είναι στη φύση μου, όπως αναφέρεται και στο κείμενο.
Άλλωστε χωρίς την απάντηση αυτή, δεν θα υπήρχε απολύτως τίποτα στο εν λόγω κείμενο, που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Θα πρέπει να πω ότι αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή, που κάποιοι έχουν αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο για να αναλύσουν τα κείμενά μου, έτσι ώστε να μπορούν να τα αναγνωρίζουν ακόμα κι όταν δεν έχουν την υπογραφή μου!!
Συνάδελφε, εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, πιθανώς αναρωτιέσαι.
- Μα καλά, τι συμβαίνει; Γιατί αυτό το δημόσιο ξεκατίνιασμα; Τι παιχνίδια παίζονται; Γιατί τρώγονται μεταξύ τους; Τι έχουν να κερδίσουν ή, ίσως πιο σωστά, τι έχουν να χάσουν;
Κάποτε είχαμε και εμείς τις ίδιες απορίες, μα όχι τώρα πια. Είναι πολλά αυτά που παίζονται. Άλλωστε είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Και δεν αναφέρομαι στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια, αλλά στις βουλευτικές εκλογές, που είναι αυτές που τους ενδιαφέρουν περισσότερο.
Από μικρά ρουσφετάκια που δεν μπορούν εύκολα να κάνουν, μέχρι τις κρίσεις για τα στελέχη της εκπαίδευσης, που βιώσαμε πέρυσι, με τα προσυμπληρωμένα έντυπα βαθμολόγησης των υποψηφίων Διευθυντών πριν ακόμα διαβαστεί το βιογραφικό τους και πριν τη συνέντευξη!
Όμως, είναι δυνατόν ένας μόνο άνθρωπος να κάνει τη διαφορά σ’ ένα πενταμελές ή επταμελές συμβούλιο; Κι όμως είναι. Όχι επειδή είναι πιο μάγκας ή πιο βροντόφωνος ή πιο τσαμπουκαλής.
Τη διαφορά την κάνει επειδή αφιερώνει άπειρο χρόνο για να διαβάζει νόμους, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους. Επειδή δεν κλείνει ποτέ το τηλέφωνο και ασχολείται ατελείωτες ώρες με τον κάθε συνάδελφο ξεχωριστά. Και φυσικά επειδή χρησιμοποιεί σωστά το ένα και μοναδικό όπλο που έχει.
Ναι. Το μόνο μας όπλο σ’ αυτόν τον αγώνα είναι ο δημόσιος λόγος. Πολλές φορές κινούμαστε πάνω στα όρια και ίσως μερικές φορές να τα ξεπερνάμε κιόλας. Όμως δε γίνεται αλλιώς. Είναι το μόνο μας όπλο και το μόνο που φοβούνται. Φροντίζουμε ώστε οι συνάδελφοί να ενημερώνονται σωστά. Επεμβαίνουμε ώστε να διορθώνονται άμεσα τα λάθη και οι αδικίες. Προχωρούμε σε δημόσιες καταγγελίες, όταν διαπιστώνουμε ότι δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για εσκεμμένες ενέργειες. Ασκούμε κριτική και φυσικά, εννοείται, είμαστε έτοιμοι να την δεχτούμε κιόλας.
Πράγματι είναι έντιμο να βγει κανείς και να πει δημόσια:
- Δεν συμφωνώ με το να υπάρχουν ολιγομελή τμήματα «χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς όρους».
Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαμε με την παραπάνω πρόταση. Καλό είναι βέβαια να μας πει κάποιος και ποιες θα έπρεπε να είναι αυτές οι προϋποθέσεις, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Από την άλλη όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ατιμία, απ’ το να έχει κανείς δύο πρόσωπα. Με το ένα πρόσωπο συμπαρίσταται στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που ζητούν να εγκριθούν τα ολιγομελή τμήματα. Με το άλλο όμως πρόσωπο, το κομματικό, παίρνει κρυφά τηλέφωνο στον κυβερνητικό βουλευτή για να τον ενημερώσει και να τον συμβουλέψει να είναι στα γραφεία του κόμματος και τι να πει, όταν θα έρθουν οι διαμαρτυρόμενοι να καταθέσουν ψήφισμα. Αμέσως μετά ασκεί πιέσεις στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου ώστε οι μαθητές να μην πάνε στα γραφεία του κυβερνητικού κόμματος για να διαμαρτυρηθούν!
Συνάδελφε, στα χρόνια που πέρασαν, τίποτα δεν άλλαξε. Μόνο τα χρώματα. Οι πράσινοι και οι μπλε έγιναν ροζ. Το βλέπουμε καθημερινά, τόσο στα υπηρεσιακά συμβούλια, όσο και στα συνδικαλιστικά όργανα. Μερικές φορές πρόκειται πράγματι για «γελοιότητα χωρίς όρια» και δεν σας κρύβουμε ότι συχνά το διασκεδάζουμε.
- Διαφωνώ μεν, αλλά υπερψηφίζω.
- Συμφωνώ μεν, αλλά καταψηφίζω.
- Ψηφίζω λευκό γιατί είμαι ο Πόντιος Πιλάτος.
Και η καινούργια καταπληκτική εφεύρεση που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα.
- Δεν συμφωνώ με τη διαδικασία και αποχωρώ. Μην τολμήσετε να βάλετε το όνομά μου κάτω από το κείμενο της ΕΛΜΕ κι ας είμαι και Γραμματέας. Αλλά ακόμα κι αν το βάλετε, εγώ θα αλλοιώσω το έγγραφο της ΕΛΜΕ και θα το αφαιρέσω. Στη συνέχεια θα το στείλω παραποιημένο στα ΜΜΕ κι αν κάποιος το προσθέσει από μόνος του θα κάνω καταγγελία στον εισαγγελέα!!
Η αλλαγή από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ήταν απότομη. Κάποιοι δεν πρόλαβαν να προσαρμοστούν και απέκτησαν πολλαπλές προσωπικότητες, φαινόμενο γνωστό στη ψυχιατρική.
Όταν πριν από έξι χρόνια ασχολήθηκα για πρώτη φορά με τα συνδικαλιστικά, δεν το έκανα για λόγους ιδεολογικούς ή πολιτικούς. Το έκανα από θυμό και αγανάκτηση για τα όσα συνέβαιναν γενικά στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης και ειδικότερα στον πολύπαθο νομό μας, όπου οι κομματικοί συνδικαλιστάδες σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση, έκαναν όργια.
Τι πιο τίμιο από το ν’ απευθυνθώ στους συναδέλφους μου και να τους πω:
«Συνάδελφοι, το να σας εκπροσωπούμε στα υπηρεσιακά συμβούλια και στα συνδικαλιστικά όργανα είναι κοπιαστικό, φοβερά χρονοβόρο και έχει συνέπειες για εμάς, που όλα αυτά τα χρόνια δεχόμαστε έναν ανηλεή πόλεμο. Ωστόσο δεν είμαστε φυγόπονοι, ούτε αρνούμαστε να εκτελέσουμε το καθήκον που εσείς μας αναθέσατε. Αν επιθυμείτε, εμείς θα συνεχίσουμε να το κάνουμε από σεβασμό στην ψήφο σας και επειδή δεν θα θέλαμε όλοι οι αγώνες μας να πάνε χαμένοι.
Από την άλλη όμως, κρίνοντας από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, βλέπουμε μια επιστροφή των συναδέλφων προς τις κομματικές παρατάξεις και εκτιμούμε πως το πιο πιθανό είναι να μην εκλέξουμε αιρετό στο επόμενο ΠΥΣΔΕ. Θα μπορούσαμε να μην κατεβούμε στις εκλογές και να αποφύγουμε μία πιθανή ήττα. Επιλέξαμε όμως να αφήσουμε αυτή την επιλογή σε σας. Θα σεβαστούμε την επιθυμία σας, αλλά θα μας επιτρέψετε, αν δεν εκλεγούμε, ν’ αποσυρθούμε από τα συνδικαλιστικά πράγματα, μιας και δεν είμαστε επαγγελματίες συνδικαλιστές και δεν θα θέλαμε να σας εκπροσωπούμε με το ζόρι.»
Αν αυτή την καθαρή θέση κάποιοι την θεωρούν εκβιασμό, τότε μπορούν να μας ρίξουν μία μούντζα και να επιλέξουν οποιαδήποτε άλλη κομματική παράταξη για να ρίξουν την ψήφο τους.
Μέχρι εδώ το κείμενο που διάβασες είναι πολύ σοβαρό. Επειδή όμως είναι κι αυτό στη φύση μου, δεν μπορώ να συγκρατηθώ και να μην μετατρέψω το υπόλοιπο κείμενο σε «γελοιότητα χωρίς όρια». Ώρα λοιπόν για ξεκατίνιασμα.
Το παρελθόν δεν μπορώ να το αλλάξω, ούτε και θέλω. Μπορώ όμως ν’ αλλάξω το μέλλον. Θα θυμίσω στον εκλεκτό συνάδελφο την εποχή που χαμογελώντας πονηρά μου έλεγε:
- Δίκιο έχεις με τους γυμναστές. Δεν πιάνεις όμως και τους θεολόγους;
Κάποιοι άλλοι πρώην και νυν διευθυντές μου ζητούσαν να «περιλάβω» τους προφορικά εξεταζόμενους. Παραγγελιά! Ο καθένας έκανε και από μία. Τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε έξι. Όταν τα κείμενα αφορούν τους άλλους τρίβουμε τα χέρια μας και γελάμε. Όταν όμως αφορούν τους δικούς μας, είναι λιβελογραφήματα.
Ως παράταξη, από σεβασμό προς τους νεκρούς στο Μάτι, αφήσαμε εντελώς ασχολίαστη την εθνική τραγωδία. Δεν είπαμε τίποτα για τις κυβερνητικές ευθύνες, για τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που υπερηφανεύονταν ότι τα έκαναν όλα σωστά και για τα κρατικά και κρατικοδίαιτα ΜΜΕ που πανηγύριζαν για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετώπισε το θέμα.
Επειδή όμως η «λάσπη στον ανεμιστήρα» είναι συνηθισμένη πρακτική των λασπολόγων, που τέσσερα χρόνια τώρα διατυμπανίζουν ότι είναι με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω (με το μέσα πόδι να είναι πιο βαρύ απ’ το έξω), οφείλουμε μία απάντηση.
ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν ήρθε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ θέμα για οικονομική ενίσχυση των πληγέντων στο Μάτι. Το κείμενο που ο συνάδελφος «αποκαλύπτει», αποτελεί μέρος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που ανταλλάσσουν τα μέλη του Δ.Σ. μεταξύ τους και στο οποίο εκφράζουμε την εύλογη αμφισβήτησή μας για το πού θα καταλήξουν τα χρήματα των συναδέλφων μας. Εννοείται ότι δεν εμπιστευόμαστε καθόλου όλους αυτούς που έχουν αφήσει τη διαχείριση των τεράστιων κονδυλίων για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στις «δικές» τους ΜΚΟ και σε κάθε λογής «Αλληλέγγυους».
Από την άλλη όμως, ο συνάδελφος, σκοπίμως ξεχνά, πόσες φορές έχουμε φέρει στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ περιπτώσεις συναδέλφων που έχουν πραγματική ανάγκη βοήθειας. Επίσης ξεχνά ότι ο ίδιος είναι πάντα αρνητικός σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Για τις ανάγκες των συναδέλφων η ΕΛΜΕ δεν μπορεί να το «παίζει» φιλανθρωπικό σωματείο, αλλά για τις ανάγκες της κυβερνητικής προπαγάνδας δεν υπάρχει πρόβλημα.
Ωστόσο η δημοσιοποίηση με τη γνωστή μεθοδολογία του κολλάζ των συνομιλιών μεταξύ των μελών του Δ.Σ., μας δίνει το δικαίωμα να πράξουμε στο μέλλον το ίδιο προς τέρψη των συναδέλφων μας, που δεσμευόμαστε ότι θα κατουρηθούν από το γέλιο.
Το τελευταίο θέμα στο οποίο θέλω ν’ απαντήσω είναι πιο πολύ σοβαρό παρά αστείο. Δεν υπάρχει λογαριασμός facebook με όνομα ΕΛΜΕ Πιερίας. Υπάρχει ομάδα ΕΛΜΕ Πιερίας, που δημιουργήθηκε το 2015 μετά από δική μου πρόταση, όταν ήμουν Πρόεδρος της ΕΛΜΕ και ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. Διαχειριστής στη δημόσια αυτή ομάδα είμαι εγώ, όπως μπορεί να δει οποιοσδήποτε πατώντας στην ενότητα «Μέλη». Εκεί μπορεί να δει και τα υπόλοιπα 530 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία είναι εκπαιδευτικοί.
Στην ομάδα αυτή, που αποτελεί ελεύθερο βήμα δημοκρατικής έκφρασης, μπορούν όλοι να διατυπώνουν ελεύθερα την άποψή τους, μεταξύ των οποίων και ο καλός συνάδελφος που ανήρτησε εκεί το δικό του κείμενο εναντίον μου!
Επιχειρήθηκε επανειλημμένα από τις κομματικές παρατάξεις να πάρουν τον έλεγχο της ομάδας και να επιβάλλουν λογοκρισία, επιτρέποντας μόνο τις αναρτήσεις που τους βολεύουν, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν το έχουν καταφέρει.
Ο λόγος που τους ενοχλεί η συγκεκριμένη ομάδα και κάποια λίγα blog είναι ότι δεν μπορούν να τα ελέγξουν, κάτι που κάνουν με ευκολία στα περισσότερα ΜΜΕ. Ως Κίνηση Ελεύθερων Εκπαιδευτικών, αλλά και εγώ προσωπικά έχουμε επανειλημμένως πέσει θύματα λογοκρισίας.
Πιο πρόσφατο, αλλά σίγουρα όχι τελευταίο είναι το φαινόμενο να μπλοκάρονται από το σχολικό δίκτυο και από την Google τα email που αποστέλλουμε στους συναδέλφους, αλλά και στις σχολικές μονάδες. Η δύναμη της εξουσίας βλέπεις.
Επειδή όμως κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον και επειδή μπορεί να ξαναείμαι υποψήφιος στις επόμενες κρίσεις των Διευθυντών το 2020, για να αποφύγω να μου βάλουν έναν από τους χαμηλότερους βαθμούς στη συνέντευξη όπως συνέβη πέρυσι, υπόσχομαι να είμαι καλό παιδί, να μη βρίζω και να μη λιβελογραφώ εναντίον κομματικών παρατάξεων ή κομματικών εγκάθετων. Επίσης δεσμεύομαι να μην διακωμωδώ τα συνδικαλίσματά τους και να μην ψυχαγωγώ τους συναδέλφους μου, αφήνοντας τους μέσα στη μιζέρια, στην οποία μας έχουν καταδικάσει όσοι διαχειρίζονται τις τύχες μας
Όποιος καεί με τον χυλό … φυσά και τον Καψάλη!
Γιώργος Βαρδακώστας
ΥΓ: Όταν ήμουν Πρόεδρος της ΕΛΜΕ, δεν μου επιτρεπόταν να αρθρογραφώ και να έχω προσωπική άποψη γιατί είχα λέει θεσμικό ρόλο. Ο παραπάνω συνάδελφος μου είχε τονίσει ότι ακόμα και για να βήξω θα έπρεπε να παίρνω την άδειά του. Εννοείται ότι τις απαγορεύσεις αυτές τις έγραψα εκεί που έπρεπε. Άλλωστε ακόμα και τα ευνουχισμένα σκυλάκια, έχουν άλλου είδους φυσικές ανάγκες. Ε, τώρα … αν ξεφύγει και καμιά σταγόνα δε χάθηκε κι ο κόσμος.
