Page Nav

{fbt_classic_header}

Τελευταια νεα:

latest

Υποκριτές

Μερικά πράγματα, όσο κι αν έχω γίνει εντελώς αναίσθητος, συνεχίζουν να μου προκαλούν εντύπωση. Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Πόσο πί...

Υποκριτές

Μερικά πράγματα, όσο κι αν έχω γίνει εντελώς αναίσθητος, συνεχίζουν να μου προκαλούν εντύπωση.

Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Πόσο πίσω; Όσο χρειάζεται για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι. Το παράδειγμα, για να μην έχουμε κανένα θέμα, ας πούμε ότι είναι φανταστικό. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική. Άλλωστε στην Ελλάδα του 21ου αιώνα αποκλείεται να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.

Υπήρχε ένας νόμος που έλεγε ότι για να γίνεις Διευθυντής Δευτεροβάθμιας, έπρεπε πιο μπροστά να έχεις θητεύσει ως Διευθυντής σε κάποιο Λύκειο.

Ο Αιρετός ήθελε να γίνει Διευθυντής Δευτεροβάθμιας. Θα ήταν το επιστέγασμα μιας λαμπρής συνδικαλιστικής πορείας. Άλλωστε, γι’ αυτό δεν γίνεται κανείς συνδικαλιστής; Για να δικαιωθούν όμως οι αγώνες του Αιρετού έπρεπε να βρεθεί σχολείο  και μάλιστα λύκειο.

Και πού είναι το πρόβλημα; Ας φτιάξουμε ένα λύκειο, εκεί που υπάρχει μόνο γυμνάσιο. Έλα όμως που δεν υπάρχει χώρος για να λειτουργήσουν και τα δύο σχολεία! Και πάλι κανένα πρόβλημα. Μέχρι να χτίσουμε το καινούργιο κτίριο, τα δύο σχολεία θα συστεγάζονται. Διπλοβάρδια το λένε. Το λογικό είναι να εναλλάσσονται τα δύο σχολεία πρωί απόγευμα. Έλα όμως που ο Αιρετός είχε απογευματινή δραστηριότητα, που δεν έπρεπε να διαταραχθεί! Αποφασίστηκε λοιπόν το νέο σχολείο, το λύκειο, να λειτουργεί πρωί και το γυμνάσιο απόγευμα

Το σχολείο αποδείχθηκε «ιδιαίτερο», αφού από εκεί πέρασαν κι άλλοι σπουδαίοι. Ο επόμενος διευθυντής του, αν και δεν είχε κανένα απολύτως τυπικό προσόν, βαθμολογήθηκε στη συνέντευξη με μεγάλο βαθμό στις κρίσεις του 2007 κι έτσι «αξιοκρατικά» πήρε τη θέση.

Είχε όμως βλέψεις για πιο ψηλά κι έτσι ξεκίνησε μεταπτυχιακό. Το μεταπτυχιακό όμως ήθελε δουλειά και ο Mr τέλειος δεν είχε χρόνο, αφού τα απογεύματά του ήταν γεμάτα. Έτσι το παράτησε, αμέσως μόλις το ξεκίνησε. Όταν ο καθηγητής του τον ρώτησε γατί σταματά, εκείνος απάντησε ότι δεν το χρειάζεται πλέον.

Πράγματι στις κρίσεις του 2011, ήταν από τους αριστούχους των συνεντεύξεων. Δεν δέχθηκε καμία ερώτηση κι όμως βαθμολογήθηκε με άριστα.

Άλλος πάλι, εν ενεργεία Διευθυντής, βαθμολογήθηκε στις ίδιες κρίσεις πέντε μονάδες πιο χαμηλά από τον Άριστο, μόνο και μόνο για να μην μπορεί να διεκδικήσει το καλό και περιζήτητο σχολείο της πόλης.

Ήταν αυτές οι κρίσεις του 2011 όπου ο αλγόριθμος του κυρ Ηλία καθόρισε την βαθμολογία όλων των υποψηφίων (πλην ενός), ώστε μετά τις συνεντεύξεις να προκύψει η σειρά που είχε συμφωνηθεί σε γνωστή καφετέρια της πόλης.

Και τότε όπως και σήμερα τα 5 από τα 7 μέλη διορίστηκαν από την κυβέρνηση, για να ελεγχθεί η βαθμολογία. Οι δύο αιρετοί, όχι μόνο βαθμολογούσαν κανονικά, αλλά δεν καθόριζαν οι ίδιοι το βαθμό που έβαζαν, αφού αυτός ήταν προκαθορισμένος.

Τότε ήταν που έγιναν Διευθυντές μια ομάδα εκπαιδευτικών χωρίς κανένα τυπικό προσόν, μόνο και μόνο με τη χείρα βοηθείας, που δέχτηκαν, μέσω της συνέντευξης, από το κομματικό κατεστημένο.

Κανείς δεν μίλησε τότε. Όλοι το αποδέχτηκαν ως φυσιολογικό. Ακόμα και το μαγείρεμα που έγινε και οι πιέσεις που ασκήθηκαν προκειμένου κάποιοι να μην δηλώσουν συγκεκριμένα σχολεία, ήταν επίσης μέσα στα αποδεκτά πλαίσια.

Κάποιοι από αυτούς τους χωρίς προσόντα Διευθυντές αποδείχθηκαν ικανοί και κάποιοι άλλοι όχι. Αρκετοί ικανοί συνάδελφοι παραγκωνίστηκαν. Κανένας από αυτούς δεν βγήκε στα social media για να παραπονεθεί.

Στα χρόνια που πέρασαν όλοι αυτοί πήραν τα αντίστοιχα μόρια από τη θητεία τους ως Διευθυντές και οι περισσότεροι κατάφεραν να επανεκλεγούν το 2015, έχοντας την έγκριση των συλλόγων διδασκόντων. ΄

Και πάλι υπήρξαν ικανοί συνάδελφοι, που λόγω του συστήματος με τις τρεις μόνο επιλογές, είτε εγκλωβίστηκαν σε απομακρυσμένα σχολεία είτε δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τον απαραίτητο αριθμό ψήφων.

Κάποιοι από τους Διευθυντές προέβλεψαν ότι με στημένες συνεντεύξεις και εκλογές δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη θέση τους και φρόντισαν ν’ αυξήσουν τα τυπικά τους προσόντα. Κάποιοι έκαναν μεταπτυχιακά, κάποιοι προσπάθησαν με κάποιο πτυχίο ξένης γλώσσας.

Μερικοί πιο πονηροί δεν μπήκαν σ’ αυτή τη διαδικασία, αλλά προτίμησαν ν’ αγοράσουν ένα μεταπτυχιακό από Βουλγαρία ή Ιταλία, που τους εξασφάλιζε επιπλέον και επάρκεια επιπέδου Γ2 στην ξένη γλώσσα, ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν ούτε μία λέξη. 

Κάποιοι άλλοι πάλι τα θεώρησαν περιττά όλα αυτά και σκέφτηκαν ότι η μεγάλη τους αξία και οι δημόσιες σχέσεις τους θα τους επέτρεπε να παραμείνουν ισόβιοι Διευθυντές.

Όταν βγήκε ο νέος καλομαγειρεμένος νόμος, ανησύχησαν. Μέτρησαν τα κουκιά και είδαν ότι δεν βγαίνουν. Ξεκίνησαν λοιπόν τις πιέσεις.

- Θα είναι ανήθικο να διεκδικήσει κάποιος το σχολείο μου.

Τι λε ρε φίλε; Από πότε τα σχολεία ανήκουν στους Διευθυντές που έπεσαν κάποια στιγμή ως αλεξιπτωτιστές και τα κατέλαβαν;

Τελευταία ελπίδα η συνέντευξη. Άρχισαν οι βολιδοσκοπήσεις. Οι ψευτοθόδωροι τους διαβεβαίωναν.

- Ετελείωσε. Μην ανησυχείς καθόλου. Θα πάρεις άριστα.

Ναι μεν αλλά …

Οι ψευτοθόδωροι δεν είπαν όλη την αλήθεια. Για την ακρίβεια δεν είπαν ούτε τη μισή. Ξέχασαν να πουν ότι θα βάλουν σε όλους άριστα. Και ξέχασαν να πουν, όταν έταζαν σχολεία, ότι δεν ελέγχουν όλους τους ψήφους. Άλλωστε δεν είμαστε στο 2011.

Αυτό ήταν. Βγήκαν τ’ αποτελέσματα και οι μάσκες έπεσαν. Την πάτησες φίλε, γιατί πίστεψες τους ψευτοθόδωρους. Κάποιοι δέχθηκαν το αποτέλεσμα με αξιοπρέπεια. Κάποιοι άλλοι όμως δεν ξέρουν τι θα πει αξιοπρέπεια και άρχισαν να χύνουν χολή.

Δεν βγήκαν από την αρχή να καταγγείλουν τη διαδικασία, παρά μόνο μετά τα αποτελέσματα της συνέντευξης. Γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν σίγουροι ότι θα έπαιρναν μεγάλο βαθμό, αλλά επίσης με κάποιο μαγικό τρόπο φαντάζονταν ότι όλοι οι υπόλοιποι θα καταβαραθρωθούν.

Πόσες φορές δεν ακούσαμε αυτή την ερώτηση από τους μαθητές μας;

- Γιατί κύριε βάλατε παραπάνω στον Κωστάκη;
- Μπορεί να γράψατε το ίδιο στο γραπτό, όμως στα προφορικά ο Κωστάκης είναι καλύτερος.

Ε λοιπόν αν ήταν στρουμφάκι θα ήταν ο γκρινιάρης

- Μου τη δίνουν οι συνεντεύξεις. Ειδικά όταν οι άλλοι παίρνουν περισσότερο από εμένα.
- Μα καλά Γκρινιάρη πόσο πήρες;
- 7,43 πήρα μπάρμπα Στρουμφ.
- Πολύ καλός βαθμός. Μπράβο Γκρινιάρη.
- Φχαριστώ μπάρμπα Στρουμφ, αλλά το θέμα είναι ότι τα περισσότερα στρουμφάκια πήραν παραπάνω από μένα.
- Και με τι βαθμό θα ήσουν ευχαριστημένος;
- Με το έργο που έχω κάνει και τις πολλές μου δράσεις θα έπρεπε να πάρω 8 με τόνο.
- Και πάλι όμως δεν θα κέρδιζες τίποτα, αφού στη σειρά θα εξακολουθούσες να είσαι πολύ πίσω.
- Είναι το γαμώτο όμως. Το δικό μου έργο το αναγνωρίζουν όλοι, ακόμα και ο Δρακουμέλ. Μου τη δίνει να παίρνουν οι άλλοι παραπάνω από μένα.
- Το καταλαβαίνω. Είσαι τελειομανής. Όμως σκέψου, ίσως και τα υπόλοιπα στρουμφάκια να έχουν κάνει αξιόλογο έργο.
- Ποιος; Ο Κωτσιοστρουμφ, που τον μαύρισαν στις προηγούμενες εκλογές; Ή ο Σπιρτούλης;

Το έργο του Γκρινιάρη πράγματι υπήρξε αξιόλογο. Μήπως όμως και η συνέντευξη παίζει κάποιο ρόλο; Μήπως λαμβάνεται υπόψη το βιογραφικό και οι απαντήσεις στις ερωτήσεις; Ή μήπως για να είναι ευχαριστημένος ο Γκρινιάρης θα έπρεπε να βαθμολογηθούν όλοι οι υπόλοιποι με τριάρια και τεσσάρια.
 
Αν γνωρίζετε τον Γκρινιάρη στείλτε του χαιρετίσματα. Σε τρία χρόνια είναι οι επόμενες κρίσεις. Αν στρωθεί στο διάβασμα προλαβαίνει και μεταπτυχιακό να πάρει και ξένες γλώσσες να μάθει.


Γιώργος Βαρδακώστας