Μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία έφερε στο φως της δημοσιότητας η εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», η οποία ταξίδεψε στην Κατερίνη κ...
Μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία έφερε στο φως της δημοσιότητας η εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», η οποία ταξίδεψε στην Κατερίνη και συνάντησε μια μάνα και την κόρη της, που «παλεύουν» με τον καρκίνο στο στήθος.
Η μητέρα, Λένα Χαριτοπούλου, «κουβαλά» την αρρώστια εδώ και 19 ολόκληρα χρόνια, και διηγείται on camera πώς είναι να δίνεις αυτή την σκληρή μάχη, αλλά και να μαθαίνεις στη συνέχεια πως έχει καρκίνο το ίδιο σου το παιδί.
«Παλεύω 19 χρόνια. Αν ο καρκίνος ήταν γιος θα τον έκανα φαντάρο! Ήμουν πιτσιρίκα και είμαι γιαγιά. Ξεκίνησε το 1997 όταν ήμουν στη Γερμανία, και ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε για πάντα στην Ελλάδα. Αλλά μια εξέταση ρουτίνας –γιατί έχασα την μαμά μου από καρκίνο του μαστού- με σταμάτησε, και έμεινα εκεί. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Ακολούθησαν πολλά, ένας Γολγοθάς!»
Από τότε όπως λέει η Λένα Χαριτοπούλου, «δεν σταμάτησα ποτέ να κάνω χημειοθεραπείες. Το μεγαλύτερο διάλειμμα που έκανα ήταν πέντε χρόνια. Το τελευταίο σχήμα χημειοθεραπειών που κάνε, το κάνω κάθε Τρίτη με μια Τρίτη να είναι κενή».
Μιλώντας για τις δύσκολες στιγμές, αλλά και τις επίπονες χημειοθεραπείες, θυμάται μια ημέρα που άρχισε να χτυπά το κεφάλι της στον τοίχο επειδή δεν άντεχε τον πόνο:
«Χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί δεν άντεχα τον πόνο. Ήρθε ο άντρας μου και επειδή δεν μπορούσε να με σταματήσει, μου έριξε δυο σφαλιάρες».
Ωστόσο η μεγαλύτερη «σφαλιάρα» ήταν όταν έμαθε πως η κόρη της Κωνσταντίνα (μάνα ενός παιδιού 2,5 ετών), διαγνώστηκε επίσης με καρκίνο:
«Όταν πονά η ψυχή σου είναι πιο δύσκολο απ΄ όταν πονά το σώμα σου. Είναι παλικάρι, σαν τη μαμά της. Ο φόβος κάθε μάνας είναι το παιδί σου να μην περάσει όσα περνάς εσύ. Ήθελα τα παιδιά μου να μην δουν αυτά που είδα εγώ όταν πέθανε η μαμά μου στα 44 της».
ΠΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ:
«Έβγαλα ένα γρομπαλάκι. Με είχε μάθει η μαμά να κάνω σωστή ψηλάφηση. Κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις και αρχικά βγήκαν αρνητικές. Δυο μήνες μετά, επειδή με την αντιβίωση το γρομπαλάκι δεν έφευγε αλλά διπλασιάστηκε, πήγαμε πάλι στο Θεαγένειο, και βγήκε πάλι αρνητικό στον καρκίνο. Τον Ιούλιο όμως, ανακαλύψαμε πως ο όγκος είχε μεγαλώσει κι άλλο. Μου έκαναν ταχεία βιοψία, ότι έχω επιθετική μορφή καρκίνου και πως ξεκινάω χημειοθεραπείες. Ενώ το έζησα και το έχω περάσει, ήταν μια πολύ άσχημη στιγμή για μένα. Έπαθα μεγάλο σοκ. Όμως με ταρακούνησε μια ξένη κοπέλα στο νοσοκομείο 30-35 ετών, που μου είπε πως περνάμε όλες το ίδιο και ότι είμαστε όλες η μια για την άλλη».
